What You Did For Me Ft. 1D LM

37

Pov Lily Edwards

Ik schreeuw het uit en schiet omhoog. Mijn borst gaat als een gek op en neer.

"Lily" zegt dé stem, die ene stem. "Rot op" huil ik. "Je gilde helemaal" zegt hij weer. "Niall, godverdomme. Ga gewoon weg. Denk je dat ik je normaal ga behandelen na dit? Rot. Op" sis ik met mijn kaken op elkaar. Hij rent weg.

"Lily" hoor ik de bezorgde stem van Perrie roepen. Ze rent naar me toe en ik kijk haar huilend aan. "Wat is er?" Vraagt ze en komt naast me zitten. "Niall" huil ik. "Wat is er met hem?" Vraagt ze en slaat haar arm om me heen. "Ik droomde over hem" snik ik. "Wil je het vertellen?" Fluistert ze. Ik knik langzaam en haal mijn neus op. "Hij schreeuwde naar me en kleineerde me. Ik trok het niet meer en schreeuwde" vat ik snel samen. Ze knikt. "Het is goed" zegt ze zacht. "Nee. Dat is het niet" huil ik.

•

Ik heb de hele nacht niet geslapen na die droom. Ik denk aan Niall, die me beledigde. Uit de droom en in het echt. Iedereen loopt de woonkamer binnen en gaat op de bank zitten. Niall loopt ook de woonkamer binnen en hij schenkt me een vuile, vieze, boze blik. Ik doe hetzelfde en zucht.

"Hey ontbijt is klaar" zegt Zayn. Ik sta op en loop naar de tafel. Ik ga zitten en iedereen schuift ook aan. Louis en Perrie komen naast mij zitten. Niall blijft staan. "Kom je ook zitten?" Vraagt Liam aan hem. "Ik ga dus echt niet bij dat mens aan één tafel zitten" zegt hij met een walgelijke stem. "Okay, dan blijf je staan" zegt Perrie bot, ik merk dat zij het ook niet meer volhoudt met Niall. "Nog één woord over Lily, je verlaat mijn huis" waarschuwt ze nog. Ik pak een broodje en leg hem op mijn bord neer. "Eet smakelijk" glimlacht Harry. "Smakelijk" mompel ik. "Mag ik de jam?" Vraag ik zacht. Niall zucht. "Waarom moet je nou zo zacht praten? Heb je een microfoon nodig ofso?" Vraagt hij boos. "Niall" zegt Louis. "Wat? Ze praat facking zacht" zegt Niall weer.

Ik laat mijn mes vallen op mijn bord en sta op. Ik ben het nu echt zat, alles. Ik adem zwaar en loop naar hem toe. Ik pak zijn shirt vast en duw hem tegen de muur. "Moet ik zo praten?" Schreeuw ik bijna. Hij slikt. "Wat wil je allemaal bereiken met die kut beledigingen van je?" Sis ik. Hij slikt weer.

"Door jou ben ik tien kilo afgevallen. Door jou leef ik nog. Maar helaas, je bent weer terug in mijn leven. Ik dacht dat ik alles op een rijtje had, maar nee. Door jou sta ik nu voor je. Als jij er twee jaar geleden niet was geweest, had ik facking dood geweest. Dit is het enige waarom ik nog leef. Ik had mijn zelfmoord al helemaal uitgedacht, een dag nadat ik jou ontmoet had zou het zover zijn. Ik zou dood gaan, eindelijk was ik van alle ellende af. Maar nee, ik deed het niet. Ik deed het niet voor jou. Alles werd beter totdat je het uit maakte. Ik heb door jou twee keer een zelfmoord poging gedaan, twee keer. Als je denkt dat dit normaal is, heb je het mooi verkeerd. Ik was weer normaal en was blij dat ik leefde, totdat jij weer kwam met je kut opmerkingen. Ik ben blij met mijn lichaam, ik vind het goed. Dan kom jij weer met 'ze is dik'. Ik weet het niet meer. Waarom verdien ik niks? Verdien ik niet eens een beetje liefde van vrienden? Je haat me, dat is okay. Maar hou die kut opmerkingen dan voor je" sis ik en knijp in zijn shirt. Hij heeft tranen in zijn ogen. Ik laat hem los en loop naar de tafel. Ik pak een mes en loop weer naar hem toe. "Hou vast" zeg ik en geef hem de mes. Hij pakt hem vast. "Mooi, je hebt een moordwapen in je hand. Als je me zo erg haat, dood me maar. Ik heb er geen problemen mee, doe het maar" zeg ik en ga voor hem staan. Hij kijkt me aan en er rolt een traan over zijn wang. "Nee, dat ga ik niet doen" zegt hij en legt het mes neer op het aanrecht. Ik stap een stap naar achteren en kijk hem aan. "Waag het niet om nog een klote opmerking over mij te maken. Nu niet, morgen niet, op Tour niet, nooit niet. Ik ben en blijf je ex. Daarom mag je me haten, maar hou die opmerkingen voor je, ik ben het zusje van een vriendin van je, het zusje van de verloofde van één van je bandleden" sis ik.