KİRALIK AŞK 2. SEZON 7. BÖLÜM
Defne her şeyi göze almıştı o an, orda Ömer'in evinde yine eskisi gibi Ömer'in Defne'si olmak istiyordu. Bu evde ne güzel anıları ne unutulmaz hatıraları vardı. Ama şu an Ömer'e bir nefes kadar yakındı ve aklına gelen tüm hatıralar onun teniyle buluştuğu anlardan ibaretti itiraf etmesi bile güç gelmiyordu ona cesurca söyleyebilirdi Ömer'e de "Ömer seni arzuluyorum" dememesi için hiç bir sebep yoktu ve o an içinden "sahi neden demiyorum işte diyeceğim" diye geçirdi tam aklından geçenleri söylemek için ağzını açmıştı ki. Defne'nin bedenini duvara hapsetmiş olan Ömer "Senin beni arzuladığını biliyorum Defne!" dercesine ateşli bir öpücük ile Defne'nin nefesini kesti. Öylesine öpüyordu ki içerisinde 365 günlük bir özlem vardı hergün için ayrı bir öpücük konduruyordu sanki. Az önce o ilk öpücüğü kondurduğu saniye duygusal olarak nefessiz kalan Defne, şimdi fiili olarak da nefesiz kalmıştı. Ömer'i itmek aklının ucundan bile geçmeyen Defne çareyi elini onun ensesine bastırmakta buldu. Ama o da ne Ömer irkilmek şöyle dursun daha haşin bir şekilde öpüyordu daha özlemle daha daha... Sonra birden durdu ve geri çekildi. Dudaklarının artık uyuştuğunu hisseden Defne onun geri çekildiğini ancak saniyeler sonra fark edebildi. Soran gözlerle Ömer'e bakıyor onun surat ifadesinden anlam çıkarmaya çalışıyordu. Odanın karanlığını içeri vuran bir parça ay ışığı aydınlatıyor ve yansıyan bu ışık Ömer'in yüzünün anca yarısını aydınlatıyordu. Defne Ömer'in yüzünün karanlıkta kalan tarafını eliyle okşamaya başladı daha sonra Ömer onun elini yakalayıp avucunu öptü ve;
Ömer: Defne
Defne: Efendim
Ömer: Ben çok özel olsun istiyorum...
Defne: Anlamadım, ney
Ömer: Ben sen ofisten çıktıktan sonra bir şey yaptım... Biliyorum ağırdan almak istiyorsun ama biz hiç olmamış gibi yapamayız bizi biz yapan şeyler yaşadıklarımız ve onlar olmadan biz eksiğiz
Defne: Ömer beni korkutuyorsun
Ömer, Defne'nin yüzünü avuçlarının içine alır ve alnına bir öpücük kondurur
Ömer: Korkma
Defne: Ne yaptın
Ömer: monterossa'ya iki günlüğüne bilet aldım
Defne: Gidiyor musun?
Ömer: Gidiyoruz, yani sende is...
Defne: İsterim
Ömer: Defne gerçekten mi sen ciddi misin gelecek misin
Defne: (Ömer'in ellerini sıkı sıkı tuttu) Biz mutlu olmayı hakediyoruz zaten çok geç kalınmış bir tatildi bu bizimkisi
Ömer, Defne'ye sımsıkı sarılır adeta içine sokacaktır öyle sıkı öyle özlemle...
Ömer: Özlemekten korktuğum her anı çöpe attım, yok artık özlemek kokunu
Defne: Yine şiir gibi konuşuyorsun
Ömer: Yine şiir gibi konuşturuyorsun
Defne: (Biraz kızarmıştır) Peki nasıl olacak yani bizim iş biliyorsun
Ömer: Bazen yeni yerler görmek, yeni şeyler keşfetmek insanın ufkunu açar
Defne: Bir de sen olunca
Ömer: Ben olunca?
Defne: keşif daha bir anlamlı olacak daha bir güzel
Ömer: Gel buraya (Defne'ye sarılır) yarın sabah 10:45'de uçak kalkacak
Defne: (saate bakar) Oooo ben gideyim o zaman anca, hem anne annemle filan konuşmam lazım
Ömer: Bir sorun olmaz değil mi?
Defne: yani seninle olduğumu söylemeyeceğim tabiki yani en azından biz emin olana kadar
Ömer: Ben eminim Defne
Defne: Kolay şeyler yaşamadık Ömer, onlar da sana kırgınlar doğal olarak
Ömer: Haklısın, yani haklılar onlar açısından düşününce
Defne: Tamam şimdi bunları konuşmayalım doya sıya yaşayalım
Ömer: (muzur muzur güler) Tavladım seni yani yine öyle mi
Defne: Pek zorlamadım seni ama
Ömer: Evet ilki daha zordu
Defne: Yaa eşşek, soğuk nevale bir Ömer İplikçi'nin duygularını anlamak o kadar kolay olmamıştı hak verirsin ki
Ömer: Pek de oralı durmuyordunuz yani
Defne: E tabi siz de haklısınız alışmışsınız ağzınızın içine düşen kadınlara ben bi yavan geldim
Ömer: Cıks yavan değil
Defne: Ne
Ömer: Farklı, Özel, İncelikli o gece yıldızlar için söylediğin her şey bende sensin "Eşsizsin" Defne
Defne, Ömer'in dudağının kenarına küçük bir öpücük kondurur.
Defne: Gideyim yoksa hazırlanamayacağım
Ömer: Sabah alırım seni
Defne: Hayret ısrar etmedin
Ömer: E aklımızda var bir şeyler
Defne: Bak sen...Tamam köşede buluşuruz
Defne kapıdan çıkarken Ömer kolundan tutar.
Ömer: Seni seviyorum
-----
