Sessizce ağladı gökyüzü
Ne bir fırtına yarattı
Ne bir şimşek çaktı
Çok derinden döküldü acılar
Çok derinden..
Her damlada öldü..
Öldü..
Öldü..
Öldü.
Gözyaşları ile kurak çöllere hayat verdi
Kurumuş bir okyanusun kalbine umut koydu
Solmuş bir papatyaya hayat verdi
Her şeye dokundu da
Bir kendine dokunamadı gökyüzü
Bir kendine ..
Ağladıkça ağladı gökyüzü
Acıları ile hayat bulsalarda
Kimse anlamadı
Kimse anlamak istemedi
Her damlada öldüğünü
Her fırtınayı
Her şimşeği
Her suskunluğu
Her kayboluşu
Kalbine hapsetti gökyüzü
Görmek isteyene
Görebilene seslendi gökyüzü
Ama görmediler
- Gökyüzü acılarında yok olmaya mahkum bırakıldı -
Ah be gökyüzü ..
Ah be gökyüzü ..
Bitmedi bu acılar
Bitmedi suskunluklar
Anlamadı mutlu olanlar
Anlamadı ölüm dahi öldüğümüzü
Ben bir melek
Kalbimden vuruldum
Sen bir gökyüzü
Maviliğinden vuruldun
Elini ver gökyüzü
Son kez ağlıyalım
Son kez
Dökmek isteyipte dökemediğimiz
Şu acıları dökelim be gökyüzü.
Ver elini gökyüzü
Elimi bırakma
Birlikte acı çektik
Şimdi hikayemiz birlikte son bulsun
Selam olsun Gökyüzü !
Selam olsun Melek !
Eski bir dostluk son buluyor bugün.
~Selam olsun her damlasında meleğin kalbinde imzası olan gökyüzüne~
Sevgilerle 🤗
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Turkuaz Sevdanın Umudu
PoetryYazar der ki ; "Kalbin dili susunca , kalem konuşsun.." Hayır.. Hayır.. Kağıdın intiharı olur bu .. Kalem içini döker de kağıda , Kağıt dökemez azizim .. Kağıt kimsesizdir .. Benim hikayem kağıdın kendisi.. Kurtuluşunun yanlızca ölüm olduğu . Ama de...
