Αθώος ή Ένοχος

κεφάλαιο 26

Η Ανθή ακολούθησε την Δήμητρα με δάκρυα στα μάτια...Δεν είχε ιδέα ότι της είχε συμβεί κάτι τέτοιο....Ο Χρήστος έβαλε το χέρι του στον ώμο του αδερφού του...

''Άρη...''είπε χαμηλόφωνα με μια ψυχραιμία που δεν ήξερε πως είχε....

''Ω θεέ μου...Πες μου πως δεν είδα καλά...Πες μου πως απλά βλέπω εφιάλτη και θα ξυπνήσω...Πες μου πως δεν άγγιξε κάποιος την Δήμητρα....''ψιθύρισε αλλά η καρδιά του που χτυπούσε δυνατά και το πρόσωπο της Δήμητρας του έλεγαν πως όλα ήταν αλήθεια...Μια αλήθεια που στην πραγματικότητα δεν ήθελε να μάθει....''Ποιος της το έκανε αυτό αδερφέ;;;Ποιος;;;''ρώτησε ο Άρης χωρίς να κοιτάξει τον Χρήστο αλλά ένιωσε το τσίτωμα του κορμιού του...Γύρισε αργά το κεφάλι του προς το μέρος του...''Αν μάθω ότι ήξερες για αυτό θα σε λιώσω...''του είπε απειλητικά ο Άρης και απομακρύνθηκε από κοντά του....

''Άρη εγώ σήμερα έμαθα κάποια πράγματα...Δεν ήξερα τίποτα...''απάντησε ο Χρήστος που είχε δει το σκοτάδι να καλύπτει τα πράσινα μάτια του αδερφού του...Ο Άρης κοντοστάθηκε λίγο με την πλάτη γυρισμένη στον Χρήστο και έσφιξε της μπουνιές του....Πήρε μια βαθιά ανάσα και προχώρησε προς το εσωτερικό του σπιτιού...

''Δεν θα έχει καλή κατάληξη αυτό...''μονολόγησε ο Χρήστος και έκλεισε την πόρτα πίσω του....

Όταν μπήκαν στο σαλόνι η Δήμητρα ήταν όρθια μπροστά από το παράθυρο και τα χέρια της δεμένα στο στήθος της...Η Ανθή όρθια λίγο πιο πίσω και στην άκρη ο Άρης με τον Χρήστο από πίσω του....

''Έμαθα πως γνώρισες την κόρη μου σήμερα...'' αποκρίθηκε η Δήμητρα με ψυχρή φωνή....Ο Άρης κατάλαβε πως απευθυνόταν σε αυτόν αλλά δεν μπορούσε να μιλήσει...Με το ζόρι κρατούσε τον εαυτό του από το να κάνει κάτι απερίσκεπτο....Η Δήμητρα γύρισε προς το μέρος τους...''Δεν είναι πολύ όμορφη;;;''ρώτησε και δάκρυα κύλισαν από τα μάτια της....

''Είναι τόσο όμορφη όπως η μαμά της...''απάντησε χαμηλόφωνα ο Άρης...Η Δήμητρα κοίταξε τα μάτια του και τα είδε βουρκωμένα...Η μπορεί και να ήταν τα δικά της που είχαν θολώσει από τα δάκρυα...Ο ένας κοιτούσε τον άλλον και το δωμάτιο χάθηκε από μπροστά τους..Υπήρχαν μόνο αυτοί οι δυο που μιλούσαν με τα μάτια...Κάτι τόσο αφύσικο για δυο ανθρώπους που τώρα γνωρίζονταν και όμως τόσο μαγικό...

'Ποιος σου το έκανε αυτό μωρό μου;;'το βλέμμα του έκανε την ερώτηση που το στόμα δεν μπορούσε να πει..

'Μην με αναγκάσεις να σου πω..' έλεγε το δικό της ικετευτικό βλέμμα...

Ο Άρης όμως ήταν αποφασισμένος να μάθει και άρχισε να πλησιάζει την Δήμητρα μέχρι που έφτασε μπροστά της σε απόσταση αναπνοής....Δεν την άγγιξε όμως....