UNUTMAK İSTİYORUM..

20.bölüm Gökalp ten

           Havaalanından çıkmamla sert rüzgar suratıma çarptı. Bana getirilen arabaya bindim. Yarın toplantı vardı. Benim şuan iyice dinlenmem lazımdı. Babam bana bir ev tutmuştu hani içi dekore edilmis olanlardan. ;)
           Arabayı çalıştırdım. Trafik pek yoktu ama şu önümde motor ile arabaların arasından kayan kız trafiği karıştırıyordu.
           Güzel sürüyordu aslında. O an aklıma geldi işte.
3sene önceydi lan! Sırf bir motor uğruna Deniz i harcamıştım ben! Kullanabildim mi dersiniz? hayır! Deniz gittikten 1 ay sonra kaza yapmıştım. Beddua etti galiba veya oluruna bıraktı nasıl bir şey olduysa bilmiyorum.
             Bana tutulan eve girdim. Güzel ve sadeydi. Koltuğa yayıldım ve biraz öylece uzandım. Ve kendime geldiğimde evi kalkıp gezdim. Mutfağa gidip dolabı açtım. Aman ne harika boş! Sıkılarak tekrar salona girdim zaten aç değilim yani. Oha lan resmen midem kazınıyor. Derin bi nefes verip deri ceketimi aldım ve evden çıktım. Yakın bi market bulur bulmaz oraya girdim. İhtiyacım olan şeyleri alıp çıktım. Eve geri dönüp aldıklarımı öylece dolaba koydum. Birşeyler atıştırıp telefonu elime aldım bakalım burada kimleri tanıyormuşum? Bursalı Berkay... Yazısını rehberde görmemle gülümsedim Motorcu Berkay. ☺☺☺☺ işte bu işime gelirdi. Mesaj attım.
Berkay nasılsın lan!?
Anında cevap geldi
Ooo başkan sen nerelerdesin ya?
Bursadayım gelirsen
Ooo gelmem mi konum at yanındayım
Atıyorum beklerim
Baskan sen ciddi misin ya
Tabi lan yalan mı söylicem sana?
Pardon ya öyle demek istemedim
Tamam Berkay konum atıyom senden bir şey alacağım
Tabi abi gel
İşim sadece motordu belkide ufak bi gezintiye çıkabilirdim. Evden çıkıp kendi verdiğim adrese doğru yol aldım.
  

          Berkayla uzun sohbetimizin ardından mortor konusunu açtım.
"Motor getirebilin mi bana?"
"Getiririm ama uzun sürer"
"Niye"
"Abi bi motor aldım siyah onuda aldılar ya artık getirmem uzun sürüyo sen mi sürecen kime?"
diyince bi anlık durdum.
"Motoru ne zamana getirin yenisini?"
"Valla abi hiç belli olmuyo o işler bir ayı bulan bile var"
"İyi bakalım."
konuyu kapatmak en iyisiydi. Yani nedensiz konuyu kapatma isteğim bu nedeni yok yani. Berkay ile biraz daha konuştuktan sonra yanından ayrıldım.
    Eve gitmek istemiyorum. Biraz haytalık mı yapsam? Diye içimden geçirirken babam aradı. Oğlum senin içine mi doğdu mk! El mahkúm açtım.
"Efendim baba"
"Oğlum hemen haytalığa mı başladın. Eve geçip dosyalarına bakmaya ne dersin? Bursa sana yaradı galiba?"
adamın içine doğdu heralde hayırdır inşallah lan peşime adam mı taktı yoksa?
"Baba. Peşime adam mı taktın sen"
"Yok oglum ne alakası var sadece kafanı sağa çevirirsen bizim şöförü görürsün o kadar."
"Tamam baba tamam"
dedim ve telefonu kapattım. Şöföre doğru yürüdüm. Ve arabaya bindim
"Valla Orhan abi senden hiç beklemezdim"
" ne yalan söyliyim bende benden beklemezdim."
dedi güldüm. Beni eve doğru götürürken öylece sustum normalde mutlaka sohbet ederdik. Ama bugun ikimizde konu açmamıştık.
"Sen benle mi kalcan Orhan abi?"
diye sordum efendi bir çocuk gibi güldü
"Evet gidecegniz yerlere sizi ben bırakacağım"
"Tamam yani babam seni başıma dikti koyunum ya ben"
dedim gülerek oda gülümsedi
"Estafurullah efendim"
"Orhan abi ne efendimi boşver gereksiz şeyleri"
dedim gülümseyerek
"Peki"
dedi. Bende gülümsedim. Küçükkende bana küçük bey vs şeyleri denmesini sevmez diyen çalışanlarımıza küserdim. Bu yüzden defalarca azar işittim babamdan ama genede hoşuma gitmezdi. Hala da gitmiyor hoşuma.

   Eve gelince Orhan abi yukarı dinlenmeye çıktı. Bende odama gidip biraz bilgisayar ile ilgilenmeye başladım.
      

      Saat 12 yi geçiyordu. Ve benim yarın saat 8:00 da toplantım vardı. Uykuyu bedenim geri teperken uyumam gerektiğni biliyordum. Yatağa uzandım. Gözlerim kapanmak bilmiyordu. Kafamı dağıtmak uykumu getirmek istediğimde ise hep o aklıma geliyordu. Deniz dalgaları hırçın bi o kadarda huzur veren Deniz....
      
        Dengesiz olabilirim yani hakkımda öyle düsünebilirsiniz hatta suan bu dusuncelerimi saçma da bulabilirsiniz ama napıyım insan kaybedince anlıyor değerini.

      Türkiyedeki 81 ilden beni bulan oydu. Veya onun gözleri. Bi anda gülümsemeye başladım. Ve gülümsemem yüzümde soldu. Ona neler yapmıştım ben? Onu nasıl kaybetmiştim? Bi insan 3 yıl boyunca nasıl dayanbilirdi? Ben biliyodum onun beni nasıl sevdiğini bana bakarken gözlerinin parladığnı ben görürdüm. Yanımdayken kalp atışlarını hissederdim titrediğni falan. O kadar mı taş kalpli olmuştum ki ben bir motor yüzünden onu harcamıştım. Onu , sevgisini, aşkını, kalbini, ve en önemlisi 3 yılını. Unutmak İstiyorum diyerek çıkmıştı o yola o unuttumu bilmem ama bende hep kaldı o. Belkide en iyisini yapmıştı. İntikamını benim kalbimi alıp götürmüştü kendisi ile beraber.
     
        Peki ya ben? Ben napıcaktım. Benim neye hakkım vardı? Geçmişim dedim demekki Geçmemiş! Hep bende saklı kalmış hiç gitmemiş.