MISSING PIECE (rastro fanfic)

6: Secret Revealed

"Glaiza!" May kung sinong tumawag sa pangalan ko habang ako'y mag-isang naglalakad papunta sa classroom ko. Inilibot ko ang aking paningin at nakita ang isang singkit na lalaki na tumatakbo papalapit sa'kin. "Uy, iniiwasan mo ba 'ko?"

"Uy, Jason, ikaw pala 'yan. Akala ko naman kung sino na," Bati ko sa kanya habang nagpapatuloy sa paglalakad. Sumunod naman siya. "Saka anong iniiwasan? Hindi kita iniiwasan."

"Eh, bakit last Monday tinakbuhan mo 'ko nung nakita mong papalapit ako sa 'yo?" Binibilisan ko ang paglalakad pero dahil mas mahahaba ang mga binti niya kaysa sa'kin, naaabutan pa rin niya 'ko.

"May hinahabol lang akong prof no'n. Kalimutan mo na 'yon." Sa totoo lang, gusto ko na sana 'yung kalimutan. 'Yun kasi 'yung araw na nakilala ko si Rhian at simula din no'n, naging usap-usapan na 'ko dito sa buong eskwelahan at hindi 'yon okay para sa'kin. Bad publicity.

"Ugh... Okay ka lang ba?" Out of the blue niyang tanong sa 'kin. 'Di ako nagsalita. Sa halip ay tinignan ko lang siya sa kanyang mga mata. "Nalaman ko kasi 'yung nangyari sayo last Monday. You know... I'm just worried."

"You don't have to. Ang tagal na nun saka I can worry for myself." Tumingin siya sa'kin at natawa ng malakas.

"You're so funny, Glaiza. I like you," Ano daw? Tama ba 'yung pagkakarinig ko? He likes me? No. He cannot.

"Salamat sa like. I like myself, too," Huli kong sabi at pumasok sa classroom ko habang siya ay naiwan sa labas na nakatunganga. Marahil nagulat siya sa response ko. Well, bahala siya dahil wala akong pakialam.

Rhian's POV

Katatapos lang ng report namin ni Benj. It went well naman. We've been complimented by our subject professor. According to him, we did great, and Benj and I have chemistry. Napa-smile si Benj na parang tuwang-tuwa pa. While I smirked secretly in disgust. "In his face," I said to myself.

"Hey, Rhian. Congratulations to us," Benj greeted me while I'm writing.

"Thanks. Congrats, too," I answered without at him.

"Busy ka ba? You know, I'll treat you sana sa cafeteria."

"Obvious ba? Saka 'di mo na kailangang gawin 'yon," I looked up at him. "Una, may pera ako. Pangalawa, kami ang may-ari ng school na 'to so ibig sabihin kahit hindi ako magbayad ng mga kakainin ko sa cafeteria, okay lang. At pangatlo, ayoko."

"Bakit ba ang init ng ulo mo sa'kin lagi?" Nakangiting tanong niya sa 'kin. Nakakabwisit. 'Wag kang ngumiti, Benj, mukha kang aso.

"Simple lang..." I stood up and faced him. "Ayaw kitang nakikita at nakakasama."

"Why? Because you feel threatened by my existence?" He says sarcastically.

"Why should I?" Taas kilay kong tanong sa mayabang na 'to.

"Because I'm smarter, richer, and I can get girls faster than you, right?" He grins.

Ay, teka. Yinayabangan na naman ako ng mokong na 'to, a. Gusto atang masampolan ng pagiging breezy ni Rhian.

breezy = mahangin = mayabang = RHIAN

"Of course you're not. For your information, I am richer than you. You've forgotten that your parents are working in a clothing line wherein my mom is the owner, haven't you?"

"Smarter? Really? You've also forgotten than I am a President's Lister while you're just a Dean's Lister, haven't you?"

"And oh, girls? Why should I get girls? What do you think of me?"