Bad Meets Bad

{6}

Ik hoor iemand buiten toeteren. Ik neem mijn make-up mee en neem mijn jas snel mee van het rek. "Mama ik ben door",zeg ik en kus haar gedag. 

"Ja dag lieverd!"Zegt ze en ik loop het huis uit. Ik wandel de trap af en stap de auto in. 

"Heey!"Roep ik boven het muziek uit en ze geven mij allemaal een knuffel. Wij rijden snel door naar Megan's huis om onze make-up en haar te doen. 

"Heb je je outfit bij?"Vraagt ze en ik knik richting de zak. We rijden een straat in richting een best wel groot huis waar we voor stoppen. Ik volg de rest richting het huis. Een man ik denk dat het een bediende is doet de deur voor ons open. 

"Megan en haar vrienden, welkom",zegt hij op een beleefde vriendelijke toon. 

"Hey Albert",zegt Megan en kust hem op zijn wang. We lopen door naar boven en belanden in haar kamer. Ik plof neer op haar bed terwijl de anderen allemaal stoelen hebben klaargelegd. 

"Waarom al die stoelen?"Vraag ik lachend en ze grijnzen. "Het is niet omdat wij de 'badgirls' zijn dat wij ons niet als echte meisjes kunnen gedragen." Sophie knipoogt naar mij en Katherine zet mij in de stoel. "Na deze transformatie ga je er nog beter uit zien dan je er al uit ziet",zegt ze en begint meteen mijn haar te stijlen. Ik zie Megan al het make-up klaarleggen en Sophie al onze kleren. Ik merk nu al op hoe zeer ik het naar mijn plezier heb. 

{Uurtje later}

Ik kijk in de spiegel. Ik heb mijn nieuwe kleren aan, mijn haar ligt op mijn schouders te rusten. Mijn make-up is ook best wel goed gelukt. Mijn wimpers hebben een zeer dikke laag mascara gekregen van verschillende soorten mascara. Mijn lippen hebben een lichtroze kleur opgesmeerd gekregen en ik heb potlood aan. Wat mij toch wel wat tranen heeft doen laten toen Katherine per ongeluk in mijn oog prikte met de potlood. "Wat denk je?"Vraagt Megan en iedereen kijkt mij nieuwsgierig aan. De rest is ook al helemaal omgekleed en opgemaakt. "Ik vind het geweldig!"Roep ik uit en geef ze een knuffel. We hebben nog tijd nog ongeveer een uur en een half voor we vertrekken naar Dylan's huis. Ik weet niet waarom maar elke keer als ik zijn naam in mijn hoofd noem gaan de rillingen al vanzelf door mij heen. Een warm gelukzalig gevoel. Megan zet muziek op en begint er op te dansen. Het wordt steeds donkerder en donkerder. "Laten we vertrekken!"Roept Sophie boven de muziek uit en ik trek mijn normale platte schoenen aan. Iedereen trekt hun schoenen aan en zonder jas lopen wij terug naar de auto. Ik plof neer op de achterbank naast Katherine en Sophie zit deze keer achter het stuur aangezien zij Dylan blindelings weet wonen.  Maar hoe kan het ook anders ze woont naast hem. Het liedje van Love The Way You Lie van Rihanna en Eminem komt op en Megan draait de volume meteen op her luidste. 

"Just gonna stand there and watch me burn

But that's alright because I like the way it hurts

Just gonna stand there and hear me cry

But that's alright because I love the way you lie

I love the way you lie...." 

Zingen we allemaal luidkeels mee en Katherine gaat verder met een stukje van Eminem.

"I can't tell you what it really is

I can only tell you what it feels like

And right now there's a steel knife in my windpipe

I can't breathe but I still fight while I can fight

As long as the wrong feels right it's like I'm in flight

High off her love, drunk from her hate,

It's like I'm huffing paint and I love her the more I suffer, I suffocate