Sen ki gece sıfır iki sularında,
Okyanuslara kıyısı olan kalbimin kırsallarında
Yani diplerinde
Yani en diplerindeyken böyle sen
Ve sarılmışken inancımız kaygıdan yaratılmış ilahlarla
Esir olmuşken insan ehli, insan ırkına
Diyeyim ki mukaddes bir edayla
Ve yankılanırken çığlıklarımız sessizliğimizde,
dahi bir nidayla
Çok naçizane özlüyorum seni,
bilesin Lahleyka..
Sen ki
Bir akşam üstünün en kuytularında
Geceye doğru bilmem kaç sularında
Yani inindeyken
Yani en inindeyken böyle sen,
Baharı yeğleyen düşüncelerimin,
güz dolaylarında
Parçalanmışken işte ebediyetimizin kanadı
Ve ne acıdır ki sarılıyken hâlâ inancımız kaygıdan yaratılmış ilahlarla
Çatlamışken bunca zulümden yerin yüzü
Kızarmışken üzerindeki bunca utançtan sonra yerin yüzü
şu sıralarda
Taa öteden verilmişken insanlığın selası
Dünyevi işler uğruna
Ve hâlâ
Ve çokça hâlâ
Ve lanet olsun ki esirken hâlâ insan ehli, insan ırkına
Elbette bunlar olmuş, olağan, olacak şeyler iken
Diyeyim ki müreffeh bir edayla
Ve mütemadi bir nidayla
Ve ben henüz lunaparka gidememiş bir çocuğun kalbinden başlamaktayken kırılmaya
Çok alengirli seviyorum seni,
Hâlâ...
Bilesin Lahleyka...
