Bad Meets Bad

{11}

"Wilt iedereen even bij elkaar komen?" 

We staan allemaal in de open zaal. Mevrouw de La Clark roept voor onze aandacht die ze grotendeels niet eens krijgt. Best wel grappig om te zien. Dylan slaat zijn arm om mij heen en ik leun met mijn hoofd tegen hem aan. "Vandaag gaan we de stad verkennen in groepjes van twee. Ik heb de groepen gemaakt dus laat al dat gefluister al maar achter wegen." Ze kijkt naar het groepje het dichts aan de deur en ze zwijgen meteen. " We vertrekken na het eten." Bij die woorden laat ze ons weer onze gang gaan en loop ik naar Megan. Kenneth staat bij Stefan. Ik wil naar hem toe gaan maar aangezien het niet goed gaat tussen mij en Stefan denk ik niet dat het slim is. 

"Ga er heen",zegt Megan dan net alsof ze mijn gedachten kon horen. 

"Eh.. Wat?" Probeer ik en ze duwt mij richting hun. 

"Je weet best wat ik bedoel en je komt niet terug voor je hebt gepraat met Kenneth." Ze geeft mij een waarschuwende blik en ik rol met mijn ogen. Ik haal diep adem en stap richting Kenneth. Hij kijkt mijn kant op en een lach verschijnt op zijn gezicht. 

"Hey Kenny." 

"Hey Hope."

"Kom je even mee?"

Hij knikt en loopt met mij mee. Stefan geeft mij een vernietigende blik maar ik negeer het. Ja het doet wel pijn om mijn eerste vriend kwijt te zijn maar how zeg een mens mag toch ook anderen vrienden hebben? Ik zie Dylan naar mij en Kenneth kijken. Ik weet ondertussen waarom Dylan en Kenneth elkaar haten maar dat houd mij totaal niet tegen van achter Kenneth aan te gaan. Ik vind hem leuk en niemand kan mij stoppen. Zelfs Dylan niet. We lopen naar boven en ik loop door naar de lift. Hij volgt mij in stilte. De stilte zelf is niet erg. Ik geniet wel van de stilte die rondom ons hangt. Zijn geur hangt in heel de lift en ik kan een blos niet verstoppen. De liftdeuren gaan dicht en Kenneth slaat meteen zijn armen om mij heen. Wat niemand weet en wat niemand mag weten is dat Kenneth en ik een relatie hebben. Ik draai mij op en ga op mijn tippen staan. Hij bukt zich een beetje en plaats zijn lippen op de mijne. Ik kus hem terug en al snel wordt het nogal heftig. Ik geniet van zijn handen die brandden op mijn rug en van zijn lippen op de mijn. Hij verlaat mijn mond en glijd richting mijn keel. Ik kan eindelijk wat adem halen en de liftdeuren gaan weer open. Ik laat hem vliegensvlug los en stap door naar mijn kamer. Hij volgt mij en al snel staan we voor de deur. Ik zie een groepje mensen van onze klas naar ons kijken. 

"Valt er wat te zien soms?"Vraag ik boos en ze kijken meteen de anderen richting uit. Kenneth lacht en we lopen de kamer binnen. Ik draai de deur op slot wetend dat Dylan zijn sleutel waarschijnlijk niet bij heeft en ga op bed zitten. Kenneth komt naast mij zitten en gaat verder met waar hij in de lift mee is gestopt. Onze handen verstrengelen in elkaar en hij knijpt zachtjes in mijn handen. 

"Ik wil je zo graag schat",zegt hij dan en een rilling gaat over mijn lijf. Geen rilling van genot meer van schrik en afschuw. Het voelt nu zo verkeerd en ik verlang naar de armen van een ander. Naar de vijand van de persoon wiens armen nu om mij heen liggen. Kenneth duwt mij naar achter zodat hij nu op mij ligt en ik geen weg meer uit kan. "Nee wacht stop." Probeer ik nog maar hij gaat gewoon verder. Zijn hand glijd naar beneden en ik ram zo hard ik kan met mijn knie in zijn maag. Hij zakt weg en draait zich van mij af. Ik sta op en loop naar de deur. Met trillende handen probeer ik de deur open te doen en net op tijd lukt het. Ik storm de gang op en ren zo snel ik kan naar de lift. Kenneth is vlak achter mij en net als ik bij de lift kom duwt hij mij hard tegen de muur. Ik zak op de grond en iedereen die nog op de gang stond is nu binnen. Kenneth komt naast mij te zitten en ik kijk hem woest aan. "Hoe kan iemand zo lief zo een klootzak zijn?"

"Wel mijn liefste, ik ben nu gewoon iemand die geen vaste relatie wilt met een hoer." Ik staar hem geschokt aan ik ben al als alles uitgescholden geweest maar niet als dat. 

"Kenneth!" Klinkt de woeste stem van Dylan. Ik schrik en een grijns verschijnt om de lippen van Kenneth. Hij staat op en draait zich naar Dylan. Wat niet slim is. Dylan klopt hem recht op zijn wang waardoor Kenneth naar achter wankelt en over mijn benen struikelt. Dylan neemt mijn hand en we lopen naar de trap. We rennen naar beneden naar mevrouw de La Clark. Dylan is duidelijk heel boos op mij en ik begrijp wel waarom. Ik heb hem dan ook beloofd niets met Kenneth te beginnen en ik doe/deed het toch. We hebben alles uitgelegd en Kenneth wordt naar huis gestuurd. Een opluchting voor mij. Megan komt naar ons toegesneld en ik vertel het verhaal terug opnieuw. Dylan loopt weg en ik zucht. "Ik ga maar eens horen of alles goed is." Megan knikt en ik ren achter Dylan aan. Ik stap snel de lift in aangezien hij waarschijnlijk met de trap is en loop door naar onze kamer. Ik stap onze kamer in en tref hem op bed. 

"Hey, gaat het?"Vraag ik hem en hij begint te lachen. 

"Sure babe",zegt hij dan maar ergens merk ik dat het niet zo is. Ik zucht en ga op bed zitten. Ik kijk wat tv en wacht tot het tijd is om te vertrekken.