Αθώος ή Ένοχος

κεφάλαιο 40

Η Δήμητρα καθόταν με την Ανθή στο σπίτι την μέρα της δίκης... Είχε πολύ αγωνία για το τι θα γίνει και ήθελε να πάει και αυτή αλλά θεώρησε σωστό να μην το κάνει στην τελική... Δεν ήθελε να δει τα μούτρα του άντρα που της κατέστρεψε την ζωή...

Είχε κάποιες μέρες εξάλλου να μιλήσει με την Ανθή που ήταν ασυνήθιστα σιωπηλή και ήθελε να δει τι συμβαίνει..

''Εντάξει πες μου τι συμβαίνει'' αναφώνησε η Δήμητρα κάνοντας την Ανθή να τιναχτεί...

''Τι να συμβαίνει δηλαδή;;;'' ρώτησε...

''Ανθή είσαι ασυνήθιστα ήρεμη... Μίλησε μου... Είμαι εδώ για σένα...'' δεν πρόλαβε να τελειώσει την πρόταση της και η Ανθή άρχισε να κλαίει... Η Δήμητρα τα έχασε... '' Τι συμβαίνει γλυκιά μου;;;'' την ρώτησε πάλι και την έβαλε στην αγκαλιά της....

''Είμαι έγκυος....'' Πέταξε και συνέχισε να κλαίει... Η Δήμητρα γούρλωσε τα μάτια της και έμεινε για λίγο σοκαρισμένη...

''Τι;;; Μα πως;;;''

''Σοβαρά θες να σου εξηγήσω πως;;;'' ρώτησε και σηκώθηκε από την αγκαλιά της σκουπίζοντας τα μάτια της...

''Ξέρω πως...'' είπε αγανακτισμένη... ''Απλά νόμιζα ότι έπαιρνες αντισυλληπτικά....''

''Τα είχα σταματήσει για κάποιο διάστημα... και με τον Γιώργο χρησιμοποιούσαμε προφυλακτικό... Με τον Χρήστο όμως όχι και βουαλά...''

''Δεν χαίρεσαι;;;'' την ρώτησε με χαμόγελο...

''Χαίρομαι αλλά το έμαθα χτες και μου ήρθε πολύ ξαφνικό.... Δεν το έχω πει στον Χρήστο... Δεν ξέρω πως θα αντιδράσει... Είμαστε λίγο καιρό μαζί καταλαβαίνεις;;;''

''Τον αγαπάς;;;''

''Έτσι νομίζω.... Είμαι ερωτευμένη μαζί του... Μου λείπει όταν είμαστε χώρια, έστω και για μερικές ώρες... Έχουμε απίστευτη χημεία ακόμα και όταν τρωγόμαστε μεταξύ μας στο τέλος καταλήγουμε στο κρεβάτι κάνοντας παθιασμένο έρωτα.... Μου αρέσει να τον ακούω να μιλάει, να γελάει, νιώθω όμορφα κοντά του... Κάθε φορά που τον βλέπω νιώθω πεταλούδες στο στομάχι λες και είμαι έφηβη... Μπορώ να πω πως είμαι ευτυχισμένη... Μετά από πολύ πολύ καιρό νιώθω τόσο βαθιά αισθήματα...''

''Τον αγαπάς...'' κατέληξε η Δήμητρα...'' Πρέπει να του το πεις... Είμαι σίγουρη πως ο Χρήστος θα πετάξει από την χαρά του...''

''Και αν δεν το θέλει...;;;'' ρώτησε και πρώτη φορά στα μάτια της φάνηκε κάτι σαν φόβος...