Tam teçhizatlı bir şarkıya karşı
Bu gece vakti
Böyle hasarlıyken üstelik ben
Tutup birde seni düşündüm
Sonra adını
En sensiz yanıma düşürdüm..
Parçalanmışken hatta üstelik ruhumun yelkenleri,
Keza hasarlıyken böyle ben,
Saçlarından firar etmiş bir rüzgar
Savurdu içimi
Savururkende kırdı yüreğimi..
Diyelim bu bir özlem belirtisi
Yada diyelim bu gözlerinin aklıma
Dört nala gelişi
Veya hiç gitmeyişi..
Hatta diyelim ki
Bu adıma gözlerinin elasından
Pardon!
Adıma gözlerinin selasından okunmuş
Bir yıkım tebliği..
Belki şimdi
Belki dün
Belki kalu beladan beri..
Herneyse
Elbette bu tarafı işin karışık rengi.
Tam teçhizatlı bir şarkıya karşı
Bu gece vakti
Böyle hasarlıyken üstelik ben
Tutup birde seni düşündüm
Ve çıkıp gecenin kimsesiz bir vaktinde
Vurulmuş bir sesin içinden geçtim.
Adın kaçıp en sensiz yanımdan
gizlenmiş galiba şarkılara
Bütün sesler kırık gibi hissettim..
Sonra işte
Bir şarkının orta yerine tünedi fikrim..
Hem
''Bazen özlemek,
Neşeli bir şarkıda bile hüzünlenmektir''
Demişti pirim.
Bunuda böyle bilelim..
Ağır aşk kazalarından gelmiş bir şarkıya karşı bu gece vakti
Böyle hasarlıyken üstelik ben
Tutup yeniden seni sevdim...
İsa Ulufer
