Şimdi
kimsesizliğimin sesini dinliyorum
Yoksun..
Dirhem dirhem azalıyorum
Şimdi susuyorum
en çok vurulduğum yerden sana
Şimdi sen bir azılı katil
Bense cinayet
Seri ölüyorum yani aşkına.
Ne yapacağımı bilmez bir haldeyim
Çünkü sussam arafsın
Konuşsam yangın yeri..
Çünkü sussam
Yara oluyorsun yüreğime
Acıtıyorsun içimi
Konuşsam nasırsın dudaklarımda
Adın değse,
Yakıyor sesimi..
Eksiliyorum yani anlıyor musun?
Eksiliyorum sağdan sola
Yukardan aşağıya
Yani baştan sona..
Ve eksildikçe birikiyorum, sana..
Şimdi sensizliğin sesini dinliyorum
Yoksun..
oluk oluk kanıyorum,
bu aşkın en acımasız
en kimsesiz yanından..
Şimdi sen bir enkaz
Bense o enkazın altında kalan
kırık dökük bir hayal..
Bir kaç yüzyıl yaşamış gibiyim sanki orada.
Şimdi susuyorum,
en çok haykırdığım yerden sana
Sonra
okumaya başlıyorum seni,
Ömrümün tozlu
Ömrümün kirli, yırtık sayfalarında..
Ne yapacağımı bilmez bir haldeyim
Çünkü sussam haykırışsın,
Konuşsam mahşer yeri..
Çünkü sussam
yara olup kalıyorsun dudaklarımda
Ki kanatıyorsun kendini sonra
Konuşsam
Yaralı tebessümler saçıyorum, seni dağıtıyorum etrafa..
Kırılıyorum yani anlıyor musun?
Kırılıyorum sağdan sola,
Yukardan aşağıya
Yani baştan sona..
Ve kırıldıkça kırışıyor hayatım,
Karışıyor sana..
Şimdi artık
Ne kırılacak
Ne de eksilecek bir taraf kalmadı bende.
Kanadı kırılmış bir kuş düşün şimdi sende
Düşün...
Ha sol kanadı kırılmış
Ha sağ kanadı? ne fark eder
Kırılmış işte..
Neyse..
Bir gün tekrar karşılaşalım olur mu seninle?
Ama bu defa kalbinle gel..
İsa Ulufer
