Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Usulca sağ elimi kendi eline aldı ve masada olan boyaların yanından geçerek mavide durdu. Nazik bir şekilde elimi mavi boya kutusunun içine daldırdığı an tenimdeki sıcağın boyanın soğukluğuyla karşılaşması sonucunda ürperdim.
Yaptıklarımız kenardan bizi izleyen biri için saçma gözükebilirdi. Hatta bana da ilk önce öyle gelmişti ama sonra sanki yeniden onun büyüsüne kapılmış bir şekilde bulmuştum kendimi.
Bileğimden yine hafifçe tutarak daldırdığı mavi boyadan çıkardı elimi. Maviye boyanmış elimi kendi ellerinin arasına aldı usulca ve gözlerimin içine baktı.
"Mavi sonsuzluğun işaretidir derler. Bende senin elini sonsuzluğa daldırdım, kadınım. Ben gitsem de hep seninle kalacak bir sonsuzluğa."
O an ne dediğini anlamamıştım, sadece gelişigüzel bir laf olduğunu düşünmüştüm, meğer değilmiş.
Adam gitti, kadınsa adamın geride bıraktığı sonsuzlukla bütünleşti.
