Bad Meets Bad

{5}

Ik loop naar mijn kluisje en zoals ik al wel had verwacht staat Dylan daar. Ik negeer hem en open mijn kluisje om mijn spullen er in te steken. Ik pak mijn geschiedenis boek er uit en stop die in mijn tas aangezien Engels al in mijn tas steekt. "Ga je mij de hele tijd negeren?"Vraagt Dylan mij en ik lach bitter. "Dat is zo wat de bedoeling ja." Antwoord ik simpel en sluit mijn kluisje weer. Ik kijk hem glimlachend aan en hij staart mij maar wat terug. Ik voel de ogen van andere mensen mijn rug in boren maar ik besteed er geen aandacht aan. Ik staar en lach maar wat naar de jongen die nu voor mij staat. Die arrogante klootzak dat hij is. De bel gaat en ik loop hem voorbij naar mijn klas. Net voor ik mijn klaslokaal in stap zie ik hem weg lopen van mijn kluisje. Ik lach en ga dan de klas in. Ik zie Megan al zitten en glimlach naar haar. Ik ga naast haar zitten en we beginnen wat te praten. 

"Je komt toch mee naar het feest?"Vraagt Megan en ik haal mijn schouders op. 

"Ik weet het niet goed. Het feest is wel bij Dylan hé",zeg ik dan en ze knikt. 

"Inderdaad! Plus het is super goed weer morgen en wij hebben een vrijde dag aangezien de leerkrachten moeten 'bijpraten.' " Ik zucht. Ze heeft wel gelijk maar dan moet ik Dylan zien en daar heb ik geen goesting in om eerlijk te zijn. "Best ik zal komen." Geef ik uiteindelijk maar toe en zeg haar dan gedag wanneer ik voor de deur sta van mijn volgend uur Engels. Engels is niet echt moeilijk maar ik kan mijn gedachten er vandaag echt niet bij houden. Ik moet steeds denken aan het feest morgen. Ik neem mijn rekker uit mijn boekentas en doe mijn haar in een hoge paardenstaart bijeen. Ik ga ze vandaag toch laten knippen samen met Megan. 

{MIDDAG}

Stefan loopt met mij mee naar de kantine. Ik luister naar zijn verhaal over Melissa en knik maar wat aangezien ik nu nog niet echt veel kan bijdragen aan het feit dat Melissa en dikke trut is. We stappen de kantine in en hij is al goed vol. Megan zwaait naar mij vanaf de andere kant van de kantine en ik loop naar haar toe. Stefan blijft aan de rij staan voor ons eten. Ik merk op dat ik de twee andere meisjes meteen lijk te mogen. Het meisje met de blonde korte haren noemt Sophie zij is de oudste van de hoop. Ze is 17 jaar oud en heeft een uitstekend gevoel voor humor. Katherine het meisje met het roze haar is even oud als Sophie en nog wel een heel lieve. Ik merk zo dat ze niet bij de brave horen door de manier waarop ze praten en gewoon door hun uitstraling had ik het al wel meteen door. "Zeg hoe zit dat tussen jou en Dylan?"Vraagt Sophie. 

"Er is niets tussen mij en Dylan."Verzeker ik haar en ze trekt een gezicht. Wat is dat soms zo moeilijk te geloven dat er wel een meisje is die hem kan weerstaan? 

"Hoe zit het dan met jullie ruzie gisteren?"Vraagt Katherine en ik haal mijn schouders op. 

"Dylan is gewoon een arrogante klootzak die eens op zijn plaats moest worden gezet",zeg ik lachend. 

"Kan je dat nog eens zeggen?"Hoor ik een geamuseerde en jammer genoeg een al te bekende stem zeggen. Ik zie Stefan al af komen en hij komt bij ons aan tafel zitten. Stefan kijkt vragend naar mij en ik haal mijn schouders op. "Hallo ik sta hier hoor en niet voor je",zegt hij op de meest irritantste toon ooit. Ik sta op en draai mijn brut op. "Zwijg toch gewoon Dylan! Val een ander meisje lastig maar niet mij verdomme!"Roep ik en heel de kantine kijkt ons raar aan. Dylan begint te lachen en twee jongens die achter hem staan lachen met hem mee. 

"Dylan rot op ze wilt je niet heb je het nog niet door?"Vraagt Megan op een bitchy toon en Dylan neemt haar in zich op. Ik weet precies wat hij denkt van haar. Hij vindt haar waarschijnlijk waanzinnig lekker en hoopt haar ook in bed te krijgen maar iedereen weet dat dat ook niet zal lukken. 

"Megan niemand heeft jou iets gevraagd!"

"Hope is mijn vriendin dus alles dat je zegt tegen haar en het staat mij niet aan reageer ik ook op",zegt Megan simpel en ik geef haar een high five. Iedereen van onze tafel begint te lachen en Dylan kijkt dan recht in mijn ogen. Zijn handen grijpen mijn handen vast en knijpen er hard in. Hij komt dichter naar mij toe en ik voel zijn hete adem tegen mijn wang. 

"Of je het nu wilt of niet ooit zal je voor mij vallen en ik zal je met plezier opvangen." Met die woorden laat hij mij weer los en loopt hij weg van mij. Hij kijkt achterom en ik steek mijn middelvinger naar hem op. Ik ga weer zitten en praat gezellig door met de rest of er is niets gebeurd net. 

{Laatste bel}

Als ik alles uit mijn kluisje in mijn boekentas en van mijn boekentas in mijn kluisje heb gestoken wandel ik rustig op het gemakje naar de parkeerplaats. Ik zie Amanda staan en ze zwaait even. Ik zwaai kort terug en wou naar haar toe wandelen maar Megan, Sophie en Katherine roepen mijn naam. Ik draai mij om en zie ze lachend naar mij toe lopen. Megan slaat een arm om mij heen en zo lopen wij lachend naar de auto. Normaal zou ik nu met Stefan mee rijden maar zo te zien zijn de plannen veranderd. Ik stuur naar Stefan een bericht en stap in de pikzwarte Ferrari. Het dak is naar beneden. De stoelen zijn van een bepaald soort leer. 

"Wat gaan we eigenlijk doen?"Vraag ik.

"Wij gaan outfits kopen die bij dit weer past en voor het feest morgen." 

Ik knik. Morgen is het woensdag en ben toch wel blij dat wij een hele dag vrij hebben. Wij rijden door naar de stad. Megan parkeert de auto en we stappen allemaal uit. Ik zie wat mensen raar kijken maar veel aandacht besteden de meiden er niet aan. Ze zijn het duidelijk al gewoon en ik was dat vroeger ook in Ravens Town aangezien ik niet één van de braafste mensen was. We lopen een zijstraatje in waar er niet zo veel mensen lopen. Ik vraag mij af waarom niet. Helemaal aan het eind van het straatje is er een winkel. Een kleren/schoenen winkel. We wandelen naar binnen en de vrouw-die niet echt veel ouder is- begroet ons hartelijk. 

"Sophie, Megan, Katherine wat fijn dat jullie er nog eens zijn!" 

"Het is inderdaad al heel lang geleden",zegt Megan en gaat zitten op een stoeltje. Ik kijk wat rond tot Megan mijn naam zegt. De vrouw richt zich tot mij en komt dicht naar mij toe. 

"Ragazza che cosa hai fatto ai capelli?"

Ik versta niets van wat ze zegt en trek mijn wenkbrauw op.

"In het Nederlands nu?"Vraag ik en ze lacht.

"Ze heeft zeker het zelfde karakter als jullie dames",zegt ze en loopt weer achteruit. Sophie komt naar mij toe en knijpt in mijn haar. "Mama Magda heeft reclamaties over je haar. Het is echt lang",zegt ze en ik haal mijn schouders op. 

"Nou en?"

Iedereen schud met zijn hoofd. Zelfs de kat die naast het bloempotje staat lijkt met zen hoofd te schudden. Ik schud. 

"Esto que no se puede creer!" 

Iedereen kijkt mij verbaasd aan maar met een glimlachje. 

"Geweldig wij hebben iemand die Spaans kan." Kirt Megan en klapt in haar handen. Ik lach. 

"Oké mama Magda ga jij met Megan en Hope hun haar doen? Dan gaan Katherine en ik kleren zoeken voor ons allemaal. En maak je geen zorgen wij hebben een uitstekende smaak",zegt ze en vooral het laatste tegen mij met een knipoog.  Mama Magda knikt en neemt ons mee naar ergens van achter. Ik ga zitten op een stoeltje terwijl Megan in de kappersstoel zit. Ik kijk toe terwijl haar lang haar kort wordt geknipt. Ik vraag mij af hoe dat er uit zal zien en hoe het er uit zal zien wanneer ze met mij ook klaar is. De rekker die in mijn haar steekt maak ik los. Mijn haar is inderdaad zeer lang maar nu niet zo lang dat er ooit klachten over waren. In Ravens Town is het juist zeer raar iemand met kort haar. Behalve bij oude mensen en kleine kindjes.  Na een dik kwartiertje is Mama Magda klaar en staat Megan op. Ze kijkt in de spiegel en is zeer blij met wat ze ziet en terecht ook. Megan ziet er prachtig uit met dat korte haar. Ik heb nu al wat meer moed ingezameld en zet mij neer in de kapersstoel. Ik sluit mijn ogen terwijl zij eerst mijn haar wast en wat ik nu opmerk is is dat zij zachtjes een liedje aan het zingen is. Dan na het wassen begint ze met knippen en zeg ik gedag tegen mijn oude haar. 

{In de auto voor mijn huis}

"Dat korte haar staat je bangelijk goed!" Katherine roept het bijna uit van enthousiasme. Ik glimlach dankbaar en neem mijn zakken met kleren aan van Megan en Sophie. 

"Dank je voor de fijne dag!"

Ze glimlachen alle drie en ik geef ze een knuffel. "Wij komen morgen om drie uur!"Roept er nog iemand voor ze weg rijden. Ik lach om hun roekeloos gedrag en stap mijn huis binnen. 

"Ik ben thuis!"Roep ik en laat al mijn spullen op de grond vallen terwijl ik naar de living slenter.