Perfect Combination

Kabanata 8

Thank you sa inyo! Kahit silent readers lang kayo ok lang:) atleast I know na a appreciate niyo ang story na ito. Inspiration ko kayo! Wag kayong mahiyang mag komento. Labyou guys<3 -mskathyy♥

—————————————————

Bulaklak

Natapos agad ang aming usapan sa mga pinaplano niyang surprise birthday ni eunice at minsan nasasali talaga sa usapan si  lance.

Sabi pa niya, mukhang mamaya ay makakalabas na agad si lance sa hospital. Hay! salamat naman at buti sana hindi ko maabutan ang gagong iyon.

Bigla ko agad naisip na makakasama ko pala siya bukas. Wala akong choice.

Pagkapasok ko palang sa loob ng hospital ay nakita ko agad si jessa na nakaupo sa my bench malapit sa counter na pinagtatayuan ng kanyang ina na sa ngayon ay nagpipirma siguro para sa mga bills na babayaran.

Nakakatuwa at nakaka walang bahala na para bang kahit anong pagod nawawala pag nakikita mo agad yung mga pasyente mong magaling na. Worth it, lahat ng pagod.

Nakita niya akong papalapit sakanya at bigla nalang siyang tumakbo at yumakap sa tuhod ko dahil sa sobrang liit niya.

Natatawa tuloy ako sakanyang ginawa.

"Magaling na po ako! Salamat sa nag-iisa kung nurse. Mamimiss po kita ate aya." paglalambing niyang sabi at hindi siya bumitaw sa pagyakap saaking tuhod.

Hinahagod hagod kulang ang kanyang likod at pumantay agad  sakanya.

"Ako rin, mamimiss kita. Mamimiss ko ang pasyente kung sobrang makulit, laging naka ngiti kahit na maysakit. Saludo ako saiyo!" Niyakap ko siya agad at hinahagod hagod parin ang kanyang likod, "Kumain ka ng marami para hindi ka ulit maging sakitin ha! Diba, takot ka sa karayom? sige ka, tutusukan ka na nman ni doc."

"Okay po! Magkikita pa tayo ate aya kung maganda." aniya at tumayo na ako pagkakita kung papalapit na ang kanyang ina.

"Sus..ikaw ha! hmm.. sige na nandito na mama mo," bigla kung tango sakanyang ina at napabaling agad ulit sakanya.

"Bye..bye nah! aalis na kayo ng mama mo." yumakap ulit siya ng ilang segundo saaking tuhod at bumitaw na agad.

"Salamat aya! mauuna na kami nandiyan na kasi sundo namin. Maraming salamat ulit at paki sabi ni doc" aniya at lumakad na agad silang dalawa papalabas habang kumakaway naman si jessa saakin palayo.

Mamimiss ko talaga ang batang iyon. Mamimiss ko ang kakulitan niya sobra!

Pagkarating ko sa station ay agad kung nilapag sa gilid ng lamesa ang aking bag at kinuha ko ang mga record books sa mga pasyente.

Nakita ko agad si liezel na my dala dalang bulaklak na isang nurse din na kasama ko ngayon sa station ko na tila inaamoy amoy pa ang bulaklak na rosas kung mabango nga ba.

Nagulat nlang ako ng ibinigay niya saakin iyon!

"Aya! pinabibigay ng admirer mo. Yeeehh.. ang sweet naman ni doc kevin" aniya na kinikilig sakanyang sinabi habang kinuha ko namn agad ang bulaklak na dala niya.

"Si doc kevin? ha?! bakit?"

"Sosmaryosep aya! Ibig sabihin lang niyan pag binibigyan ka ng  bulaklak ng Isang tao gusto nila ng closure saiyo. Siguro yayain ka pang lumabas diyan eh!"

"Sus! Naniniwala ka buh naman jan?" pagmaang maangan ko.

"Sympre! hm.. oh ano na? nag dedate na kayo ni doc no?"

"Hah?!" nagulat tuloy ako sakanyang sinabi, pero hindi ko talaga maipagkakailang niyaya naman niya talaga ako, siguro mga  five times na ata.

Doc. kevin is a very good man indeed. Kung pagbabasehan lang future dream husband  siya ng mga babae. Hindi naman sa hindi ko siya gusto crush ko nga eh! kaso I treat him as a friend lang naman.

"Wala noh! atsaka magkaibigan lang kami."

"Asus! halata nga oh! ang pula ng pisngi mo. Hahaha.. by the way aalis na ako my gagawin pa ako." aniya habang nakangising lumakad tila iniinis ako.

"Tse! wag kanang bumalik" pang iinis ko rin.

Sa ngayon, mas binibigyan ko lang naman kasi ng oras ang sarili ko  at pamily ko. At alam ko namang  dun din naman yun papunta,  magdedate, getting to know each other and then time will come na malaman mong inlove ka na pala tsaka muna sasagutin.

Mahirap yung lagi ka nalang magpa dalos dalos, at sa huli masasaktan ka lang din naman pala.

Siguro pag ready na ako, why not diba? Okay naman siya. Mas mabuti ngang makilala mo  siya as a friend muna para makilala niyo talaga ang isa't isa.

At gusto ko kung magmamahal man ako ulit, gusto kong siya na talaga habang buhay.

Napapangiti nalang ako ng binasa ko ang nasa maliit na card sa bulaklak.

"Goodmorning! hai crush:)  Sana ngayon pagbigyan muna akong makipag dinner saiyo mamaya! Maghihintay ako sa parking area at 9:00. Thankyou."

love,

kevin

Hindi ko talaga tuloy napigilang ngumiti, 'crush' talaga ha!

Kinuha ko agad ang phone ko sa bag at ng maitext siya.

To: Doc.kevin

Thankyou for the flowers. See you tonight:)

I try. Wala namang mawawala. Ilang years naman ding lumipas. It's time to heal everything and It's time to forgive. An moving forward for myself.

Nisend ko agad yung text pagkatapos ay nilagay ko na sa bag pabalik  at kinuha ko na din ulit ang mga record book at nang makapag simula na sa trabaho.

"Sh*t..."

Napatuwid ako agad saaking t tinatayuan ng makarinig ako ng mura at laking gulat ko nalang na siya pala iyon.

Palapit siya saakin at ang mga matang pulang pula sa sobrang galit, at hindi ko alam kung bakit.

Nang nasa harapan ko na siya ay sinipat niya agad ang bulaklak na nasa lamesa ko at sa tingin ko'y nababasa na niya siguro ang nakasulat doon. Pagkatapos nun ay bumaling siya saakin na para bang galit na galit talaga.

"Anong ginagawa mo dito? akala ko ba, umuwi kana? magaling kana diba?" sabi ko habang pababa kung tinitignan ang sugat sakanyang tagiliran.

"It's none of your business. Give me your damn phone" he said

Nagtataka naman ako sa asal niya.
"At bakit ko naman ibibigay saiyo aber?" I said at pinandilatan ko agad siya.

"I said give me your damn phone!" asik niya, tila kinakabahan na naman ako sa ginawa niya.

Bakit ba pag tinatrato niya ako ng ganito ay biglang bibigay ako sa gusto niya? hanggang ngayon parin ba? pwde bang tanggihan ko rin? Ano namang paki niya, phone ko ito hindi sakanya. Ba't siya magingi alam.