Sincerely Yours [Harold's and Edward's Styles Fanfiction]

Kεφάλαιο 4: Flashbacks never die.

Το επόμενο πρωί ξυπνάω στο πάτωμα, υπάρχει ένα άδειο μπουκάλι βότκας στο πάτωμα μαζί με γόπες. Προσπαθώ να σηκωθώ αλλά βλέπω θολά πρέπει να είμαι ακόμα μεθυσμένη. Πέφτω ξανά στο πάτωμα. Ναι είμαι μεθυσμένη. Μετά από κανένα μισάωρο  καταφέρνω να βρω την ισορροπία μου και σηκώνομαι. Πετάω με νεύρα τα ρούχα από πάνω μου και γεμίζω την μπανιέρα με καυτό νερό. Βυθίζομαι μέσα της και κλείνω τα μάτια μου. Νιώθω το οξυγόνο μου να λιγοστεύει μα δεν με ενοχλεί. Έχω χάσει το οξυγόνο μου καιρό τώρα. 

Βαρετό πλέον να παλεύω να τον ξεπεράσω ενώ δεν σήμαιναν τίποτα όλα αυτά για αυτόν. Το χέρι του Χάρι με τραβάει στην επιφάνεια. Με κοιτάζει δακρυσμένα και με αγκαλιάζει σφιχτά. Δεν νιώθω τίποτα για αυτόν πλέον να πω ειλικρινά. Έχει αλλάξει και έχω αλλάξει τον έρωτα μας τον σκότωσε ο αλκοόλ και η καθημερινή ρουτίνα. Τα συναισθήματα μου από την στιγμή που έχασα τον Edward έπαψαν να υπάρχουν. Είναι καλό. Κλαίω αλλά από θυμό πλέον και όχι από στεναχώρια. Ο θυμός είναι το μόνο που νιώθω πλέον. Θυμός με τον ίδιο μου τον εαυτό. Κλαίει στον ώμο μου. Προσπαθώ να τον παρηγορήσω αλλά την τρυφερή αυτή στιγμή την διακόπτει η Λούξ. Ο Χάρι βγαίνει βιαστικά από το μπάνιο μαζί με την περηφάνια του . Να μην κλαίει σε κανέναν μπροστά ούτε καν στην ίδια του την οικογένεια. 

"Λούξ μπορείς να πας στο δωμάτιο σου, θέλω να μιλήσω στην μητέρα σου." την κοιτάει αυστηρά και αυτή αρνείται καθώς βγαίνω από την μπανιέρα και αγκαλιάζει το πόδι μου καθώς φοράω το μπουρνούζι μου. 

"Λούξ τώρα στο δωμάτιο σου" ουρλιάζει και χτυπάει με δύναμη την πόρτα ενώ η Λούξ κρύβεται πίσω μου και τον κοιτάω καθώς η απόσταση μας όλο και περισσότερο μικραίνει. "Μην την πλησιάζεις." γρυλίζω και χαιδεύω τα μαλλιά της. Την τραβάει με δύναμη έξω από τον καρπό και την ρίχνει έξω από το μπάνιο καθώς κλειδώνει την πόρτα μπροστά της.  ''Όχι'' φωνάζω και πάω γρήγορα στην πόρτα ενώ μάταια προσπαθώ να την ξεκλειδώσω. Έχει πάρει το κλειδί.

"Δάφνη.." με πλησιάζει με αργά βήματα και κάνω βήματα προς τα πίσω. 

 Το απόλυτο σκοτάδι απλώνετε σε όλο το σπίτι, έπεσε το ρεύμα την πιο λάθος στιγμή. Δεν με φοβίζει πλέον είμαστε στο γήπεδο μου τώρα. Τον σπρώχνω με δύναμη στον τοίχο, παίρνω το κλειδί και ξεκλειδώνω την πόρτα. Ανάβω τον αναπτήρα μου και βλέπω την Λούξ  στο πάτωμα να κλαίει. Άλλο ένα πράγμα που δεν θα μου συγχωρήσω ποτέ ήταν ότι δεν μπορούσα να την προστατέψω από αυτόν. Η φιγούρα του Χάρι φαίνεται να γέρνει στην πόρτα. Ο καιρός είναι σαν την ατμόσφαιρα εδώ μέσα. Έχει αστραπές και είναι έτοιμος να βρέξει. Θέλω να την πάρω και να φύγουμε μακριά του. Της κάνει κακό, μας κάνει κακό αυτός ο τοξικός άνθρωπος, αυτός ο πατέρας.