My Possessive Yakuza Husband

Possessiveness 22

Chapter 22

NAGISINGAN ni Morgiana ang isang madilim na lugar. Tanging nakatutok na ilaw na nakasabit sa taas ng ulo nya ang nagbibigay ng liwanag para makita nya ang kalagayan nya. Nakatali ng mahigpit ang mga kamay at paa nya, kahit namamanhid ang katawan at nanlalabo ang mga mata, pinilit nyang nilalabanan ang takot nalumulukob sa kanya at pinipilit na tumakas.

Naramdaman nyang may gumagalaw sa paligid kaya itinigil nya ang ginagawa.

May bigla nalang sumulpot na lalaki sa harapan nya. May dala itong upuan at umupo sa harapan nya. Nasa harap nito ang sandalan ng upuan kaya bali pabaliktad ito umupo.

Nang mapagmasdan nya ang mga berde nitong mga mata, habang taintim na nakatutok sa kanya ay agad na ikinalaki ng mata nya. Ito ang taong nakacoat ng nasa LRT sya! Ito ang dahilan kaya nawalan sya ng malay!

"Sino ka? Bakit andito ako? Pakawalan mo ko dito?!" hindi nya mapigilang isigaw ito sa kaharap nyan.

Hindi mo mababakasan sa muka nito ang kahit na anong emosyon. He just sit still there and didn't move.

"Ano ba nakikinig ka ba?!"

Sa wakas ay tumayo na rin ito mula sa kina uupuan at tina bi 'yon bago may kinuha sa likod nito at itinutok sa kanya ang bagay na yon.

Nanlaki ang mata nya sa nakita. It's a gun! A gun for fuck sake! Parang lalabas ang puso nya sa sobrang kaba.

"A-anong gagawin mo?!" Nanginginig nya sigaw dito. "I-ilayo m-mo yan sakin! Please! Maawa ka.."

"Hello older sister, It's nice to see you again.. But you need to die."

With pumaalinlang ang putok ng baril sa lugar na yon.

PAGKATAPOS malakas na putok ng baril. Inaasahan na ni Morgiana na sa kanya tatama ang bala nito. Nakapikit parin sya at dinadama kong may masakit ba sa katawan nya sanhi nga ng pagtama ng baril. Pero ilang minuto ng lumipas pero wala syang naramdamang sakit.

Iminulat nya ang matang nakapikit pero bago pa sya makatingin sa gawi ng lalaki na bumaril sa kanya, pero hindi naman sya natamaan ng naramdaman nya ang presensya nito sa likod.

"Sleep, ate.."

With that. Bigla nalang syang nawalan ng malay ng may pindutin ito sa may bandang leeg nya.

IT'S almost an hour had past simula ng magising sya, tinititigan nya lang ang lalaking nagmamaneho ng sasakyan kong saan sya nakasakay ngayon. Ito ang taong kumidnap sa kanya.

Kanina pa din ito napapabuntong hininga, "Stop starring at me, ate."

"Ate? Wala akong kapatid." nalito sya sa tinawag nito sa kanya. Sa pagkakaalam nya ay nag-iisang anak sya ng nanay nya, na iniwa sila ng kanyang ama para bumalik sa america. Kasi diba halata naman na hindi sya purong Pilipino dahil sa mga green nyang mata.

Sa kaso ng kausap nya, berde din ang mata nito. Halos magkasingtangkad lang din sila. Napansin nya din ang pagkakahawig nito at ng kanyang ina.

"I see, mum didn't tell you." iniliko nito sa isang fastfood ang sasakyan. Sa may drive thru.

"Anong hindi sinasabi ni mama?" Nalilito na talaga sya sa mga nangyayari ngayon sa kanya.

"Sorry, can't tell you right now ate, kuya will get mad if I tell you something."

Una ng dahil sa sinabi ni Luxus may mga nakikita sya na hindi nya alam kong nangyari ba talaga ang mga yon, kong kilala nya ba ang mga imahe na nakikita nya na nagiging sanhi ito para sumakit ang ulo nya, pangalawa ay ang sagot ng kanyang ina, mahahala doon na may alam ito pero ayaw nitong magsalita.

"Plus it is not the right time, you will remember everything, eventually."
Ngayon naman ay nakidnap sya at hindi nya alam kong saan sya dadalhin ng lalaking ito na sinasabi nito na kapatid nya ito.

Tininan nya ito, nagkasalubong ang mga mata nila. Hindi nya alam na nakatingin din pala ito sa kanya. "So hindi lang ikaw ang kapatid ko?"

"I'm sorry ate, I can't tell you that also."

Binuksan nito ng wind shield para kausapin ang nasa window.

Ilan ba talaga ang anak ni mama? Bakit hindi nila kasama ngayon? Ano ba talaga ang tinatago nila sakin? Ano ang nalalaman ni Luxus sa mga ito?

Ang dami nyang tanong pero walang gustong sumagot sa kanya na kinakafrustrate nya.

"Bakit mo ko kinidnap? Papatayin mo ba ako? Saka saan mo ako dadalhin?"

Tiningnan sya muna nito ng matagal, bago ngumiti, "Chill ate. I'm not going to kill you. Here--" abot nito sa isang supot na may lamang burger, fries at up size ng soft drinks.

Hindi nya manlang napansin na naka-order na ito.

"Come on. I bet you're hungry right now." true to his words, kumulo ang tyan nya.

Ngayon nya lang naramdaman ang gutom. Kahit nag-aalinlangan, tinanggap nya ang abot nitong supot.

Mabilis syang kumuha ng isang fries saka sinubo. Mabilis ang pag-nguya nya bago inumin ang coke na hawak-hawak. Nilunok nya muna ang kinakain bago nagsalita uli.

"To answer your question earlier, No I didn't kidnap you. I was just here because brother know that our aunt might know where is your location. And he is right, aunt found you and try to kill you. Gladly I follow you. I disguise my self and get you out of there.

Hindi sya makagalaw ng dahil sa sinabi nito. Her body went rigid.

"Bakit nya ako gustong patayin?"

"Because she want's to own what is yours. And she can only do that if you become a cold corpse."

Pinanlamigan sya sa sinabi ng kapatid nya. Someone want her dead. Ang malala pa ay ang tita nya pa. "What does she want? I will give here if I can."

"No!" Napagitla sya sa pagtaas ng boses ng kanyang kapatid. Inihinto nito ang sasakyan saka tumingin sa kanya. "You must not give what she want. It is doomed not just for our family but also for innocent people."

"A-anong ibig mong sabihin?" mas kinakabahan nyang tanong.

"I'm sorry. I can't really tell you in detail right now ate." pinaandar nitong muli ang sasakyan. "Ate, when you remember anything, I will comeback here to get you. But before that, be careful. Now that she knows you're here she will do anything to behead you. So you must remember anything. Your army will only show up if they know your alive. You need to move them to protect you. You need them to overthrow our aunt."

Hininto nito ang sasakyan sa baba ng LRT. Bumaba ito sa sasakyan para pagbuksan sya. Lumabas na rin sya ng sasakyan.

Nilingon nya ito ng may maalala. "Bakit kailangan mo akong tutukan ng baril?!" naiinis nyang sabi dito, mahina lang para hindi sya maka-attract ng mga taong dumadaan. "Alam mo bang halos maunang humiwalay ang kaluluwa ko ng dahil sa ginawa mo?"

Her brother chuckle, nakita nya kong gaano ka-cute ito. "Sorry, I need to do that."

Mabilis na niyakap sya nito ng mabilis. "Take care, ate. We miss you and we badly want to be with you again." hindi nya namalayan na niyakap na rin nya pala ito. Magaan ang loob nya dito. Hinaplos nya ang buhok nito. "Diba sabi mo, magkikita din tayo ulit kapag naka-alala na ako?"

Humiwalay na ito sa kanya. "Yes, we will."

"Then wait a little longer."

"We will ate. We will. Good bye for now."

Pinigilan nya ito, hinawakan nya ang kamay ng kapatid para hindi ito tuloyang umalis. "Wait,"

Nagtataka naman na lumingon ito sa kanya. "Yes, ate?"

"What's your name?"

Ngumiti ito saka bumitaw sa kanya, pumunta ito sa kotse saka binuksan iyon, pero bago pa ito tuloyang makapasok ay lumingon ito sa kanya.

"Karma"

Huli nitong sinabi bago pumasok ng sasakyan at pinaharorot palayo sa kanya.

"Karma." banggit nya sa pangalan ng kapatid. "See you anytime soon, little brother."