What You Did For Me Ft. 1D LM

69

Pov Lily Horan

Betraand kijk ik Niall aan. "Het komt goed babygirl," verzekert hij me. "Hoe heeft het kunnen gebeuren?" Huil ik. "Shh," sust hij en wrijft over mijn hoofd. Hij drukt een kus op haar haar en drukt mijn neus in haar haar. Ik knijp mijn ogen dicht en nestel me tegen hem aan. "Ik wil dit niet. Ze moet wakker zijn voor de bevalling," zeg ik zacht. "Dat gebeurt echt, lieverd. Je moet nog minimaal vijftien weken, dan is ze echt wel wakker," zegt hij. Ik knik en zucht.

Het is etenstijd, maar of ik trek heb? Nee, totaal niet. "Babe, eet wat," zegt hij. "Geen trek," mompel ik en schuif mijn bord naar voor. Hij kijkt me aan en legt zijn vork neer op zijn bord. "Toe, eet wat. Het hoeft niet veel te zijn," zegt hij zacht. "Ik heb toch geen trek!" Snauw ik en zucht. Zuchtend staat hij op en loop naar mij toe. "Lily, ik weet dat dit moeilijk is. Dat is het voor mij ook. Maar eet dan tenminste iets voor de baby, doe het voor mij," vertelt hij zacht. "Ja dus? Ik had gewoon niet zwanger moeten zijn! Ik hen geen trek dus dan eet ik niet!" Zeg ik bozer dan dat ik wilde. Hij schrikt en haalt hopeloos zijn hand door zijn haar, "toe nou Lily.." "Nee!" Zeg ik boos en sta op. Boos loop ik langs hem heen naar boven en laat me vallen op bed. Ik ga geen dingen doen tegen mijn zin in, nee dat echt niet.

Na een tijdje besluit ik toch maar naar beneden te gaan, het voelt niet goed. Mijn gevoel over Perrie zit niet goed en over Niall ook niet om eerlijk te zijn.. "Ze eet nu al een paar dagen slecht, sinds Pez in coma ligt. Ik snap het volkomen, maar ik maak me zorgen," hoor ik hem zeggen. Ik blijf stilstaan in de gang en luister naar het gesprek. "Ik weet het niet. Ik wil dat het goed gaat met haar én de baby," hoor ik hem mompelen. Ik slik, hij heeft gelijk. "Ik wil niet boos op haar worden, ik kan dat niet. Ze is verantwoordelijk voor zichzelf en de baby, maar toch wil ik er ook mee bemoeien. Ik ben ook verantwoordelijk voor haar en de baby," zegt hij. Ik bijt op mijn onderlip en kijk naar de vloer, ik ben echt verkeerd bezig.

"Oh, hi babe," hoor ik naast me. Snel kijk ik op en zie Niall naast me staan. "Eh, hey," zeg ik zacht en kijk hem aan, "je hebt gelijk. Ik ben verkeerd bezig en ik ben nu alleen maar bezig met Pez. Ik moet me bezig houden met andere dingen, ja ook met Pez, maar ook met mezelf, jou en de baby. Sorry." Hij kijkt me aan en slaat zijn armen om me heen. "Ik snap je, echt. Maar ik wil gewoon dat het goed gaat. Ik kan ook een hypocriet zijn," zegt hij en drukt een kus op mijn wang. "Jij deed niks verkeerds, het is mijn schuld," zeg ik en sla mijn armen ook om hem heen. "Het is goed," zegt hij en wrijf over mijn rug. Ik knik en verberg mijn hoofd in zijn nekholte. "Wil je wat te eten en daarna even naar Pez?" Vraagt hij zacht. "Als het kan," mompel ik. "Tuurlijk. Wat wil je eten, love?" Vraagt hij zacht. "Iets gezonds en lichts," zeg ik en laat hem los. "Ik hou van je," zegt hij. "Ik hou ook van jou," zeg ik en kijk hem aan. Hij drukt een lange kus op mijn lippen en ik wrijf over zijn arm. "Kom," zegt hij en pakt mijn hand vast voordat hij me meeneemt naar de keuken.

+x

Als ik in de kamer aankom, sta ik gelijk stil. "Lily," zegt mijn moeder. What the fuck doet zij nu weer hier?! Ik negeer haar blik en loop naar het bed toe. Glimlachend kijk ik weer naar Niall, ze ziet er veel beter uit. Niall begroet snel mijn 'ouders', kan ik ze überhaupt nog wel ouders noemen na wat ze allemaal hebben gedaan?, en loopt naar me toe. "Ze ziet er veel beter uit," zeg ik tevreden. "Klopt. Volgens de dokter moet ze snel wakker worden," zegt hij zacht en kust mijn wang. "Mooi," zeg ik zacht en kijk hem aan.

"Hoe gaat het met je Lily?" Vraagt mijn vader. Ik zucht geïrriteerd. "Wat moeten jullie hier?" Vraag ik. "Het gaat slecht met onze dochter en we hebben alle recht om hier te kunnen zijn," zegt mijn moeder. "Sinds wanneer geven jullie om ons?" Vraag ik en schuif Perrie's haren uit haar gezicht. "Zouden jullie misschien willen vertrekken? Lily heeft haar tijd nodig," zegt Niall vriendelijk. "Sinds wanneer bepaal jij dat?" Snauwt mijn vader. "Sinds ik nu alleen bij haar wil zijn," zeg ik geïrriteerd, zie je! Ze verpesten het altijd en alweer.

Na een tijdje zijn ze weg en staat Niall achter mij, mij knuffelend. "Hey Pez, eh, sorry van daarnet. Je ziet er echt veel beter uit dan vorige week. Alsjeblieft wordt snel wakker," zeg ik zacht en sla mijn armen om Niall's armen. "Goed zo," zegt hij zacht en drukt een kus op mijn oorschelp. "Alsjeblieft, ik red het niet meer. Alles gaat verkeerd, ik heb je nodig," smeek ik. Ik voel de baby schoppen in mijn buik en blijkbaar voelt Niall dat ook. "Mini me," mompelt hij en wrijft over mijn buik. Ik glimlach. "Je moet echt de schopjes van de baby voelen. Ik mis je," zeg ik glimlachend en kijk naar Niall. "Ik kan niet wachten totdat hij er is. Het duurt me nu echt te lang," zucht hij trots. Ik knik en druk een kus op zijn neus. "We moeten nog een naam verzinnen," mompel ik. "Komt goed, we hebben nog even," zegt hij en kust mijn lippen teder. Glimlachend sluit ik mijn ogen en kus terug. "Je bent de beste," mompel ik zacht tegen zijn lippen aan.