The burning wolf

Hoofdstuk 3

Ik ben bijna op school ik heb nog drie minuten. Mijn lichaam doet zeer maar negeer het en blijf doorrennen. Als ik bij het schoolplein ben verminder ik mijn pas en loop rustig het schoolplein op. WfIk moet nog een paar meter, ben er bijna. Ik loop het gebouw in.

Triiinnnnngggggg

Ik zucht ik heb het gehaald. Het lokaal waar ik moet zijn is het eerste lokaal rechts van de ingang. Ik heb Wiskunde van mevrouw Konika. Ze is een hel dikke vrouw die de hele dag door chocolaatjes eet en altijd te laat is voor haar les. Dus loop ik rustig naar lokaal 0.09. En inderdaad alle leerlingen uit mijn klas, zitten of staan in de gang voor het lokaal druk met elkaar te kletsen. Ik zie mijn vrienden vlakbij de deur staan, ik loop erheen. 'Ach meisie, wat is er met je neus gebeurd?' vraagt Stacy bezorgd aan mij. 'Ik ben tegen een boom aan gelopen' zeg ik droogjes terwijl ik mijn schouders ophaal. Stacy kijkt me aan alsof ik van een andere planeet kom. 'Is het zo erg' vraag ik terwijl ik mijn neus voorzichtig aanraak wat niet zo slim plan was aangezien er een pijnscheut door mijn arm en neus heen ging.

Ik kijk hopend naar Stacy's helderblauwe ogen. Haar donkere haar en licht getinte huid past goed bij haar ogen. Haar ogen woorden er namelijk nog helderde door. Ze ziet er het tegenovergestelde uit als Damon. Damon heeft een lichte huid en blond haar en licht bruine ogen. Hij is best knap maar toch kiest hij er boor om met ons en alleen ons om te gaan.

'Eeehhh.... Nou' begint Stacy maar verder komt ze niet omdat Damon haar onderbreekt. 'Je ziet eruit alsof je gister voor Pipo de clown hebt gespeeld en je make-up er niet meer of kreeg' antwoord hij eerlijk. Dat is één van de dingen waarom hij mijn beste vriend is hij is altijd eerlijk. 'Nou zo erg is het ook nou weer niet, zullen we na school een ijsje halen' zegt Stacy. Dat is nou één van de redenen waarom Stacy mijn beste vriendin is als ik me rot voel lijd ze me af begint ze over een heel onder onderwerp. 'Leeeuuuk' antwoord ik. 'Wacht ik heb geen geld' zegt ze paniekerig omdat ze denkt dat ik nu heel teleurgesteld ben. 'Weet ik, ik heb ook geen geld, volledig blut' zeg ik. Stacy en Damon beginnen allebei te lachen waardoor ik quasi boos zeg 'Dat is niet grappig'. Waardoor we nu alle drie beginnen te lachen.

Mevrouw Konika komt aanlopen vandaag lijkt ze wat bozer dan normaal. Ze doet de deur open en snauwt 'Een beetje meer tempo graag' door de gang. Iedereen kijkt haar geschrokken aan, en loopt stilletjes naar binnen. Stacy en Damon gaan naast elkaar zitten aan de tweepersoons schoolbank. Ik ga aan het bankje voor hen zitten en draai mijn rug tegen de muur en doe mijn voeten op de stoel naast me. Wat me een paar flinke pijnscheuten in mijn schenen oplevert.

Ik pak een asprine uit mijn tas die ik er standaard in heb zitten. Zonder te vragen pak ik het flesje water uit Stacy's tas. Ze trekt zich er niks van aan, ok heb als smoes gezegd dat ik migraine heb en daarom vaak een asprine slik.

Ik had gelijk mevrouw Konika is in een slechte bui. Stacy staat nu voor het bord en probeert een huiswerk som uit te leggen. Maar het mislukt. 'Jij hebt zeker je huiswerk niet gemaakt' snauwt ze naar Stacy toe. Stacy krimpt in elkaar en wil in de verdediging gaan door te zeggen 'Jawel maar... eh... deze som is... eh...' Verder komt ze niet omdat mevrouw Konika haar onderbreekt 'Te moeilijk? Je hebt gewoon je huiswerk niet gemaakt' schreeuwt ze bijna. Dat maakt me boos en begin Stacy te helpen. 'Dat ze deze som niet begrijpt komt alleen maar om dat u het niet goed uitlegt' zeg ik. Ze scheurt haar blik van Stacy af en kijkt naar mij net zoals de rest van de klas. De ogen van mevrouw Konika spuwen vuur. 'WAT ZEG JE DAT IK GEEN GOEDE LERARES BEN?!' Schreeuwt ze naar mij. 'Dat zeg ik inderdaad, want hoe u nu reageerd en Stacy behandeld zijn niet de eigenschappen van een goede lerares' zeg ik kalm. Even in haar ogen zie ik dat ze nadenkt. Maar haar ogen veranderen weer in die vuurspuwende blik. Ze ademt die in 'Ga jij er maar uit' zegt ze uiteindelijk kalm. Ik knijp hard in mijn handen zo hard dat het pijn doet. Ik sta op, pak mijn tas, loop naar voren en probeer de brandenden blikken van mijn klasgenoten te negeren. Terwijl ik de opmerking "U bent een achterlijke zwijn die alleen geeft om chocolaatjes" probeer binnen te houden. Maar ik weet nog niet of dat me gaat lukken.