Poyrazların Adamı

*Ölmek İstiyorum*

-"Özlemişim küçük kedimi."

İçimde oluşan anlam veremediğim duygulara küfrederken Kara uzamış sakallarını yüzüme sürttü.

-"Neden üç haftadır arayıp, sormadın?" sonunda beni delirtecek duruma getiren soruyu sormuştum.

-"Korktuğun adamı yanında mı istiyorsun?" hafif alaylı ses tonuna rağmen gram mimik oynatmayan Kara beni tedirgin ediyordu.

-"Sadece merak."

-"Merak..." dedi fısıltı şeklinde ve devam etti.

-"Unutma küçük kedi, fazla merak öldürür." tüm tüylerim 'hazır ol' komutu alırken omuz silktim.

-"Neden arayıp sormadın?" sorumu tekrar dile getirirken köprücük kemiğime bi öpücük kondurdu.

-"Öyle gerekti." derin bir soluk aldım. Onun hakkında bir şeyler bilmek istiyordum ama o kapalı bir kutu gibi buna izin vermiyordu.

-"Kara lütfen." dedim umutsuzca.

-"Ne öğrenmek istiyorsun?" sorduğu soru ile gülümsedim.

-"Üç haftadır neredeydin?" bu sorudan bıkmışa benziyordu.

-"Yoğun bir çalışma programım vardı Büşra." dedi bıkmışca.

-"Ama-" dedim ve duraksadım. Kafamı yere eğdim. Eliyle çenemi kavradı ve yüzümüzü aynı hizaya getirdi.

-"Bak küçük kedim, biliyorum benim ile ilgili birşeyler bilmek istiyorsun ama emin ol bu kolay deyil benim için. Yıllar önce bir çok sikik olay yaşadım ve kökünü kurutmaya çalıştığım itler var. Bunları sana şimdi anlatamam. Üç hafta boyunca kafam dağılması için araştırmalar yaptım. Bir çok kişiyi öldürdüm, bu yüzden senin yanında olamadım." kafamı onaylar şekilde salladım. Kollarımı destek vermek istercesine boynuna doladım ve sıkıca sarıldım.

Korkuyordum... Hemde çok korkuyordum... Bu katile aşık olmaktan çok korkuyordum..!

***************

-"Kes sesini!!" boğazlarım acıyana kadar bağırırken yanımda kolumdan tutan Semira'ya da içimden küfür ediyordum. Canım dediğim, kardeşim dediğim Raziye ve Zeynep arkamdan 'orospu' diye konuşurlarken duymuştum ve kavga çıkarmıştım. Ama haklıydım özür dileyeceği yerine 'yalan mı' diye beni körüklemişti.

-"Yalan mı lan, yalan mı!!" kolumu Semira'dan kurtarmaya çalışırken bir yandan da bağırmaya başladım.

-"Sus lan! Yalan tabi!!"

-"Lan seni gömerim! Beni yalancı mı çıkartıyon!!" küçük bir çığlık attım.

-"Göm lan hadi! Götüne güveniyosan gel göm!!!" Raziyeyi yaka paça müdür yardımcısı odasına alırken Semira ve Dilara da beni sakinleştirmek adına dışarı çıkardılar. Bahçedeki banklardan birine tekme atarken Semira ve Dilara beni yatıştırmaya çalışıyorlardı. Derin derin soluk alırken arkamdan gelen ses ile buz tuttum.

-"Büşra?" arkamı dönmeye korkuyordum. Abimin tüyler ürperten sesi beni iyice tedirgin ediyordu. Kara meselesini abim duyarsa yüzyılın dayağını yerdim!!!

Arkamı yavaşça döndüm. Gidip abime sarılırken o da bana sarıldı.

-"Neden kavga ettin?" bedia hoca ışık hızı ile abimi çağırmasına ana avrat düz giderken yutkundum.

-"Raziye arkamdan konuşuyordu, kendimi ezdiremedim." kafasıyla onayladı.

-"İyi yapmışsın, dövseydin." abimin verdiği tepki ile şaşırırken kendimi bir nebze iyi hissetmiştim. En azından suçlanmıyordum. Gözlerimdeki yaşı sinirle sildim. En yakınımdan bile kazık yemiştim, kime güvenecektim şimdi ben?

Abim ile Bedia hocanın yanına girerken içimden Raziye ve Zeynep ile ilgili tüm nefretimi açığa çıkartacak küfürler ediyordum. Bedia hoca abimi nazikçe içeri davet edip Raziye'yi dışarı aldı.

-"Hoşgeldiniz Barış bey." abim kafasıyla onaylarken Bedia hoca bana tebessüm ile baktı.

-"Aslında sizi buraya kavga için çağırmadık, Büşra ile ilgili bir kaç bilgi için çağırdık." şaşkınlığımı gizleyemezken 'Bedia hoca tam zamanında bilgi verecekmiş, kavga edeceğim gün(!)' diye geçirmeden edemedim.

-"Büşra'nın derslerinde bariz bir açıklık görülüyor, bunun nedeni ailevi sorun mu?" abim sinirli bakışlarını üzerimde tutarken şaşkınlığım ikiye katlandı. Mum dik Bedia hoca, mum dik!!!

-"Hayır ailevi bir şey yok, değil mi Büşra!!" abimin kinayeli sorusu ile afamı onaylamaz şekilde salladım. Şimdi boku yemiştim. Sürekli Kara'yı düşünmekten kendimi alamamıştım ve buda ders notlarımda bariz bir açıklık yaratmıştı.

-"Öğretmenleri Büşra'nın sürekli dalıp, düşündüğünü söyledi. Bu durumlarda bir psikolok öneririm." abim kaşlarını çatarken ayaklandı.

-"Önerinizi düşüneceğim,Teşekkür ederim. İzninizle." abim kolumdan hiç kibar olmayacak şekilde tutup dışarı çıkardı. Ders zamanı olduğu için bahçede pek kimse yoktu.

-"Şimdi git dersine, akşam herşeyin hesabını alacağım!" dişlerini sıkarak söylediği şeylere kafamla onaylayıp arkamı döndüm ve hızla sınıfa doğru yol aldım. Akşam evde büyük olay çıkacaktı.

************

-"Aklın nerde kızım senin!" göz yaşlarımı silip abime çıkıştım.

-"Ya abi bişi yok ya! Sadece dalıyorum!!" Annem abimi sakinleştirmeye çalışsada abim sakinleşmemekte ısrarcıydı.

-"Büşra gebertirim lan seni! Biz oraya para veriyoruz! Sen oku diye!! Eylenmeye gitmiyorsun oraya!" sinirle soluyup devam etti.

-"Telefon, bilgisayar, televizyon, gezme, tozma hepsi bitti lan!" gözlerim sonuna kadar açılırken yengem kucağındaki ömer ile içeri girdi.

-"Barış bi sakin ol." abim yengemi umursamazken babamın burda olmasını diledim. Ama lanet olasıca şansım yine bana götüyle gülmüştü, babam köye gitmişti.

-"Sanane ya sanane! Sen evlenip bu evden gittin! Babam değilsin! Karışma bana!" diye bağırmam abimdeki son nokta olmuştu. Yanağıma inen sert tokat ile sendeleyip halıya düştüm. Elimi yanağıma koyup acıyı hissettim. Hem ruhumda, hem bedenimdeki o keskin acı tüm benliğimi almıştı.

Abim ve annem bağırışırlarken sesler boğuk boğuk geliyordu kulağıma. Nefret ediyordum, herkesten, herşeyden. Kendimi kastığımı fark edince salıverdim kendimi. Annem korku ile beni sarsarken göz yaşımı silip anneme sarıldım. İçimdeki fırtınaları hıçkıra hıçkıra döktüm annemin omzuna. Abim yengemide alıp giderken kafamı annemin omzuna yaslayıp usulca fısıldadım.

-"Ölmek istiyorum..."

*************

Geç gelen bir bölüm ile karşınızdayım arkadaşlar!!!

Desteklerinizi bekliyorum!!!

Multimedia: Kara Ulay