Summer Love (Harry Styles fanfic)

Part 37

Ik verveel me dus geniet van part 37 :)

--------------------

Ik ga op mijn bed liggen en veeg de tranen weg. Ik ben ondertussen Harry helemaal vergeten. Ik kruip van mijn bed en doe de deur open. Harry zit op de trap. Ik ga naast hem zitten en leg mijn hoofd tegen zijn schouder.

Harry: 'Duw me aub niet weg, ik wil je helpen. Ik wil er voor je zijn.'

Ik: 'Het spijt me.'

Harry: 'Het is niets.'

Ik zie de tranen in zijn ogen springen en ik geef hem snel een knuffel. 'laten we gaan slapen' fluister ik in zijn oor en we lopen samen naar mijn kamer. We ruimen eerst al de rommel op en dan kruipen we in bed. Niet dat ik veel ga slapen maar we kunnen het proberen.

*de volgende ochtend*

Ik open mijn ogen en voel naast me dat Harry er niet meer is. Ik stap uit mijn bed en loop naar de badkamer. Ik zet de douche aan en ga eronder staan. Ik blijf er wel een half uur onderstaan tot ik eruit kom. Ik bekijk me even goed in de spiegel en wow, ik zie er niet uit. Mijn ogen zien rood en ik heb kei grote wallen. Ach ja, dat kan me nu niet schelen. Ik draai een handdoek rond mij en loop naar mijn slaapkamer. Ik neem een zwarte, skinny jeans en een zalm kleurig blousje. ik doe mijn ondergoed aan en dan mijn andere kleren. Ik kam vlug mijn haar en ga dan naar beneden. Ik zie Harry in de sofa zitten. Ik ga naar hem toe en geef hem een kus. Dan lopen we samen naar de keuken om te ontbijten. Harry is naar de bakker gegaan. Ik heb echt het beste liefje van de hele wereld. We zettten ons aan tafel en beginnen te eten.

Harry: 'Heb je wat geslapen?'

Ik: 'Niet echt, jij?'

Harry: 'Nee, je lag heel de tijd te woelen.'

Ik: 'Sorry.'

Harry: 'Maakt niet uit. Ik heb mama en de jongens gebeld.'

Ik: 'Ah.'

Harry: 'Mama is hier binnen een uurtje om ons naar het ziekenhuis te brengen en de jongens komen vanavond ook langs.'

Ik: 'Oké.'

De rest van het ontbijt is het stil tot Anne er is om ons te komen ophalen. In de auto is het ook heel de tijd stil tot Anne de stilte verbreekt.

Anne: 'Hoe is het met Sara?'

Ik: 'Weet ik niet, gisteren had ze geen pijn maar het kan altijd slechter worden.'

Anne: 'Ze is nog zo jong.'

Ik: 'Inderdaad, ik zou het moeten zijn.'

Harry: 'Zo mag je niet denken!'

Ik: 'Het is toch zo? ze is 10 Harry, 10!!'

Harry: 'Ik weet het maar zo'n dingen gebeuren nu eenmaal. Je kiest er niet voor hé!'

Anne: 'Het is al goed schatten, we zijn er.'

Harry en ik stappen uit en we lopen meteen naar Sara's kamer. Ik ben nog even gestopt bij het winkeltje voor een snoepje en een nieuwe knuffel. Harry klopt zacht op de deur en dan gaan we naar binnen. Sara springt bijna uit haar bed wanneer ze ons ziet. Ik geef haar een dikke knuffel en geef haar dan het snoep en het knuffeltje. Ze begint er meteen mee te spelen. Mama en papa zien er heel moe uit.

Ik: 'Gaat het met jullie?'

Mama: 'Ach, we moeten sterk zijn hé, voor Sara maar kan ik je even spreken in de gang?'

Ik knik en volg mama naar de gang.

Ik: 'Ja, wat is er?'

Mama: 'Ze kan een speciale behandeling krijgen maar...'

Ik: 'Wat maar? Dat is toch geweldig?'

Mama: 'Het is in Californië en de kans is niet heel groot dat het bij haar gaat werken omdat ze nog zo jong is.'

Ik: 'Ik begrijp het niet.'

Mama: 'We gaan naar Californië Noush..'

Ik: 'Maar mama, nee.'

Mama: 'Jij kan hier blijven, bij Harry?'

Ik: 'Nee ik wil mee.'

Mama: 'Je hebt 2 dagen om een beslissing te nemen.'

Ik knik en ga dan weer met mama naar binnen. Londen of Californië?

------------------

Ik heb jullie hulp nodig! Jullie gaan kiezen! Californië of Londen? Ik moet het zeker tegen vrijdag weten dus comment erop los. De stad me de meeste keuze daar gaat ze naar toe :)

Overwint de liefde of de familie? JULLIE KIEZEN!