What You Did For Me Ft. 1D LM

28

Pov Lily Edwards.

Ik word wakker van mensen die praten en open geïrriteerd mijn ogen. Ik zucht diep en gaap. Ik wil in mijn ogen wrijven, maar mijn armen voelen zwaar aan, dus dat doe ik niet. Ik draai mijn hoofd en kijk opzij, zodat ik naar Niall kan kijken. Ik zucht als ik me herinner dat Niall in mijn bunk is gaan slapen, omdat ik ziek ben. Ik schuif het gordijntje opzij en ga een beetje recht op zitten, en krijg meteen een hoestbui. Als het na een tijdje eindelijk voorbij is, zie ik de rest naar me kijken. "Hoi." Zeg ik met een schorre stem. Fijn, naast hoofdpijn, keelpijn, benauwdheid heb ik ook nog een schorre, irritante stem.

"Goodmorning babygirl." Zegt Niall. Hij komt uit mijn bed en loopt naar me toe. Hij wil een kus geven, maar ik duw hem weg en schud mijn hoofd.

"Niet verstandig." Zeg ik.

"Als jij je chill outfit aan gaat doen, pak ik een paracetamol enzo en maak ik een ontbijt voor je." Zegt Niall. Hij wrijft over mijn rug. "Perrie kan jij haar helpen met omkleden?"

Perrie knikt en ze loopt naar me toe.

Niall loopt weg.

"Wat wil je aan?" Vraagt Perrie als de rest ook weg is gelopen. "Een schone joggingbroek met een shirt van Niall?"

Ik knik en hoest weer. Ik trek mijn pyjama shirt, wat eigenlijk van Niall is, uit en doe een schoon shirt van Niall aan. Ik strek mijn benen en Perrie doet een joggingbroek aan mijn benen. "Wil je mijn haar in een staart of knot doen?" Vraag ik zacht.

Perrie knikt en pakt een borstel en een twee elastiekjes, ik kan er namelijk nooit ééntje in hebben, dat zakt zo weer uit. Perrie gaat achter me zitten en borstelt mijn haar en maakt dan een knotje op mijn hoofd. "Klaar." Zegt ze glimlachend. Ze helpt me met opstaan.

Het word even zwart voor mijn ogen, maar dat trekt al snel weg. We lopen naar de woonkamer. Ik ga achteruit gezakt op de bank zitten en leg mijn voeten op het tafeltje. Ik krijg een dekentje over me heen van Perrie. "Thank you Pezz." Zeg ik zacht en glimlach zwakjes naar haar. Ik voel mijn hoofd bonken en doe mijn ogen even dicht.

"Babygirl, ontbijt." Zegt Niall zacht.

Ik doe mijn ogen weer open en zie Niall bezorgd naar me kijken. "Dankjewel babe." Zeg ik zachtjes. Ik ga wat rechter op zitten. Ik neem het glas en de paracetamol aan van Niall en slik het door. Ik geef het glas terug en pak het bordje aan met een beschuitje met plakjes aardbeien. "Ahw, dankjewel." Zeg ik en glimlach naar hem.

"Geen dank." Zegt Niall glimlachend. Hij gaat naast me zitten. "Hoe voel je je?" Vraagt hij.

"Slecht." Zeg ik zuchtend. "Hopelijk werkt die paracetamol snel." Mompel ik. Ik neem een klein hapje van mijn beschuit. "Waar is de rest?" Vraag ik.

"Ze zijn naar de supermarkt om eten en drinken te kopen, omdat we zometeen weer gaan rijden." Legt Niall uit.

Ik knik en eet sloom verder. "We gaan naar Duitsland toch?" Vraag ik zacht.

Niall knikt.

Ik haal de aardbeien van het beschuitje af en eet die op. "Ik hoef het beschuitje niet meer." Zeg ik zachtjes.

Niall kijkt me glimlachend aan en neemt het bordje van me over en zet die op tafel. Hij slaat een arm om me heen en zet de tv zachtjes aan.