Summer Love (Harry Styles fanfic)

Part 27

SOPHIAM BROKE UP!!! IK HOOP DAT HET WAAR IS WANT DAN GEEF IK EEN FEESTJE :D

----------------------

Harry en ik worden gestoort door mama die het eten op tafel zet. Ik laat Harry los en draai me weer goed naar de tafel toe. Wanneer mama terug komt uit de keuken, lacht ze even naar mij en gaat dan ook zitten. Ik heb haar echt gekwetst. Ik zal me straks nog wel eens verontschuldigen. Tijdens het eten is iedereen stil, tot plots de bel gaat. Sara staat recht en loopt naar de deur. Ze begint meteen te gillen. Dan staat Harry recht en gaat ook kijken maar het is al te laat. Hij staat weer in onze woonkamer. Mama laat haar bestek op tafel vallen en komt achter me staan.

Mama: 'Wat wil je?'

Hij: 'Haar.'

Harry: 'Ze is van mij.'

Mama: 'Jonas, doe dit nu niet...'

Jonas: 'Ik verdien haar.'

Mama: 'Je kan haar ook op andere manieren voor jou winnen.'

Harry: 'Hoe ben je zelfs uit de gevangenis geraakt?'

Jonas: 'Haha, jij bent echt zo dom!'

Harry: 'Zo praat je niet tegen mij.'

Harry word met de second kwader en dan ontploft hij. Hij vliegt op Jonas en slaagt hem dood. Mama probeerd tussen ze te komen maar Harry is te sterk. Ondertussen bel ik de politie. In nog geen 2 minuten staat de politie weer in onze woonkamer. ze nemen Jonas weer mee en ondervragen ons nog maar eens. Ik hoop dat ze er deze keer voor zorgen dat hij niet meer vrijkomt! Wanneer iedereen weer weg is, brengt Harry me naar boven. Daar barst ik weer in tranen uit.

Ik: 'Ik had beter dood geweest.'

Harry: 'Wat zeg je nu?'

Ik: 'Het is toch waar?'

Harry: 'Nee, stop.'

Ik: 'Jawel, ik kan beter een einde maken aan mijn leven.'

Harry: 'Ben je gek geworden?'

Ik: 'Nee, het is gewoon zo.'

Harry trekt me bij hem op zijn schoot en kijkt diep in mijn ogen.

Harry: 'Jij moet gewoon hier blijven, bij mij en je familie. We steuen je allemaal en samen komen we erdoor. Doe geen domme dingen waar je later spijt van krijgt. We houden van je.'

Ik lach naar hem en kus hem dan. Onze kus word weer verstoord door mama die zegt dat we naar het ziekenhuis moeten vertrekken voor mijn eerste revalidatie. Harry staat recht en pakt me op. Hij zet me in de auto en dan vertrekken we. Dit wordt zwaar, dat weet ik nu al.