BTS HAYALİM - *KORE'DE 3 SENE* -

15. BÖLÜM

Sabah olduğunda Rüya biraz daha iyi gibi görünüyodu. Sormaya çekindim açıkçası. Ama kahvaltıda benimle hiç bişey olmamış gibi konuşmaya başladı.

"Günaydın V."
"Günaydın Rüya. Nasıl hissediyosun?"
"Çok iyi hissediyorum. ^^"
"İyi olmana sevindim."
Hafif bir gülümseme belirdi tatlı suratında. Allahım ben neler diyorum. Ay delirdim iyice. TaeHyung tamam. Sakin ol ve kendine gel. Sizin aranızda bişey olamaz. Sen başkasını seviyosun sakın bunu yapma.

Derin bir nefes aldıktan sonra kahvaltıma devam ettim. İçimden düşünürken suratım şekil değiştirmiş galiba.
"Noldu V? Suratın bi garip oldu."

Biraz duraksadım. Düşündüm, düşündüm. Muhtemelen iç sesimle konuşurken olmuştu. Çok büyük pot kırdım. Tühh

"H-hiiç nolmuş ki suratıma?"
"Ne biliyim yüzün bi tuhaf oldu da. Yediğin bişey dokundu sandım."

"H..hee. Yok canım. Ne dokunucak bana." Konuyu kapatmaya çalıştığım çok açıktı. Zaten o'da çok fazla üstünde durmadı.

Kahvaltıdan sonra, gün gayet normal ilerliyodu. Tâki Melek beni arayana kadar. Çok telaşlıydı.

Melek: V, Jungkook evdemi?

Ben: Yoo evde değil. Dün gecede yoktu evde. Noldu ki?

Melek: Ne demek noldu? Abim gittiğinden beri yok ortalıkta sencede çok garip değil mi?

Ben: Nerde olabilir ki? Aradın mı hiç?

Melek: Aradım ama cevap vermedi. Sonrada kapattı telefonu. V, korkuyorum.

Ben: Yaa korkma bişey olmaz koskoca çocuk nasıl olsa.

Melek: Orası öyle ama o benim bi tanem çok merak ettim psikolojim bozuldu resmen 2 gündür ortalıkta yok. Aramalarıma cevap vermiyo. Sen olsan merak etmezmisin? Neyse ben kapatıyorum geliyorum oraya.

Cevap vermemi beklemeden kapattı. Sesi biraz kötü geliyodu. Cidden üzülmüştü.

:Melek tarafından:

Düşünmeden edemiyorum. Son zamanarda çok mutsuzdu canı bişeye çok sıkkındı. Nedenini bilmiyorum. Kimse bilmiyodu.
V'nin yanına giderken Jungkook'un söylediği 'PAPER HEARTS' ı dinliyodum. Belkide 50 kere dinlemiştim.
Kapıyı çalmadım çünkü başkasının benim bu halimi görmesini istemiyodum. V'yi aradım kapıyı açması için. O sırada kulaklığımı çıkarıp çantama koydum. Kapıyı açan V şaşırdı.

"Melek. Dudağına noldu?"

"Nolmuş?"

"Kanıyoooo"

"?"

"Naptın kızım sen? Emre boşuna emanet etmemiş seni Rüya'ya. -_-"

"Uff napçam bee" dedim. Dudağımı elimle temizlediğimde ciddi bi şekilde kanadığını gördüm. Ve aklıma geldi.

"Stresten dudağımı kanatmışım bişey olmaz."

"Tamam neyse içeri geçsene.....
Bak eminsin dimi Melek?"

"Yaa uf başka dertlerim var V.
Emin ol kendimden daha önemli."

"Peki. Tamam. Bişey demedim."

İçeri girdiğimde gözüme direk mutfak takıldı. "Hafsa'ya ayran yaparken konuşmuştuk."

Gözlerim bi anda doldu ve bi anda ağlamaya başladım. Hüngür hüngür. Daha fazla dayanamayan V sarıldı. "Tamam kendini güçsüzleştiriyosun. Sakin ol Melek. Jungkook'a bişey olmicak. Emin ol. Güven bana." Sesimi duyan Rüya koştu ve beni V'den ayırıp sarıldı. "Melek. Canım. İyimisin. Noldu bitanem. Anlat hepsini."

(V:Rüya düşündüğümden de iyi bir kız mış)

Ağlamaktan bişey diyemiyodum.
"Rüya.. Ona ihtiyacım var."

Tek kelimemle herşeyi anlamıştı. Allahım.. bu kız benim derdimi çözmek için yaratılmış olmalı -_-

"Tamam bitanem ağlama ona bişey olmicak. Üzme kendini. Elimden geleni yapıcam. Aklına kötü şeyler getirme. Sakin ol."

"Rüya."

"Efendim balım?"

"Rüya bitanesin. Senden başka yok bu dünyada. İyiki varsın. İyiki kuzenimsin. Seni seviyorum. Canımsın ciğerimsin."

"Biliyorum fıstık." ^.^

"Yhaa ağlarken bile güldürüyosun beniii."

" ^^ "

"Rüya. Bişey olmicak dimi."

"Hayır tabiki bişey olmicak. Rahat ol."

"Napıcaz şimdi peki?"

"Ben yapıcam bişeyler. Sen o şom ağzını açma yeter canımın içi.^^"

"^^"

V sadece şaşkın bi şekilde bakıyodu. Rüya'ya hayran kalmıştı. Öylece bakıyodu. Sadece bakıyodu. Huzurlu huzurlu..