They Are Real?

♧7♧

Ik open het raam en gooi de slinger van dekens uit het raam. Op naar mijn vrijheid!

POV Rachel

Ik klim het raam uit. Gelukkig heeft Jackob me nog niet door. De slinger haalt het net niet. "Dan maar het kussen." Denk ik en gooi het op de grond. Ik hang nu ongeveer 2.5 meter boven de grond. "Daar gaat ie." Denk ik en laat me vallen. 'Auw.' Sis ik door mijn tanden. 'Goed kussen zeg...' Mok ik. Ik sta op en ren snel naar Lex' kooi. Ik open de deur. 'Lex! Kom jongen! We gaan!' Roep ik zacht. Ja mensen. Dat kan. Lex komt aan rennen. Ik pak snel wat eten van hem en we rennen weg.
'Dit ging verbazingwekkend makkelijk!' Zeg ik verward na een uur lopen. 'Bijna te makkelijk. Alsof hij wilde dat ik ontsnapte.' Zeg ik zacht.
Lex piept. Ik pak zijn eten en geef hem een beetje. 'Hier jongen. Ik kan je niet veel meer geven omdat je eten anders te snel op is.' Zeg ik tegen hem. Mijn maag knort. 'Ik weet dat ik een uur geleden nog gegeten heb, maar ik heb nu al weer honger. Niet heel erg. Mischien is er ergens een rivier in de buurt.' Denk ik hardop. We lopen een stuk verder. Ik begin stromend water te horen. Ik begin te rennen.
'Een rivier!' Roep ik blij uit. 'Lex, zoek stok!' Roep ik blij en hij begint te zoeken tussen de bomen. Ik pak mijn zakmes uit mijn zak en begin ook te zoeken. Al snel heb ik een tak gevonden. 'Lex? Kom maar. Ik heb al een tak!' Roep ik richting de bosjes. Lex komt niet. "Vast zelf eten zoeken ofzo." Denk ik. Ik haal mijn schouders op en begin de tak te slijpen.

*15 min later*

Ik heb nu een scherpe punt op de tak. Het is nu meer een speer. Gelukkig was ik best goed in speer werpen op school. Ik ga aan de waterkant staan en wacht tot ik een vis ziet.

*10 min later*

Ik zie alleen maar kleine visjes die te klein zijn om te kunnen raken....
Waar blijft Lex eigenlijk?

*1 uur later*

Ik schrik wakker. Oeps, ik ben volgensmij inslaap gevallen. De zon begint al op te komen. Ik zie een grote vis! Ik ga klaar staan en richt mijn speer. Ik gooi de speer.
Mis.....
Dan maar weer wachten op de volgende vis. Nogsteeds zie ik geen Lex....

*30 min later*

Ja! Ja! Jaaaaaaa! Ik zie 2 grote vissen! Eindelijk! Ik ga weer klaarstaan, richt, haal mijn speer naar achter. Gooi!
Jes!!!!! 2 in 1x! Ik pak mijn speer met de vissen eraan. Ik loop terug naar het land. Ik leg de speer met de vissen even op de grond en begin met het zoeken van de stenen voor een kampvuur.

*5 min later*

'Nu alleen nog het vuur aan zien te krijgen.' Mompel ik tegen mezelf.
Ik pak een takje en begin op een stukje droog hout en gras en draaien.
Uiteindelijk lukt het me om een vlam te krijgen. Ik gooi het snel op het kampvuur zelf. Ik pak de driepoot, zelf gemaakt #scouting, en zet het boven het voor. Ik spies de vissen en hang ze boven het vuur. 'Het is nu bijna middag, maar het eten staat op.' Zeg ik trots tegen mezelf.
Als de 1e vis klaar is begin in met eten. En ik moet zeggen, zo slecht is het niet. Maar ik ga nooit meer vissen....
Als de vis op is besluit ik wat rond te gaan lopen. "Mischien kom ik Lex wel tegen." Denk ik bij mezelf en loop het bos in.

*7 min lopen later*

Ik kom aan bij het hotel. 'Was ik echt zo dichtbij?' Mompel ik tegen mezelf.
Ik loop het hotel in maar vind niemand. Ik besluit wat fatsoenlijk eten te gaan verzamelen en wat extra voor Lex. Ik pak ook zijn lievelings borstel en een foto van ons samen van toen hij nog een pup was. Ik besluit nog een beetje rond te lopen en te kijken bij de kamers van de honden.
Ik kom in de kamer van Lex. Ik ga op het bed liggen. Dat klopt, soms sliep ik wel is in het hotel. Vandaar dat hier een bed staat.
Ik ben zo moe. Ik sluit mijn ogen en val in een korte slaap.

*die avond*

Ik gaap en open mijn ogen. Oja, ik was in het dieren hotel. Ik pak mijn spullen en loop de kamer uit.
Ik loop uit het dieren hotel richting huis.
Het wordt al donker en, wat een cliché, ik moet door het bos. Ik loop over het zandpad. De wind begint te waaien en ik hoor geristel om me heen.
"Er is niks." Denk ik om mezelf wat te kalmeren. Dan hoor ik het weer. Ik begin toch maar wat sneller te lopen.
Ik, natuurlijk..., struikel over een steen. Ik hoor weer geritsel en draai me om.
Ik ben voor bereid op het ergste. Maar tot mijn geluk is het maar een konijntje. Ik sta weer op en loop weer verder. Ik bedenk me nog even en wil weer naar het konijntje toe. Maar dan is het weg. Ik zie grote krassen.
"Was het wel een konijn?" Denk ik bij mezelf.

Like? Commend? Follow?
Media is het meer!
Love you all♡☆♡☆♤
_XRobijntjeX_