Lily Edwards, het zusje van Perrie Edwards, heeft een moeilijk leven. Ze is vroeger gepest en is heel onzeker over zichzelf. Omdat Perrie vaak op tour is, krijgt ze het nog moeilijker omdat zij de enige is die om haar geeft, tenminste dat denkt Lily...
We kijken elkaar aan. Ik weet niet hoe het komt, maar ik vertrouw Niall en voel me veilig bij hem. Iets wat ik lang niet heb gevoeld bij mensen. Eigenlijk voel ik me alleen bij Perrie veilig. Ik ken Niall nog maar drie dagen en dat ik me al zo bij hem voel, bijzonder.
Hij leunt steeds meer naar voren en laat mijn armen los. Mijn hart begint sneller te kloppen. Gaat dit hem worden? Ik voel zijn neus tegen de zijkant van mijn neus en ik voel zijn adem tegen mijn lippen.
Precies, echt op precies dat moment horen we mensen buiten praten. Een stem lijkt op die van Perrie, dat is de stem van Perrie. Ik duw hem snel van me af en hij gaat snel op de bank zitten. Waarom? Waarom moeten zij het weer verpesten? Ik ga naast hem zitten en leg mijn benen op zijn schoot. "Lily" zegt hij en wijst naar mijn benen. "Ow" zeg ik zacht en ga in kleermakers zit zitten. Ik schuif mijn mouwen naar beneden en doe mijn haar goed.
Hij grinnikt en geeft zijn telefoon aan mij. Ik zet hem aan en hij tikt zijn code weer in. Ik hoor de ze in de bus lopen. Leuke achtergrond! Foto van ons, de jongens, meiden en ons, die we gisteren hebben gemaakt. Ik ga naar een random spelletje. "Dus je moet gewoon dit doen, niks anders. Het is gewoon een makkelijk spel" zeg ik. "Maar hoe werkt dat dan?" Vraagt hij. "Uh. Gewoon. Dat is voor als je af bent zodat je toch nog door kan gaan" verzin ik.
"Hey birds" gilt Louis. "Snap je het?" Vraag ik. Hij knikt en pakt zijn telefoon weer. "Thank you" zegt hij. "Hai" zeg ik en kijk op. "Pez" zeg ik en wijs achter haar. Ik sta op en trek haar mee naar buiten.
Het is koud buiten, maar okay. "What the fuck heb je gedaan?" Vraag ik en wijs naar mijn arm. "Niall's naam op jouw arm geschreven" zegt ze onschuldig. "Nee dat zie ik ook wel, maar O my god. Hoe schamend. Hij weet het en moest lachen" zeg ik. Ze grinnikt. "Dat is schattig toch?" Vraagt ze. "Sure schattig" zeg ik sarcastisch en kruis mijn armen voor mijn borst. "Ja echt, schattig. Jullie lagen echt zo schattig te slapen en dit was gewoon de finishing touch" zegt ze. "Echt geweldig. Ik schaamde me dood" zeg ik. Ze lacht. "Maar jullie zijn echt schattig samen" zegt ze. Ik voel mijn wangen langzaam warm worden. "Zie je, schattig. Jullie passen echt bij elkaar. Niall vindt je echt leuk en jij hem ook" zegt ze blij. "Niet" zeg ik. "Jawel. En nu gaan we naar binnen, want je hebt het koud" zegt ze en trekt me weer mee de bus in. Zussen? Op dit moment, nee dank je.
"Wat deden jullie?" Vraagt Harry als we binnen staan. "Gewoon, praten" zeg ik simpel en hou mijn mouwen vast in mijn handen. "Nou Lily ha-" begint Perrie, maar ik sla haar. "Au" zegt ze. "Als je het doet he" sis ik. Ze grinnikt en komt naast me staan. Ik kijk Niall aan en hij glimlacht scheef.
"Maar okay. Ik ben Eleanor, vriendin van Louis. En jij bent?" Vraagt een meisje met bruin lang haar, ze is knap. "Ik ben Lily, zusje van Perrie" zeg ik. "En de vriendin van Niall" gilt Louis. "Niet" zeg ik zacht. "Nee" zegt Niall. "Jawel" zeggen ze allemaal. "Nee" zeg ik. "Jawel" zeggen ze weer. "Nee" zegt Niall. "Echt wel" zegt Perrie. Ik zucht. "Maar okay. Leuk om je te ontmoeten. Louis had veel over je vertelt" zegt Eleanor. Ik glimlach. "Louis ook over jou". Ze knikt en grinnikt.
"Sow Lily, je bent echt vrolijk en hyper. Je praat echt veel" zegt Louis opeens. "Ik ben blij en vrolijk" zeg ik normaal. "Hoezo?" Vraagt hij. "Idunno, ik heb goed geslapen" zeg ik en ik hoor Pez al lachen. "Maar normaal praat je amper of super zacht. Of je laat Perrie praten" zegt hij. "Maar normaal ben ik moe en ben lui. En nu ben ik niet me en niet lui" grinnik ik. "Wauw" grinnikt hij ook. "Nily" fluistert Perrie. "Nily". Ik geef een stomp in haar buik. "Sukkel" piept ze. "Raar kind" zeg ik.
•
Iedereen doet mee met truth or dare, maar ik niet. Ten eerste, ze gaan gênante opdrachten verzinnen. Ten tweede, gênante vragen verzinnen. Ten derde, ik heb er geen zin in. En ten vierde, ik wil lezen. Ik lees The Hunger Games Mockingjay.
Opeens staat er iemand voor me. Ik kijk op en zie Niall voor me staan. "Hey" zeg ik en kijk hem aan. "Hey" glimlacht hij. "Ik moet een opdracht uitvoeren". "Okay" zeg ik zacht, hopelijk is het niet iets met kussen ofso. "Je moet jouw handtekening met vaste stift op mijn arm zetten" zegt hij en grinnikt even. Ik grinnik ook. "Okay" zeg ik en hij geeft een stift. "Wil je het wel?" Vraag ik. "Het moet" mompelt hij. Ik zoek naar mijn etui en pak een zwarte stift. Hij steekt zijn arm uit en ik pak zijn pols vast. "Gewoon een normale stift" zeg ik.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Dat is mijn handtekening. Gewoon, normaal. Ook al gaan ze nu denken dat het speciaal voor hem is. Ik teken het erop en laat zijn arm weer los. "Dank je, denk ik" zegt hij zacht en kijkt ernaar. "Niet zeggen dat het geen vaste stift is" grinnik ik en ruim mijn etui weer op. "Tuurlijk niet" grinnikt hij en loopt weer weg. Deze gasten zijn echt raar, maar okay. Beter raar dan saai.
Ik hoor ze juichen en mijn naam roepen. What? Nee. Ik ga niet komen.
"LILY KOMEN" gilt iemand. Ik zucht en sta op. Ik doe mijn boekenlegger tussen mijn boek en loop naar de rest toe. "Nily" zegt Perrie blij. Ik zucht en kijk ze aan. "Wat is er?" Vraag ik. "Niall moet zijn handtekening op jouw arm zetten" zegt Liam blij. "Dacht het niet" zeg ik. "Dacht het wel" zegt Harry. "Nee" zeg ik. "Jawel" zegt Zayn.
