What You Did For Me Ft. 1D LM

31

Pov Lily Edwards

Ik word langzaam wakker van iemand die kusjes op mijn arm geeft. Ik voel dat er iets kouds op mijn arm valt, maar snel wordt weggeveegd. Het feit dat Niall in mijn armen heeft geslapen, dus ik was de grote lepel nu, geeft me een fijn gevoel. Ik vind het echt fijn voor een keertje.

"Good morning babe" zeg ik hees na een tijdje. "Morning" mompelt hij en haalt zijn neus op, hij zit er echt mee. Mijn grip verstevigd. "Lekker geslapen?" Vraagt hij. "Ja, jij?" Mompel ik tegen zijn haar. "Ja" liegt hij, ik merk het. "Niall, wat is er?" Vraag ik zacht. Ik snap dat hij er mee zit, maar ik heb niet eens een kus gekregen. Normaal moet hij eerst een kus geven voordat ik iets mag vragen of zeggen. "Niks" zegt hij zacht. "Er is iets, je hoeft het niet tegen mij te vertellen. Maar vertel het dan tegen iemand anders. Je moet er niet mee blijven zitten" zeg ik.

Een snik verlaat zijn mond. "Ik wil niet dat je met mijn problemen zit" fluistert hij. Ik wrijf met mijn duim over zijn collarbone. "Misschien kan ik je helpen" zeg ik. Hij haalt zijn schouders op. "Niall" zeg ik gebroken. Het doet me echt pijn om hem zo te zien. Hij is een vrolijke jongen en nu.. En nu is het een gebroken jongen. "Het is de haat en-en alles van gisteren" zegt hij en barst in tranen uit. Ik probeer hem om te draaien, maar hij laat het niet toe. "Ni, draai je om" zeg ik zacht. "Nee" zegt hij. Ik laat hem los en staar naar het plafond. Ik bijt op mijn lip om niet te gaan huilen. Ik kan er niet tegen als mensen huilen, en al helemaal niet als het mensen zijn die veel voor me beteken en waarvan ik hou.

Ik sta op en loop naar de andere kant van het bed. Ik ga gehurkt voor Niall zitten en kijk hem bezorgd aan. Hij kijkt me aan en doet moeite om niet hard te huilen, maar het lukt niet. "Babygirl" huilt hij en schuift een stuk op. Ik ga naast hem onder de dekens liggen. Hij pakt me stevig vast en huilt. "Shh" sus ik en kus zijn wang. "Het doet zoveel pijn" mompelt hij. "Ik weet het. Je moet het niet lezen en als het bij het concert is, moet je er niks van aantrekken. Je moet maar denken dat ze het niet waard zijn en dat ze later spijt gaan krijgen" zeg ik. "Het gaat zo moeilijk als ze je negeren, ik doe dit voor hun. Als het kon zou ik gelijk stoppen. Ze vinden me raar" huilt hij. "Nee Niall, zeg dat niet" zeg ik hees. "Ik verdien het niet. Ik ben het niet waart. De band zou mij echt niet missen als ik zou stoppen. Ik zing amper" zegt hij. "Niall please stop" zeg ik. "Zonder jou zou de band niet bestaan. Met jou hebben ze veel lol. Je hoort niet vaak en ziet het niet zelf, maar de geven echt om je. Ze kunnen echt niet zonder je" fluister ik.

•

We lopen naar het ontbijt toe. Niall doet anders, hij is niet zichzelf. Zou ik op zich wel snappen na gisteren, maar het is anders. Ik heb niet eens een kus gekregen en hij reageert kort af. Als ik verdrietig ben, wil ik juist geknuffeld en gekust worden door Niall. Hij laat het allemaal niet toe. Misschien is het zijn manier om rustig te worden, maar ik voel me er niet fijn bij. Hij heeft niet eens mijn hand vast en loopt voor me.

Ik loop naar het buffet en Niall heeft blijkbaar al eten gepakt. Hij kijkt me chagrijnig aan. En bedankt Niall. Ik pak een paar broodjes en jam. Ik loop naar de tafel en zie dat alles al bezet is. Niall is naast de drummer, volgens mij Josh, en naast Louis gaan zitten. Ik bijt op mijn lip om rustig te blijven. Ik zie dat er nog een plekje vrij is naast Zayn, maar ik ga dus echt niet bij Niall zitten. Dus ik krijg dit terug nadat ik hem getroost heb vanochtend? Okay. Dan weet ik dat. Ik loop naar een tafel die achter ze staat en ga met mijn rug naar ze toe zitten. Ik pak mijn telefoon en oortjes. Ik ga maar Netflixen.

Na een tijdje ben ik klaar met eten. Ik sta op en pak mijn telefoon. Ik breng mijn bord naar een rek waar het in moet en loop weer terug. Ik ga naast Perrie staan en iedereen kijkt van Niall naar mij. Niall kijkt me aan en begint te lachen. Ik knip in mijn shirt. "Mag ik het pasje van de kamer?" Vraag ik rustig. Hij begint tegen Louis te praten. Louis luistert niet en kijkt me vragend aan. "Niall, mag ik alsjeblieft het pasje van de kamer?" Vraag ik nog een keer. Niall kijkt me aan en grinnikt zacht. Ik kijk hem serieus aan. Perrie pakt mijn hand vast en staat op. "Mag ik het pasje?" Vraag ik hard. Hij negeert me. "Weet je, zoek het maar uit. Dag Niall" zeg ik boos. Perrie trekt me mee het restaurant uit.

"Wat is er met jullie?" Vraagt ze als we in de lobby staan. "Weet ik het niet" zeg ik geïrriteerd. "Lily" zegt ze serieus. "Idunno. Hij negeert me opeens en doet raar" zeg ik zacht. "Waarom kwam je niet bij ons zitten?" Vraagt ze. "Denk je dat ik bij die chagrijn ga zitten?" Vraag ik en op dat moment loopt Niall voorbij. Hij kijkt me gekwetst aan. "Lily doe normaal" zegt Perrie. "Dat hij me negeert en raar doet. Ik kreeg niet eens een kus vanochtend, niet eens een knuffel. Alleen toen hij huilde" zeg ik en Niall loopt weg. "Lily" sist ze. "Je kwetst hem nu heel erg. Je weet dat hij daar niet tegen kan". "Net of ik hier tegen kan" zeg ik sarcastisch. "Moet ik met hem praten?" Vraagt ze. "Laat hem maar" zucht ik.

We lopen naar de kamer van Perrie. "Moet je niet naar hem toe?" Vraagt ze. Ik haal mijn schouders op. "Ik laat hem maar" zeg ik. We lopen naar binnen en we zien Zayn op bed liggen. Ik grinnik zacht. "Hey babe" zegt Perrie en loopt naar Zayn. Ze geven elkaar een kus en ik ga in de stoel zitten naast de tv.

"Wat was er nou? Niall deed raar en waarom kwam je niet bij ons zitten? Normaal ga je bij Niall zitten of naast Pez of gaat Niall bij je zitten" ratelt Zayn. "Wat er met hem is, moet je niet bij mij zijn. Ik weet het niet" zucht ik. "En ik ga niet bij hem zitten als hij me negeert na wat ik vanochtend heb gedaan voor hem". "Wat heb je dan gedaan?" Vraagt Perrie die naast hem zitten. "Gisteren kreeg hij haat op twitter en negeerde mensen hem bij de M&G. Ik had hem, dat dacht ik, weer rustig gemaakt en we gingen slapen. Vanochtend toen ik wakker werd huilde hij weer. Ik wilde hem troosten, maar hij liet het niet toe. Toen kreeg ik toch de kans en toen zei hij allemaal negatieve dingen. Hij wilt stoppen met de band omdat hij anders is en niet gewaardeerd wordt ofso. Ik zei van niet en alles en toen deed hij raar" leg ik uit en zucht. "Daarom was hij gisteren zo down. Maar vanochtend deed hij net alsof er niks gebeurt was totdat jij niet bij ons kwam zitten. Hij was anders. Nu begrijp ik het" zegt Zayn. Ik zucht en knik. "En ik kan nu niet zo één, twee, drie normaal tegen hem doen" zeg ik. "Dat snappen we" zeggen ze tegelijk.

"Dan ga je met ons mee de stad verkennen. We zijn toch vrij vandaag" zegt Zayn. Perrie knikt hevig. Ik grinnik. "Okay" zeg ik. Ze staan op en pakken hun spullen. Ik heb alleen mijn telefoon en heb geen pasje. Dus dat schiet lekker op. Ik sta ook op en we lopen. Ik krijg een leren jack van Perrie, ik kan moeilijk mijn kamer binnen. "Thanks" zeg ik. Ze glimlacht en we lopen naar buiten.

We zitten in de auto. "Eerlijk gezegd voel ik me net een klein kind" grinnik ik. Ze lachen en Zayn houdt zijn telefoon omhoog. "Lachen" zegt hij. We glimlachen en hij maakt de foto. "Pez, O my god, ja. Okay, we gaan een meidenavond houden" zeg ik. "JA" gilt ze en ik pak mijn telefoon en zie dat ik getagd ben in een foto op insta van Zayn. Ik klik erop en zie de foto. Ik grinnik en like hem. 'Keeping up with the Edwards😌🌍'. Geniaal.