İstanbul İstanbul Olalı

"Fenerbahçe"

Yaaaa siz çok tatlısınız. 700 kişi olmuşuz. Evde mutluluk dansı yapıyorum.

💃💃💃💃💃💃💃

Ve evet uzun sürdü ama artık sınavlar bitti. Artık bol bol bölüm yazmaya çalışıcam.

Multideki videoyu çok severim. Keşke Ali Mertoğlu'nun ağzından dinleyebilseydik Selin Yılmaz için.

Iyi okumalaaaar.

*******

Herkes kapıya dönerken Ali şok içinde mırıldandı.

"Tuğçe?"

○○○○○○○

Tuğçe denilen kızın elindeki valizi kapının ortasına bırakıp Ali'nin üstüne atlaması ile karnımda garip bir his beliriyor. İster istemez kızı süzmeye başlıyorum. Kumral saçlar yeşil gözler uzun boy ve güzel bir fizik.

Ali kimde ben onu kıskanmaya başladım?

Ben kendi içimde olan klasik çatışmalardan birini yaşarken Haluk abinin sesi beni kendime getiriyor.

"Kızım? Sen haftaya gelmiyor muydun?"

Tuğçe biran bile olsa bozulsa bile çaktırmadan devam ediyor.

"Aman size gelmedim zaten. Arkadaşlarımı ve abimi özledim."

Arkadaşlarim demesi ile dejavu yaşıyorum. Haluk abi Tuğce'nin dediklerine güldükten sonra kollarının arasına alıyor onu. Beynim yine geçmişe doğru dalarken ortamdan soyutlanıyorum.

Flashback

Elimdeki uzun saçlı bebeğin saçlarını özenle tararken parkta oyun oynayan çocukların sesi kulaklarımı dolduruyor. Oturduğum kum havuzundan kalkarken en sevdiğim eteğimin kum olmasına dudaklarımı bükerek bakıyorum.

O an bacağıma sert bir şekilde çarpan top ile kafamı kaldırıyorum. Can ve mavi gözlü salak arkadaşı toplarını almak için bana doğru geliyorlar.

"Selin iyi misin? Özür dilerim kardeşim."

Can'ın mahçup sesinden sonra Mavi gözlü olanın gülüşü kulağıma geliyor.

"Ne gülüyorsun ya! Canımın acımasız mu komik?"

Ben bağırırken yanıma tokaları gözüme çok güzel görünen bir kız yaklaşıyor.

"Ya abi ya ayıp değil mi özüğ dilesene. Canı acımıştığ belki."

"Ben kimseden Özür dilemem Tuğçe!"

Mavi gözlü benden uzun ve ukala olan çocuk Tuğçe denen kıza gülüp yanıma düşen topu almak için yaklaştı.

"Ali yaptığın çok kötü biğşey."

"Abi!"

"Ali!"