Angel's Sacrifice [Supernatural AU][Wattys2016]

Κεφάλαιο 1ο: Επεισοδιακές Γνωριμίες

Κέιτ

'Το όνομα μου είναι Κάθριν Μάιλς Γουίτσεστερ. Είμαι κόρη της Άντζελα Μάιλς, μίας καρδιοχειρούργου και του Τζον Γουίτσεστερ, ενός κυνηγού τεράτων. Έχω δύο ετεροθαλή αδέρφια, τον Σαμ και τον Ντιν. Επίσης κυνηγοί τεράτων. Υπάρχει επίσης και ο Καστιέλ, ο φύλακας άγγελος του Ντιν, ή κάτι τέτοιο (από όσο έχω καταλάβει) και δεν τον συμπαθώ.'

Η Κέιτ έκανε μία παύση από το γράψιμό της. Είναι άσκοπο, ηλίθιο και χάσιμο πολύτιμου χρόνου, σκέφτηκε. Η ψυχίατρος μάλλον της έδωσε για θεραπεία το πρώτο πράγμα που της ήρθε στο μυαλό. Όχι Κέιτ, δώσε της μία ευκαιρία, γιατί δεν ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί η συγγραφή ημερολογίου να σε κάνει να ξεπεράσεις το γεγονός ότι η μάνα σου δολοφονήθηκε από δαίμονες και να καταπνίξεις αυτή την επιθυμία του θέλω να πάρω ένα όπλο και να αρχίζω να πυροβολώ ότι κινείται και αναπνέει'. Επιπλέον ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να είσαι γεννημένη συγγραφέας και να μην το ήξερες. Τρία σε ένα.

Διάβασε ότι είχε γράψει μέχρι στιγμής και ξεφύσησε. ''Σίγουρα η συγγραφή δεν θα είναι το μελλοντικό μου επάγγελμα.'' μονολόγησε και ανακάθησε σε μία πιο βολική στάση στο κρεβάτι της. Άφησε το ημερολόγιο δίπλα της και τοποθέτησε το κεφάλι της στο μαξιλάρι, κλείνοντας τα μάτια της και αφήνοντας τον εαυτό της να χαθεί στη ανάμνηση του τι πραγματικά έγινε, και όχι του τι είπε στην αστυνομία. Πως μπορεί να πέρασαν μόνο δύο μέρες από τότε που διαδραματίστηκαν όλα αυτά; Όλα φάνταζαν, ότι ήταν ένα μακρινό παλιό όνειρο κάποιου άλλου.

Ήταν περίπου έντεκα το βράδυ, όταν η Κέιτ είχε γυρίσει από το σπίτι μιας φίλης της. Το σπίτι ήταν άδειο, πράγμα που δεν της φαινόταν καθόλου περίεργο, αφου ήξερε ότι η μητέρα της είχε βραδινή βάρδυα αυτή την εβδομάδα. Άφησε το σακίδιό της στο καναπέ και έπιασε τα μαλλιά της σε έναν ατιμέλιτο κότσο, καθώς προχωρούσε για την κουζίνα. Τότε ήταν που άκουσε έναν ήχο σαν φτερούγισμα πίσω της. Ταυτόχρονα το φως του διαδρόμου και της κουζίνας αναβόσβησε. Γύρισε την πλάτη της για να δει έναν τριαντάπεντάρη άντρα με κουστούμι και μία μπεζ καπαρτίνα που ερχόταν αποφασιστικά προς το μέρος της. Η κοπέλα συγκράτησε μία κραυγή και έτρεξε προς το πιο κοντινό ντουλάπι για να βρει οτιδήποτε που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως όπλο. Πήρε στα χέρια της ένα μεγάλο τηγάνι και έτρεξε μακρυά του τοποθετώντας τη μεγσλύτερη επιφάνεια του τραπεζιού ανάμεσά τους.

Θα μπορούσε να κάτσει σε μια γωνίτσα ενός απομακρυσμένου σκοτεινού δωματίου κρυμμένη, κλαψουρίζοντας και ελπίζοντας σε ένα θαύμα, αλλά δεν άνηκε σε αυτά τα άτομα. Ενώ στο σώμα της θα έπρεπε να είχε παραλήσει από το φόβο, αντίθετα η αδρεναλίνη είχε χτυπήσει κόκκινο.