Summer Love (Harry Styles fanfic)

Part 31

IK GA NAAR AMSTERDAAM!! WHOOHOOO! Enjoy part 31 :)

---------------------

Ik word wakker door allemaal lawaai om me heen. Ik open rustig mijn ogen en zie Harry voor zijn kleerkast staan.

Ik: 'hey.'

Harry schrikt en draait zich om, hij lacht even en gaat dan verder met wat hij bezig is. Ik leg me weer neer en sluit mijn ogen nog even. Ik hoor de deur open en toe gaan en ik draai me even om. Waarom doet hij plots zo raar? Hij heeft me vorige nacht ontmaagd en nu doet hij zo? Heb ik iets verkeerds gedaan? Ik zal het hem sevens wel vragen. Als Harry dan terug komt, komt hij naast me liggen. Hij haalt mijn haar van voor mijn ogen en geeft me een kus.

Harry: 'Dankje.'

Ik: 'Waarvoor?'

Harry: 'Gisteren.'

Ik: 'Daar moet je toch geen dankje voor zeggen?'

Harry: 'Ik weet het niet...'

Ik: 'Ik wil ons romantische dagjes niet verpesten maar ik moet naar het ziekenhuis.'

Harry: 'Weet ik, je ouders zijn beneden.'

Ik: 'Wat?'

Harry: 'Rustig schat.'

Ik: 'Kleed me aan.'

Harry: 'Yes sir!'

Ik en Harry schieten beide in de lach terwijl Harry me probeerd aan te kleden. Hij geeft het na 5 minuten op en roept mama naar boven. Ze is er in 2 seconden en ze kleed me aan. Daarna brengt Harry me naar de auto. Ik vind het jammer dat Harry vandaag niet mee kan naar het ziekenhuis. Hij moet naar simon om een contract te tekenen. Ik ben benieuwd hoe ons leven er gaat uitzien als Harry een popster is. Maar daar wil ik nu nog niet aan denken, ik ga nu genieten van mijn tijd met Harry. In de auto steek ik mijn oortjes in want als ik dat niet doe, weet ik dat ik een heel verhoor krijg over gisterenavond. En ik heb eigenlijk echt geen zin om heel mijn liefdesleven en seksleven aan hun neus te hangen, ooit zullen ze het wel te weten komen maar nu nog niet.

*ziekenhuis*

Weer moet ik die stomme en vermoeiende oefeningen doen maar ja oefening baart kunst zeggen ze en in mijn geval is dat ook zo! Ik kan ondertussen al 20 meter wandelen met steun... De dokter zegt dat ik mijn rolstoel opzij kan laten staan en verder kan gaan met krukken. Dat is fantastisch nieuws! Eindelijk van die stomme rolstoel af! Wanneer ik klaar ben met mijn oefeningen ben ik doodop! Ik wandel heel traag met mijn krukken naar mama en papa en ook zo naar de auto. In de auto praat ik met mama over de jongens en over school, dat binnen 2 weken weer terug begint. Ik moet nog steeds beslissen welke richting ik ga doen. Ik ben er nog niet volledig uit amar ik denk dat ik iets ga doen met mijn muziek.

*thuis*

Ik wandel rustig de trap op en loop naar mijn kamer. Ik ga op mijn bed zitten en neem mijn gitaar. Ik begin te spelen en ook te zingen.

"Take my hand, I'll teach you to dance

I spin you around won't let you fall down

Would you let me lead, you can step on my feet

Give it a try, it'll be alright

The room's hush hush and now's our moment

Take it in, feel it all and hold it