They Are Real?

STOP NU MET SCROLLEN!

Stop nu met scrollen mensjes! Ik bem iets heeeeeeeel belankrijkst vergeten! Ik heb gewoon vragen gemist! Hier komen ze alsnog!
Sorry renskejulia dat ik ze gemist heb😅.

POV Schrijfster

"5 minuten, 5 hele minuten sinds ik ze gebeld heb. En nog zijn ze er niet!"
Wachtend ijsbeer ik het parkje.
In de verte zie ik schimmem aankomen. Ze worden duidelijker.
Een grote vliegende uil, een rennende crème kleurige wolf, een grote zwarte havik, een zwevende Nimf, een rendende vrouw, nog een rendende bruine wolf, een wolfshond en een zwarte schim. Al snel stoppen ze bij mij. 'Wat is er aan de hand?' vraagt de moeder van Rachel paniekerig. Iedereen veranderd terug, de wolven achter een boom. 'Waar belde je dat er een noodgeval is?' vraagt Rachel nu ook. 'Waar bleven jullie?' vraag ik. 'Eh, school? Werk? Thuis?' zegt Alec.
'Oja, tuurlijk.' zeg ik. 'Wat is het noodgeval?' vraagt Alex. 'Ik ben vergeten een paar vragen te stellen. En dat vond ze erg jammer dus heb ik jullie gelijk gebeld.' zeg ik simpel. Iedereen zucht en valt vermoeid op de grond. 'Sorry.' lach ik zachtjes.
'Rachel? De eerste zijn weer voor jou!' begin in. Ze staat op en samen lopen we naar een bankje verderop.
'Laten we meteen beginnen:
Vraag 1:
Hoe vind je Alex nu?'
'Soms een schat, een andere keer een arrogante klootzak. Zoenen met een slet. Tuh.'
'Vraag 2:
Vind je het erg dat hij zo is veranderd?'
'Ja.... Ik heb zo mijn momenten dat ik denk dat Jackob wint...' zucht ze.
'Ow...
Vraag 3:
Mag ik je helpen wraak nemen op Jackob?'
'Alle hulp is met liefde welkom!'
'Je hoort het renskejulia!
Vraag 4:
Wil je mijn zusje worden?'
'Ik weet niet wat mijn ouders ervan vinden, en zelf heb ik ook al een zusje, maar als het zou mogen dan jahoor!'
'*grinnikt*. Dankje Rachel. Dit waren je vragen, kun je Alex sturen?' vraag ik. Ze knikt en loopt weg.
'Jij bent.' sist ze naar Alex en loopt naar haar moeder.
'Ik ben hoorde ik?' vraagt Alex. Ik knik. Hij gaat zitten.
'Vraag 1:
Verdomme gast! Herinner het je!
Zodra je je geheuge weert erug hebt, mag ik je dan slaan omdat je Rachel was vergeten?'
'Niet zo agressief gelijk! Waarom zeurt iedereen dat ik mijn geheuge terug moet krijgen. Ik heb het toch al?' gromt hij geïrriteerd.
Ik zucht. 'Dit was je enigste vraag. Ga die 'vriend' van je maar halen.' zucht ik. Hij loopt gou weg. Al snel zit Jackob tegenover me.
'Wat wil je schoonheid?' vraagt hij.
'Wowowoowow! En stop! Ik ben je bedenkster, niet iemand die je kan verleiden ofzo!'  'Komt nog wel, als Rachel niet lukt, ben jij de volgende.' grijnst hij. 'Als je maar met je poten van mijn vriendje afblijft. Ik heb de macht je te laten doen wat ik wil.' zeg ik kwaad. Hij blijft alleen maar dom grijnzen. 'Vraag 1:
Waarom ben je zo een zielige schoenveter?'
'Ik ben geen schoenveter maar een machtig wezen. En ik ben niet zielig, gewoon uitdagend.' zegt hij simpel.
*rolt met haar ogen*
'Vraag 2:
Mag ik je vermoorden?'
'Noop.'
'*gromt*. Vraag 3:
Mag ik je dan martelen? En mag romyhubner dan helpen?'
'Nogmaals nee.'
'Ze doen het toch.' mompel ik heel zacht. 'Wat?'  'niks.' zeg ik snel.
Dat waren je vragen. Haal Vera maar.'
'Jullie laten mij wel helpen toch?' fluister ik naar romyhubner en renskejulia als Jackob uit het zicht is.
Vera komt aanlopen met 2 ijsjes.
'Alsje.' zegt ze en geeft en 1 aan mij.
'Oeeeehhhh. Dankje!' zeg ik en pak het ijsje aan. 'Hoe kom je aan ijsjes?' vraag ik. Ze negeert me. 'Hallo?' vraag ik weer. 'Van Jackob.' zegt ze en eet rustig verder. Mijn ogen worden groot en ik gooi het ijsje snel weg. Vera begint te lachen. 'Grapje, zelf gemaakt.' lacht ze. 'Ow. Maar nu heb ik geen ijsje meer...' mompel ik. Vera maakt een beweging met haar hand en poef! En ijsje! 'Kan je mij dat ook leten?' vraag ik vol bewondering. Ze schud lachend haar hoofd. 'Alleen water Nimfen kunnen het. Sorry.' lacht ze. Ik grinnik. 'Laten we beginnen. Vraag 1:
Eh, wie ben jij ookalweer?'
'Vera. Medewerkster in het hotel bij de katten en beste vriendin van Rachel. En een water Nimf.'
'Vraag 2:
Wil je helpen  Jackob eem trap onder zijn kont te geven?'
'Heel graag!'
'Dankje voor het ijsje en je tijd! Wil je de moeder van Rachel hierheen sturen?' 'Tuurlijk. Doeg!'
Ze komt al aanlopen.
'Hallo!' zegt ze vrolijk. Ze gaat zitten.
'Laten we maar gelijk beginnen.' zegt ze. Ik lach. 'Vraag 1 en de enigste:
Waar blijf je nou? Je kind gaat ongeveer dood en je doet niks, gezellig hoor, geef je wel om haar?'
'Ik geef heel veel om mijn dochter! Alleen ik zat vast in het buitenland door auto pech en heb daardoor mijn vluchg gemist. Ik wist nieteens dat er iets aan de hand was! Dat ik hier nu ben, is omdag dit buiten het verhaal is. Maar zo terug ben ik weer op dat stomme vliegveld. Ik hoop maar dat ik erbij kan zijn als ze haar ware vorm krijgt....' zegt ze zacht.
'Rustig maar. Alles komt wel goed.' troost ik haar. Neem nu gewoon mog wat tijd met Rachel. Kan je dan Lex sturen?' ze knikt en loop weg. Een opgewonde Lex komt aanrennen.
Ik doe hem de halsband weer op.
'Ben ik weeeeeeeeer.' roept hij blij. Ik lach door zijn enthousiasme. Dat zie ik Lex. Kom zitten dan beginnen we.' hij gaat netjes zitten.
'Vraag 1:
Ben je echt dood?'
Hij knikt somber.
'Vraag 2:
Snap je eigeijk wel wat ik zeg?'
'Door de halsband wel. Maar anders kan ik je een soort van verstaan door de klanken en tonen in je spraak.'
'Vraag 3:
Hoe kan je typen?'
'Ik typ niet. Dat doet Robijn voor me.'
Lacht hij.
'Vraag 4:
Mag ik je knuffelen?'
'Ik hou van knuffelen!'
'Kom hier. *geeft hem een knuffel*.
Tot later Lex!' roep ik en hij rend weg. "Oeps, hij heeft de halsband nog!"
Nox komt aanvliegen met de halsband. 'Dankje Nox!' roep ik dankbaar. Ze land en geeft me de halsband. 'Zijn er ook vragen voor mij?'  'Jep! Kom maar!'
We gaan zitten.
'Vraag 1:
Waarom denk je dat wolven slecht zijn?'
'Dat was mij zo geleerd door Jackob. Nu weet ik beter.'
'Vraag 2:
Hoe is het om in iemand te zitten?'
'Ik het begin apart. Je ziet, hoort, ruikt en voelt wel dingen. Maar je kan niks doen.'
'Vraag 3:
Zullen we een keer samen vliegen?'
'Tuuuuuuuuuuuuuurlijk!'
'Dankje voor het antwoorden! Wil je Het hierheen sturen?' ze knikt en vliegt weg. Ik knipper een keer en de schim staat voor me. 'OMG! Ik schrik steeds als je dat doet.' zeg ik iets rustiger. De schim grinnikt.
'Ik begin gelijk maar.
Vraag 1:
Ben je van plan Rachel of Alex iets aan te doen?'
'Hun niet.'
'Vraag 2:
Wil je helpen Jackob martelen?'
'Echt wel.' grijnst het duivels.
'Vraag 3:
'WAT ben je?'
'Nu een schim.'
'Logisch. Vraag 4:
Als je op de vorige vraag geen goed antwoord heb gegeven, ga dat dan nu heel snel doen!'
'1. Dat is geen vraag. En 2. Nee. Dat mag en wil ik niet. En Mij commanderen is niet zo erg lief van je.' gromt de schim.
'Rustig maar. Dit waren je vragen. Ik zie je later!' roep ik en de schim is weg. 'Phoe, wat een heethoofd.
Dan nu de vragen aan mij!
Vraag 1:
Hoe vind je het om dit boek te schrijven?
Erg leuk! Ik het begin dacht ik dat dit weer 1 van m'n kortere boeken zou worden. Maar toch eindig ik met 21 hoofdstukken. Zonder Q&A enz.
Vraag 2:
Kom je ook helpen met het martelen van Jackob?
Heel graag!
En de laatste vraag:
Wil je ook mijn zusje zijn?
Nou, ik heb net als Rachel zelf ook al een zusje. En ik denk niet dat mijn ouders het erg leuk vinden. Sorry😂😂❤.'

Dit waren dan de laatste paar vragen als het goed is. Al deze vragen waren van renskejulia.
En weer meer dan 1350 woorden.
Jemig, en dat binnen een uur getypt vandaag. Bedankt voor het stellen van je vragen! Hopelijk heb ik ze een beetje goed kunnen beantwoorden.
Like? Commend? Follow?
Love you all<3
_XRobijntjeX_