Sincerely Yours [Harold's and Edward's Styles Fanfiction]

Πρόλογος

Μπορώ να εκφράσω με μεγάλη σιγουριά πως από τότε που τον γνώρισα η ζωή μου άλλαξε. Μαζί και ο εαυτός μου. Αυτό το συναίσθημα που με κυρίευε όταν τα μάτια του συναντούσαν τα δικά μου, μπορώ να το αισθανθώ ακόμα μόνο όταν επικεντρωθώ στις αναμνήσεις. Η αρχή του τέλους μου λοιπόν έτσι θα τον ονομάσω. Η καταστροφή μου και η αναγέννηση μου. Μεγάλη αλλαγή για έναν άνθρωπό χαρούμενο και χαμογελαστό να προσγειωθεί απότομα στην πραγματικότητα της ζωής.

 Σαν ένα κομμάτι του εαυτού του να κούμπωσε στην ψυχή μου βίαια και χωρίς την απαραίτητη συμβατότητα. Ο έρωτας είναι αναμφίβολα από τα πιο επίπονα συναισθήματα αλλά τι τον κάνει επίπονο; η απάντηση είναι το πάθος. Μέχρι πριν τον γνωρίσω επέμενα-πίστευα πως αυτή η λέξη ήταν φορτισμένη θετικά αλλά όχι αυτή η λέξη είναι συνώνυμη με την λέξη πόνος. Ο πόνος λοιπόν, σε κάνει άλλο άνθρωπο ίσως και κάτι απάνθρωπο. Σε κλείνει στον ίδιο σου τον εαυτό. Σε καίει αργά. Είναι σαν την φωτιά και εγώ κάηκα. Το βλέμμα του και μόνο με βύθιζε περισσότερο στο σκοτάδι που κρυβόταν μέσα στο σκούρο αυτό πράσινο χρώμα των ματιών του. Ήθελα την αγάπη του. Να ακουμπήσω και να αγκαλιάσω την ψυχή του. Με πρόλαβε. Άγγιξε την δική μου και την αγκάλιασε τόσο σφιχτά που την έπνιξε, την κομμάτιασε. Η ιστορία μου με αυτόν τον άνθρωπο είναι το πιο σκοτεινό κεφάλαιο της ζωής μου. Θυμάμαι την κάθε λεπτομέρεια. Κάθε φορά που έπαιρνε ένα ένα από τα κομμάτια μου μέχρι να μείνω κενή. Η αλήθεια είναι ότι ήταν ο σωστός άνθρωπος την λάθος στιγμή. Ότι και να έγινε μεταξύ μας όσο και αν με πόνεσε θα τον αγαπάω πάντα.  

Αλλά ας μην γινόμαστε καταθλιπτικοί. Αυτά που μου χάρισε ήταν ανεκτίμητα. Αυτός ο άνθρωπος έδωσε ρεαλισμό στην ζωή μου και θα τον ευχαριστώ πάντα για αυτό. Ταιριάζαμε. Ήταν το σκοτάδι ήμουν το φως. Ακόμα και ως σκοτάδι μου φώτιζε την ζωή. Σκοτάδι και Φως λοιπόν, χωρίς την ύπαρξη του ενός δεν θα υπήρχε το άλλο. Οι καλύτερες νύχτες ήταν μαζί του. Και μου λείπει. Πάρα πολύ..