Summer Love (Harry Styles fanfic)

Part 21

Vandaag is het mijn eerste revalidatie dag. Halleluja, ik heb bang dat het niet ga lukken. Dat ik het niet ga kunnen. Maar ik moet positief blijven! Vanavond is het de finale van de jongens. Veel zin heb ik er niet in maar ik heb het beloofd en ik breek geen beloftes. Ik wil gewoon niet gaan omdat Harry is er ook is en ik wil hem niet echt zien. Ach ja, ik kan de andere niet in de steek laten. Ik roep papa om me te komen halen maar natuurlijk is hij gaan werken. Hoe moet ik dit nu gaan doen? Ik rol uit mijn bed en BAM, daar lig ik op de grond. Ik grijp naar mijn gsm en bel het eerste nummer dat ik vind. Harry.

Harry: 'Noush?"

Ik: 'Harry, please, kom snel naar mij thuis!'

Harry: 'Ik ben al onderweg. Wat is er gebeurd?'

Ik: 'Iedereen is weg en ik lig op de grond maar ik geraak niet recht.'

Harry: 'En hoe geraak ik binnen?'

Ik: 'Er ligt een sleutel onder de mat.'

Harry: 'Be there in a second!

Ik haak in en dan krijg ik spijt dat ik Harry gebeld heb. Maar ja, hij kan me naar beneden brengen en dan kan hij weer doorgaan. Ik ga niet tegen hem praten, geen woord ga ik zeggen over onze date of Noor! Hij heeft het verpest en ik weet niet wat ik nu meot doen. Misschien moet ik hem toch vragen naar Noor? Nee, hij mag het zelf uitleggen. Ik word uit mijn gedachten gehaald door mijn deur die opengaat. Het is Harry. Hij pakt me op en brengt me naar beneden, hij zet me in de sofa en maakt ontbijt voor me. Daarna komt hij naast me zitten. Dit is awkward...

Ik: 'Je kan nu wel weer gaan hoor.'

Harry: 'Nee.'

Ik: 'Waarom niet?'

Harry: 'Je kan niet lopen?'

Ik: 'Dat is niet mijn schuld.'

Harry: 'Het spijt me.'

Ik: 'Daarmee kan ik niet terug lopen.'

Harry: 'Het spijt me echt.'

Ik: 'Jammer.'

Harry: 'Doe niet zo!'

Ik: 'Wat wil je dan dat ik doe? Je hebt mijn hart gebroken en door JOU kan ik niet meer lopen!'

Harry: 'Het spijt me, oke! Ik heb al genoeg ruzie met de jongens!'

Ik: 'W-wat?'

Harry: 'JA! Ze hebben me al genoeg uitgescholden enzo omdat dit mijn schuld is!'

Ik: 'Ow, sorry.. Dat wist ik niet.'

Harry: 'Het maakt niet uit.'

Ik: 'Het is gedaan, dat weet je toch hé?'

Harry: 'Ja, dat weet ik.'

Ik: 'Dus je geeft het toe?'

Harry: 'Wat?'

Ik: 'Dat je weer met Noor bent.'

Harry: 'Euhm.. J-ja.'

Ik: 'Oke.'

De rest van de dag probeer ik zo weinig tegen Harry te praten maar om 12h krijg ik honger en moet ik hem wel om eten vragen. Ik vraag alleen dingen als het echt nodig is. Om de stilte toch te verbreken bel ik naar de andere jongens om te vragen of ze ook willen komen. In nog geen 10 minuten staan ze allemaal voor de deur. Binnen 2 uur moeten ze weer weg voor de finale maar dan ga ik al meteen mee. Ik laat Liam me naar boven dragen en ik ga dan even in bad. Dit is raar want nu moet ik een van de jongens roepen om me eruit te halen. Gelukkig hoor ik mama net thuis komen. Ik roep haar en in nog geen 2 seconden staat ze in de badkamer. Ze helpt me uit het bad en droogt me af. Ze haalt in mijn kamer mijn geel jurkje en mijn zwarte hakken. Mama helpt me aankleden en dan doet ze mijn make-up. 'Woow' zeg ik wanneer ik mijn ogen weer open. Ik zie er best goed uit, al zeg ik het zelf. Dan begint mama aan mijn haar. Ze droogt het eerst even snel en dan begint ze mijn haar te krullen. De perfecte, bruine krullen hangen over mijn schouders. Het is echt mooi! Ik vraag me af waar mama dit allemaal geleerd heeft. Wanneer ik volledig klaar ben, doe ik mijn hakken aan. Waarom weet ik niet maar ja het is niet echt handig om zonder schoenen naar een finale te gaan. Liam komt we weer halen en zet me meteen in de auto. Als alle jongens er zijn, vertrekken we naar de finale. Ik hoop dat ze winnen.