Summer Love (Harry Styles fanfic)

Part 24

Niet voor kindjes van 12 jaar :)

--------------------

Mijn mond valt open als ik hem zie staan met een mes in zijn handen. 'W-wat ga je doen?' vraag ik stotterend. Hij antwoord niet maar komt steeds dichter met zijn mes. Ik wil roepen en gillen maar dat gaat nu niets uithalen. Ik sluit mijn ogen en voel zijn adem dichter en dichter komen. Dan voel ik zijn lippen op de mijne, IEUW! Ik probeer hem weg te duwen maar hij is veel te sterk. Hij kruipt op me en blijft me kussen. Na lang duwen, geef ik op. Ik laat hem doen wat hij wil doen. het kan me niet meer schelen. Mijn leven kan toch niet erger. Ik voel hoe hij zichzelf en mij probeerd uit te kleden maar het lukt hem niet. HIj staat op en loopt mijn kamer uit. Ik zoek naar mijn gsm en na even zoeken heb ik hem eindelijk. Ik druk op sneltoets 2 en bel. Ohnee, het is weer Harry.

Ik: 'HARRY, KOM NU NAAR MIJ THUIS! NUUUUUU!'

Harry: 'Oke, ik en the lads zijn onderweg!'

Ik leg me weer op het bed en wacht tot de jongens er zijn. Ik hoop dat ze hier zijn voor hij iets kan doen. Waarom moet dit toch altijd bij mij gebeuren? Ik hoor hem mijn deur opendoen en hij heeft vanalles bij. Touw, een schaar en nog steeds hetzelfde mes. Ohnee, hij gaat me vastbinden. En ik heb gelijk. Hij kleed me eerst volledig uit en dan bind hij me vast. Heel de tijd denk ik 'Please, kom nu door die deur' en wanneer hij net mijn voeten heeft vastgebonden, vliegt de deur van mijn kamer open. En daar staat hij, mijn redder in nood. Harry Edward Styles! Achter Harry komen ook de andere jongens binnen. Zayn en Harry vliegen op de jongen terwijl Niall en Liam me losmaken. Louis belt ondertussen de politie. Nee, niet weer! Wanneer de jongen bewusteloos op de grond ligt, vliegt Harry in mijn armen. De tranen stromen over mijn wangen.

Ik: 'Mama, papa en Sara?'

Liam: 'ssht, ze zijn veilig beneden.'

Ik: 'pff...'

Harry: 'Alles goed?'

Ik: 'Ik ben net bijna verkracht maar ja, alles is in orde!'

Louis begint te lachen met mijn reactie maar Niall geeft hem meteen een dodelijke blik.

Ik: 'Jullie zijn echt mijn helden!'

Liam: 'We zouden alles voor je doen!'

Ik: 'Wil je me naar beneden brengen?'

Liam: 'Natuurlijk!'

Liam pakt me op en draagt me naar beneden, gevolgd door de andere jongens. Mama en papa zitten op de sofa. De tranen stromen over mama's wangen. Ze ligt tegen papa aan terwijl ze met de politie-agent praten. Sara is met haar poppen aan het spelen. Gelukkig heeft hij haar niets aangedaan en trekt ze zich er niets van aan. Na mama en papa ben ik aan de beurt. Ik antwoord eerlijk op alle vragen en daarna gaan ze weer weg. Ik leg me in mama's armen en samen huilen we om wat er gebeurd is. Ze huilt om mij, ze wil dat ik naar een psychiater ga maar er is geen haar op mijn hoofd die eraan denkt dat ik naar een psychiater gaat!

Ik: 'Waarom ik? Waarom moest hij mij hebben?'

Liam: 'Lig er niet wakker van.'

Ik: 'En hoe is hij binnen geraakt?'

Mama: 'Liefje, lig er niet wakker van.. De politie is ermee bezig.'

Ik: 'Oké.'

Ik leg me weer neer en sluit mijn ogen. Ik schiet na 10 minuten weer wakker. Ik zie het weer allemaal voor mij. Ik begin te gillen en te roepen en voor dat ik het weet staat Harry naast me.

Ik: 'Wat doe jij hier nog?'

Harry: 'Ik mocht hier blijven van je ouders.'

Ik: 'Wat? Waarom? Waar is Noor?'

Harry: 'Stel niet zoveel vragen en ga weer slapen.'

Ik: 'Het gaat niet, elke keer als ik mijn ogen sluit zie ik hem weer voor me.'

Harry: 'Schuif eens op.'

Ik doe wat Harry zegt en hij komt naast me liggen. Ik leg mijn hoofd op zijn borstkas en hij slaagt zijn armen rond mijn middel. 'Ik hou van je' fluister ik tegen zijn borstkas en dan sluit ik mijn ogen.