AŞK-I KIYAMET ( Pandemi boyunca yeniden yayında )

MERAK

Arda ağabeyinin nereye gittiğine anlam veremese de o an Azra'yla yaşadığı aşk oyunuyla mutluluğun doruklarındaydı. Kendilerinden geçmiş bir şekilde bir taraftan içip bir taraftan da dans ediyorlardı ki, müziğin duruşu ve sahnedekilerin hızlı bir şekilde dışarıya koşmaları onlarında yerlerinden hareketlenip dışarı çıkmalarına sebep olmuştu. Dışarı çıktıklarında Nazra 'nın kollarında sahneden üzerlerine su püskürten vokalist kız boylu boyunca yatıyordu. Arda, abisini bildi bileli ketum ve duygusuz olarak tanımıştı. Hatta üçünün arasında en odun olanıydı Nazra. Azra'nın vurulduğu günün haricinde hayatında ikinci defa abisini ağlıyorken görüyordu. O anda neler olduğunu bilememek Arda'nın içini kemirip bitirirken bir taraftan da kıza bir şey olmaması için dua ediyordu. Ambulans geldiğinde Nazra kızı yalnız bırakmamış ve ambulansa binmişti. Onlar ise çağırılan taksilerle ambulansı takip ediyorlardı. Hastaneye vardıklarında duvarlarla savaşan Nazra, ağzında aynı kelimeleri döndürüp duruyordu. Elleri ve üstü kan içerisindeydi. Hâlâ ağlıyor olduğunun farkında olmadan koridorda bir sağa bir sola gidiyor, kelimeleri tekrar etmeye devam ediyordu.

"Benim yüzümden, hepsi benim yüzümden!"

Çıldırmasına ramak kaldığını fark edince kollarını elleriyle kavramış ve onu sarsmak zorunda kalmıştı Arda.

"Abi kendine gel! Ne senin yüzünden? Beni endişelendiriyorsun!"

"Benim yüzümden oldu Arda, benim peşimden geliyordu. Ben o olduğunu anlamadım. Bana yetişmeye çalışırken arabanın altında kaldı. Hepsi benim yüzümden anlıyor musun? Ona bir şey olursa bunun altından kalkamam..."

Çaresizliğine verecek cevabı olmamasına rağmen ne zaman ve nerede tanıştıklarını merak etmeden de duramıyordu Arda. Kapının açılmasıyla gelen doktoru neredeyse konuşması için öldürecek olan ağabeyini kavramış ve ortaya atılmıştı.

"Hastanın durumu nedir Doktor Bey? O iyi mi?"

"Korkulacak bir şey yok sadece bacağındaki kesikten dolayı fazla kan kaybetmiş, kan takviyesi yaptık. Oldukça sağlammış aslında tek bir kırığı dahi yok. Umduğumuz gibi giderse yarın akşamüstü taburcu edebiliriz."

Nazra atılmıştı hemen, "Onu görebilir miyim?"

"Şu anda uyuyor. Ama yanında bir kişi kalabilir."

Nazra, "Şükürler olsun!" diye tekrar ederken Arda da rahat bir nefes almıştı.

Aslında hepsi rahat bir nefes almıştı. Herkes sırayla birbirine sarılıyordu. Bu arada çalan telefonunu gecenin bu saatinde kimin aradığı merakıyla kaybolan cebinin içinden çekip çıkardı Arda. Arayanın Hasan amcası olduğunu görünce rahat bir nefes aldı.

"Yine içip içip beni taciz etmek için arıyor!" diye düşündü karmaşanın ortasındaki genç adam...

"Efendim amcaların gülü, yine Fatma teyzem seni kızdırdı, sen de hırsını benden çıkarmaya mı karar verdin?"

Telefonda duyduğu şeyler üzerinden bir kamyon geçmesine ve minik çaplı bir felç geçirmesine sebep olmuştu. Telefon elinden yere düştüğünde herkes Arda'ya bakıyordu ama o konuşamıyordu...