Element Varisleri (Tamamlandı)

Bölüm 21

Yavaşça gözlerimi açmaya çalıştım, boynumdan aşağısını hissetmiyordum. Zar zor gözlerimi açtım, etraf çok bulanık görünüyordu. Hastane odasındaydım. Yaralı omzuma bakınca sarılı olduğunu gördüm. Dan tekli koltuk ağzı açık bir şekilde uyuyordu. Emma da diğer koltukta uzanmıştı. Saatin kaç olduğunu bilemiyordum ancak dışarıdan gelen ışıktan güneşin doğmakta olduğunu anlayabiliyordum. Baş ucumdaki telefonuma uzanmaya çalışınca sesten Emma uyandı ve yatağın başına geldi.

"Nasıl hissediyorsun Alan? Hastaneye geldiğimizde pek iyi değildin. Omzun acıyor mu?"

"Hayır, daha iyiyim. Mason nasıl?"

"Doktorlar dumunun ağır olduğunu söylüyor. Şu an yoğun bakımda, şimdilik bekliyoruz.

"O kadar mı ağır?" Emma eğilip ellerine bakmaya başladı. "Emma?"

Mason'ın durumu canımı çok sıkmıştı, zaten bir kişiyi kaybetmiştik. Mason'ı kaybetme düşüncesi beni daha çok sıkıyordu. Umarım gözlerini açardı. Aklım Claire' e gitti, o da Mason'a üzülmekten harap olmuştur.

Sesimize Dan uyanmıştı, uyanık olduğumu görünce toparlanıp gözlerini ovarak yanımıza geldi. "Alan dostum iyi misin?"

Başımı evet anlamında sallamakla yetindim. "John nerede?"

"Hastanenin kafeteryasında diğerleriyle birliktedir."

Babama karşı savaşmaktan hiç hoşnut değildim. İşler çığrından çıkmıştı ve Anneme zarar vermesinden korkuyordum. Bunu düşünmemeye gayret ederek "Mason'ı görebiliyor muyuz?" Diye sordum.

"Hayır, doktorlar izin vermiyorlar." Emma eliyle yanağıma dokundu: "İyi olacak merak etme." deyip gülümsedi.

"Ben John'a haber vereyim." deyip Dan odadan çıktı.

"Emma, seninde başını belaya soktum. Seni bu işe hiç karıştırmamalıydım...özür dilerim."

"Sakın böyle düşünme Alan, bu işte ben olmak istedim." dedi ve eğilip beni yanağımdan öptü. Elini tutup sıkınca o da aynı şekilde tepki verdi.

Bir kaç dakika sonra John odaya girdi ve iyi olduğumu görünce yüzündeki gerginlik gitti. "Daha iyi göründüğüne sevindim Alan."

"Peşinizden geldiğim için özür dilemeyeceğim John, sözünü dinleyip evde otursaydım çatlardım."

"Özür dileme Alan, senin yardımın olmadan başaramazdık. Orada çok iyiydin."

"Elimden geldiği kadar." deyip gülümsedim.

***

Hastaneden taburcu olmamın üzerinden 3 gün geçmişti. Omzum da ara sıra acı olsa dahi ilk güne çok daha iyiydi. Mason nihayet gözlerini açabilmişti, bugün Franklin yanındaydı. Biz de Johnlar da toplanmıştık. Konuşmamız gereken konular vardı. Claire hala iyi görünmüyordu. O sırada içeri Rick ve John geldi.

Rick gelir gelmez konuşmaya başladı: "Mason'ın durumu hepimizi üzüyor bunu biliyorum ancak iblislerden önce o silahı bulmalıyız. Onları bastırabilmemiz için silaha ihtiyacımız var."

(O sırada Dracula'nın silah hakkında bilgi almaya çalışması aklıma geldi.)

"Peter'ın ölümü tamamen kazaydı, iblislerden kaçmaya çalışırken trafik kazası geçirdi ve onu kurtaramadık. Bunun aramızdan birine daha olmasını istemiyorum o yüzden çok dikkatli olmanızı istiyorum. Bu sefer silahı aramaya sizlerle (Parmakla Claire, Ellie ve beni göstererek) gideceğiz. Biz koruyucular bir yere kadar kendimizi savunabiliyoruz, bizim sizin gibi güçlerimiz yok. O yüzden size ihtiyacımız var ve bu sefer bir koruyucu iki varis gidecek. Silahın yeri buradan bir kaç saat uzaklıktaki bir kasabanın eskici dükkanında bulunuyor. Franklin, Mason'ın yanında kalmak istediğini söyledi o yüzden Alan erkek olarak ilk aday sensin."