UÇURUM

Bölüm 16

Hayriye hanım ölmüştü , bunu Emre'ye söylemem lazımdı.

Telefonu kapattim Emre cevap bekliyordu .

"Eylül Kimdi o ?"

"Hastahaneden aradilar Hayriye hanım vefat etmiş ."

Emre olduğu yerde kalakalmisti alnına elini vurdu.

" offff yine başa döndük "

yaklaştım yanına

" merak etme öğreneceğiz ailenin soyadını söylemedimi ?

" hayır "

" tamam şimdi hastahaneye gidip defin işlerini halledelim bunları daha sonra dusunuruz.

" tamam hadi çıkalım"

Giyindim ve çıktık hastahaneye geldigimizde ,kapinin önünde Hayriye hanımın komşusu yaşlı amca ile karisida vardı. Cenaze işlemlerini hallettik akşam olmuştu yaşlı amca bizi evine davet etti .

Eve geldiğimizde amca bize oturmamiz için kanepeyi gosterdi.ikimiz yan yana oturduk.

"Zavallı Hayriye hanım hiç kimsesi yokmuş bizden başka " dedi amca.

Emre : " amca buraya hiç gelen giden olmadimi bunca yıl "

" yok Evladım biz hiç kimseyi görmedik."

Emre: amca müsaadenizle Hayriye hanımın anahtarı sizde galiba evine bir bakabilirmiyiz belki birşey buluruz"dedi.

Amca hafif güldü "aradigin şey bende oglum " dedi.

İkimizde çok sasirdik !! Amcadan cevap beklerken cebinden bir zarf çıkardı .

" Al oğlum senin hayatın burda saklı Hayriye hanım o gun hastahanede verdi bu zarfı .Sana vermemi söyledi.

Emre merakla aldı zarfı ama bir turlu acamiyordu zarfı elinde evirip çevirip acamiyordu.

"Emre acsana hadi "

Emre zarfı bana uzattı "sen aç "dedi.
Aldım zarfı büyük bir merakla açtım

Satırlari icimden okumaya başladım

Emre oğlum, sana sagligimda anlatamadigim gerçekler bu mektupta yazılı .

Senin gerçek adın Aras Demirci sen 5 yasindayken annen ve baban amcan tarafından öldürüldü .Aralarında büyük bir miras kavgası vardı. Tek mirasçı sen kaldın o yüzden senin pesindeler amcan senide ortadan kaldırmak istiyor . kendine dikkat et yavrum ....Allaha emanet ol.

Emre mektubu aldı okudu.
Gözlerinin içinde ateşi goruyordum sanki. Çok kızgın gorunuyordu.

Elini tuttum çaresizce yüzüne baktim onu nasıl teselli edip yapacaklarını nasıl durduracagimi bilmiyordum.

Oda Elimi sıkıca tuttu.

" amca yardımların için saol bana ihtiyacın olursa kartim bu ne zaman istersen ara".

"Tamam Evladım ararim"

Amca ve karısı ile vedalastiktan sonra kapıya yoneldik.

Arabamıza binip hızla Emre'nin evine geldik. Emre hiç konuşmuyordu ama derin dusunceler içinde olduğu belliydi.

"Hayatım ne yapmayı planliyorsun"? Diye sordum.

"Bilmiyorum basım çok agriyor yatalim sabah konusuruz."

"Tamam" deyip odaya Ciktim Emre'nin Çok üstüne gitmek istemiyordum çok zor bir dönemden geçiyordu. Ona destek olmak istiyordum. Onun uzgün olması içimi parçalıyordu .Kendi dertlerimi unutmustum.