BTS HAYALİM - *KORE'DE 3 SENE* -

18. BÖLÜM

2 gün geçmesine rağmen Jungkook hâlâ yoğun bakımda yatıyodu. Doktorlar 'kalp krizi' geçirdiğini söyledi. Yapıcak bişey olmadığını ve düzelmesini beklememizi söyledi. O orda acı çekerken benim burda beklemem imkansız. Camdan bakıp ağlamaktan ve düşünmekten başka bişey yapamıyodum.

Dün 2 kere nabzı durmuştu. 'Şu anda yoğun bakımda kalabilmesi bile mucize!' Diyolardı doktorkar. Kalp krizi üstüne 2 kere nabzının durması. Bu ne demekti? 4 gün geçti ama hâlâ olayları anlamakta zorlanıyodum.
Taehyung ve Rüya geldiler. Bende biraz aşağıya kafeye indim. Tost yedim, çay kahve falan içtim. Yukarı çıktığımda Jungkook'un yattığı odanın kapısı hafif aralıktı. Perdeleri kapalı. Taehyung ve Rüya perişan olmuş, çok endişelenmişlerdi. Yanlarına giderken diğer çocuklarında geldiğini farkettim. Ne olduğunu anlamamıştım.

"V? Noldu kapı neden açık? Ve perdeler. Perdeler neden kapalı?"

V hiç bişey demiyodu. Başını ellerinin arasına almış 'HAYIR' diye sayıklıyodu. Sanırım ağlıyodu. Odanın içinde bi gürültü kopuyodu. Ne olduğunu tahmin etmek istemiyodum. İçeri girmeye çalıştımda NamJoon ve Rüya beni tuttu. Ağlayarak onları itmeye kalkıştığımda dahada sıkı tutuyolardı. Yere çöküp 'JUNGKOOK' diye sayıklamaya başladım. Bağırarak ağlamak istiyodum ama yapamıyodum.

(Yaklaşık yarım saat sonra...)

Doktorlar hayati tehlikenin geçtiğini ve normal odaya alıcaklarını söyledi.

Herşey düzeliyodu. En başa sarıyoduk. 3 gün öncesine. Tekrar aynı odaya. Tekrar kapalı kalan gözlere. Ama bu sefer herşeyin daha iyi olmasını diliyodum.

Gece saat 2:47

Yatağın yanındaki tekli koltukta uyumuşum. Uyandığımda boynum tutulduğu için kafam acıyodu.

Gözüm Jungkook'tan ayrılmıyodu.

Derin bir nefes aldığını gördüm. Yatağın köşesine oturup sessizce "Jungkook?" Dedim. Ses gelmeyeceğini biliyodum ama olsun. Yavaşça elini tuttum ve tekrar seslendim.

Birdaha derin bir nefes. Ve gözlerini açtı. Açılan gözleri ağlamama sebep oldu. Elini tuttuğumu anladı. Gülümsedi ve doğrulmaya çalıştı. Her yeri yara içinde olduğu için acı çekiyo olmalıydı. Dişlerini sıkarak acısını dindirmeye çalışıyodu. (medya) - (biraz bulanık kusura bakmayın bulamadm başka)

"Dur bitanem kalkma. Her yerin yara bere içinde. Yatman gerekiyo."

Yatağa yerleşip "seni seviyorum bitanem."

"Beni çok korkuttun" diyip daha fazla ağlamaya başladım.

"Neden?" Dedi gülerek.

Gülmeye bile hâli yoktu.

"Neden mi? Beni bırakıyodun azkala nasıl korkmayayım?"

"Bişey olmaz bana" dedi sırıtarak.

"Yah. Hadi ama bırak şu tavırları. Ölüyodun işte daha nolsun?:

"Ben senin için yaşıyorum sevgilim. Eğer ben ölürsem; yaşadığım günlerin bi anlamı kalmaz."

"Böyle şeyler söyleyince dayanamıyorum ama biliyosun Kookie." Biraz da olsa dinen göz yaşlarım o cümleyi duyduktan sonra daha beter akmaya başladı.

"Bad boy!" Dedim gülerek.

"Bad girl!" Dedi gülerek.

Koltuğu yanına çekip elini tutarak uyudum.

Sabah bütün çocukları arayıp kookie'nin uyandığını söyledim ve hepsi yarım saate hastaneye geldi.

Kookie'nin ifadesini almak için polis gelmişti. Bende dışarda bekledim. Çocuklar gelmişti.

J-Hope "neden dışarda bekliyosun Melek?" Diye sordu telaşla.

Diğerleride ona katıldı.

"Merak etmeyin içerde polis var Jungkook'un ifadesini alıyo."

Polis çıktıktan sonra herkes odaya doluştu. Nerdeyse kookie'min üstüne atlicaklardı.

Üzerinden 2 hafta geçtikten sonra Jungkook taburcu oldu ama yinede evde dinlenmesi gerekiyodu. Bacağındaki kurşun yarası hâlâ iyileşmemişti. Çok derin bir yaraydı anlaşılan. Okulda bu sırada yalan oldu gitti.

Kookie'yle sms::

-BEN: Bidanem napıyon?

-KOOKİE: Uzanıyorum şeker kız. Sen napıyon?

-BEN: Kapıdayım birinin açmasını bekliyom.

-KOOKİE: Meleek!! Sen bi tanesin. Benim bitanemsin. Bekle geliyorum. Biraz uzun sürcek ama sabret.

-BEN: Yah! Aşkım sen neden geliyon? Jin omma açaaar.

-KOOKİE: Dur geldim azkaldı

-BEN: Yaaah!! Sen varya. (O sırada kapıyı açar)

-KOOKİE: Gel burayaaa özledim senii.

"Seni böyle enerjik görmek ne güzel hayatım."

"Korktuğuna deydimi?"

"Deydi ama bidaha olmicak.. dimi?" Biraz duraksadıktan sonra kookie'den ayrılıp "Sahiiii. Sen neden o haldeydin? Anlatmadın bana.."

........