KRALLAR OYNAMAZ ( DÜZENLENİYOR )

》Alıntı 《

Bu küçük alıntıyı beni fazlasıyla mutlu edip hikayemi destekleyen canım okuyucuma _badgame_ e ithaf ediyorum.

Teşekkürler. ♡♡

Ağzımdan tek bir cümle çıkabildi. Bayılmak üzere olduğumu hissediyordum. Kelimelerimi güldükten hemen sonra zorla ağzımdan yuvarlayabildim. " Buda neydi böyle ? " sesim sorunun şaşkınlığından ziyade büyük bir dalga barındırıyordu. Çünkü beynim çok büyük bir şok tufanın içerisindeydi. Hala soğuk fayansa yaslanmış olan bedenim birazdan çökeceğinin sinyallerini veriyordu. Üzerindeki kanlar yüzünden derimin rengi bile belli olmayan elimde kanlar yeni yeni kurumaya başlamıştı. Ki sağ elimde ki yarıktan bahsetmiyorum bile. Felaket derecede çökmüş vücudumu incelerken Uras ın sesine kafamı çevirdim. " Yeni hayatında sıradan bir güne Merhaba de " dedi ve Başak ta bende gülmeye başladık Uras ta bize eşlik etti. Onun seside felaketti. Başak" Evet güzellik kırmızı senin rengin " dedi .Cümleyi o kadar yorgun ve bir ölü edasıyla söylediki kanlar içinde kalan duvardan bakışlarımı Başağa çevirdim ve duvardan yere doğru yığıldı. Tam ona yardım etmek için ediliyordum ki kesik kolumun üzerine eğildigim için vücudum surat üstü yere yapıştı. Gözlerimi kapatmadan önce tek hatırladığım ise Uras ın gülüşüydü.

Nede güzel gülüyorsun demek istedim ama gözlerim müthiş bir istekle kapandı. Son gördüğüm sey ise Uras'ın tatlı gülüşüydü. Kafamdaki ve vücudumdaki ağrıyı iyi bilen sevgili iç sesim ise aferin mükemmel beyin şuan için tek derdin de Uras'ın gülüşüydü dedi. Kes sesini sikik kafa burda rahat bir şekilde bayılmak istiyorum dedim ve kavgamızı sonlardırdım.
Geldiği lanet deliğe geri dönerken huzurlu bir gülümseme yolladım içimden ve gözlerimi kapattım. Tebessüm etmek isterdim ama yüzümdeki kuruyan kan lekesi buna izin vermedi. Ve son duyduğum Uras'ın telefon diye tahmin ettiğim görüşmesiydi. Gerisi kocaman ve sessiz bir karanlıktı.

〰🌟⭐

Birkaç ugultu duyuyordum. Zihnim kelimeleri ayırt edebilmek için üstün bir uğraş veriyordu. Ama sonuç koca bir hiç oldu. Ugultular tekrar karanlığımda kayboldu. Bu büyük sessizliği parçalamak istiyordum. Derken sonunda kulağım biraz işe yaramaya karar verdi.
Birkaç homurtu şeklinde duyduğum seslerden bir cümle yakaladım. Sert bir sesti bu. Cümleye odaklanma çabam sonunda cevap buldu.

" Daha fazla kaybedecek vakit yok bak olayın gerçek yüzünü bir tek biz biliyoruz ve kız tehlikede. "

Ne bunu söyleyenin kim olduğunu nede hangi konudan bahsettikleri hakkında iğne ucu kadar bilgim vardı ? Noluyordu ? Nerdeydim ? Bu ses kimindi ? Ve tehlikediki kız benmiydim ? Olayın gerçek yüzü ?

Evet canimlar yeni bölüm bu gece buda küçük bir alıntı bol aksiyon ve hiç beklmediginiz olaylarla dolu bir bölüm olacak. Tekrardan bir hatirlatma bu bir watpatt klasiği kesinlikle değildir. Ve klişelere tüm varlığıyla karşıdır.

Mutlu kalın . 👑👑👑