What You Did For Me Ft. 1D LM

73

Pov Niall Horan

Voor de laatste keer loop ik naar mijn vrouw toe. "Waarom ligt mama daar?" Vraagt Oliver. Hoe moet je een kind van drie uitleggen dat zijn moeder dood is? Hoe?! "M-mama komt niet meer terug, liefje," zeg ik zacht. "Wat? Waarom niet?" Vraagt hij gelijk. "Mama is dood," zeg ik zacht en ga naast haar kist staan. Ik verlies twee mensen, mijn vrouw en mijn kind. "Mama is niet dood!" Schreeuwt Oliver. "Olly," zeg ik zacht en til hem op. "Mama kan niet dood zijn," zegt hij. Ik slik. Zie haar daar liggen, ze heeft geen kleur in haar gezicht.  Hoe kan ik zonder haar leven? Ze is mijn alles, ze is mijn vrouw, de moeder van mijn kind, ze is mijn tweede helft.. "Mama slaapt gewoon," zegt Oliver en knuffelt zijn knuffel. "Ja, ze slaapt. Ze is heel moe en gaat heel lang slapen," zeg ik zacht terwijl er een traan over mijn wang rolt. Ze blijft voor altijd slapen, oen! "Komt ze vanavond nog wel een kusje geven?" Vraagt hij.

"Hey Olly, kom we gaan wat drinken," zegt mijn moeder opeens. Dankbaar kijk ik haar aan, hoe had ik het anders kunnen zeggen? "Niall," hoor ik Perrie zeggen. Mijn moeder neemt Olly over en ik kijk haar aan. "Ik kan het niet. Ik ben haar kwijt, ons tweede kindje," zeg ik en barst uit in tranen. Ze trekt me in een knuffel. "Ik ook niet," fluistert ze.

Lily is doodgeschoten toen ze melk ging halen. Het zat me al niet lekker, maar toen ik dat hoorde, was de helft van mijn hart dood. Blijkbaar heeft een stalker haar vermoord, daar had ze al een paar jaar last van. Het laatste jaar was rustig. Tot nu dan.. Waarom? Ze deed niemand iets kwaad. En ze was zwanger! Dat doe je niemand toch aan? Of ik heb een te groot hart of jullie hebben géén hart. Ik wil dit godverdomme niet.

Ik laat Perrie los en kijk naar Lily. Ze ligt daar zo.. dood. Terwijl ze ook nu naast me lachend op de bank had kunnen zitten. Ik pak haar hand vast en wrijf met mijn duim over haar hand. Tranen vormen weer in mijn ogen, nee. Zeg dat dit alsjeblieft een droom is.. Please. Nee, dit is geen droom. Weer ben ik haar kwijt, maar nu echt voor goed. Ik schuif haar trouwring van haar vinger af en stop hem in mijn zak. Hij komt op een mooi plekje, als een ketting om mijn nek te hangen. Haar verlovingsring ligt thuis, die had ze vorige week afgedaan omdat we koekjes gingen maken. Weer slik ik, ik mis haar nu al ontzettend. Ik druk nog een laatste kus op haar voorhoofd. Er glipt een traan uit mijn ooghoek en die valt op haar wang. "Sorry princess," fluister ik en veeg hem weg. "Ik hou van je en ik zie je straks boven. Take care of us, we'll see you soon. I love you, don't forget that," fluister ik en bijt op mijn lip. Straks is ze echt weg...

😔

*twee jaar later*

Ik word wakker van de wekker die afgaat. In die twee jaar is er sowieso één ding niet veranderd, ik haat wekkers als ze afgaan. Ik stap uit bed en stap de douche in. Als ik mijn haren en lichaam heb gewassen stap ik de douche uit en droog ik me af. Ik trek schone kleren aan en loop dan richting Oliver's kamer. Ik luister even met mijn oor tegen de deur. Ik klop zachtjes en doe de deur open. "Goedemorgen Olly." Fluister ik. Ik loop zijn kamer binnen en schuif het gordijn een stukje open, zodat er wat licht in de kamer is.

"Daddy." Zegt hij moe.

Ik til hem uit zijn bed en druk een kus op zijn voorhoofd. "Lekker geslapen?" Vraag ik en ik loop de trap af, naar beneden.

Oliver knikt en wrijf in zijn ogen.

Ik zet hem in het kinderstoeltje. "Heb je nog gedroomd?" Vraag ik. Ik pak alle spullen die we nodig hebben voor het ontbijt en zet alles op tafel.

"Ja! Ik wil een handje voor mijn verjaardag." Giechelt Oliver schattig.

"Leuk! Wat wil je op je broodje?" Vraag ik.