Kung Ikaw Na Lang Sana

Chapter 4: Facts I learned about him

                                                              ****

CHAPTER 4: 

Facts I learned about him

 “Woohooooo! Ang saya!Woooohhhhh!!!!!” I yelled at the top of my lungs. I never felt this adrenaline rush before! It was over flowing! “Woooooohhh!!! Let’s do it one more time! Yeaaaah!!!!”

“Hindi ka pa ba nagsasawa?” bigla niyang tanong sa akin. Napalingon ako.

“Nagtatagalog ka?”

“Of course I am!”

“Naku, nagpaka-nosebleed pa ako habang kausap kita kanina! Bakit hindi mo sa akin sinabi kaagad? Tssss…”inirapan ko nga. Nakakainis eh, hindi nagsasabi, marunong naman pala ng tagalog. Nagpakahirap pa ako mag-ingles. All this time na naging estudyante ko siya, hindi ko siya naririnig magtagalog ni-minsan! Tinawag pa akong ‘old hag’ nito.

“Hahaha! But you never asked, Ysabelle” sabi niya naman. Bigla ako nakaramdam ng kaba when I heard him say my name. Parang kinilabutan ako and ewan ko, iba yung pakiramdam ko ng binanggit niya ang pangalan ko which is weird.

“Ewan ko sayo, diyan ka na nga!” I said to him and naglakad ako papalayo sa kaniya. Gosh, my heart is racing! Why is that?

Nandito kami ngayon sa isang Amusement Park sa Sta. Rosa, Laguna. Dito kami dinala ng ‘Adventure’ thingy ko. Bata pa lang ako, pangarap ko na pumunta dito but my parents won’t let me or perhaps, they are just too busy working so they don’t have time to take me here. Ngayon na 22 na ako, ngayon pa ako nagpaka-isip bata pero I don’t care because like I said to him earlier, this day would be our freedom day. We will do anything we want with nobody will stop us.

Oh yeah, Hindi na ako pumasok sa class ko ngayon. Sinama ko na rin siya. Hayaan niyo na, paminsan-minsan lang naman eh.

“This is my first time going here.” Sabi niya sa akin. Aba, nakahabol siya sa mabilis kong paglakad.

“Really? Ako din.” Sagot ko.

“You know what, It seems like we have a lot of similarities,don’t we?” tanong niya. “Tell me, did we ever met before?”

“Imagination mo lang yun…” malamig na sagot ko sa kaniya. Hindi ko alam kung bakit yun ang sinabi ko pero di bale na nga. “Tara na! Next stop! Horror house!” sabi ko. Hihilahin ko na sana siya nang bigla siyang tumigil sa paglalakad. “Oh, bakit ka tumigil?”

“Tell me you’re not serious going in there!” he said while pointing the Horror house infront of us. Gusto kong matawa. Takot ba siya?

“Oh, you bet I am!” sabay hila sa kaniya ng malakas at kinaladkad papunta sa entrance. I saw him stiffened and turned pale kaya hindi ko na maiwasan ang humagalpak sa tawa.

“Sige, tumawa ka pa. Scary things isn’t just my thing.” Nakabusangot na sagot niya sa akin. Mas lalo tuloy akong natawa. Ang cute niya lang!!!

One fact I learned about Timothy Philips:

He doesn’t like Horror House.

“Pffftttt… Don’t worry, I’ll hold your hand while we’re inside para hindi ka matakot. Pfffttt…”

“Do you think it would help?” sarkastikong tanong niya sa akin. Natatawa talaga ako. I really can’t believe that a person like him has weakness like this! Hindi nga siya natatakot na sagot-sagutin ako sa klase eh.