အခ်ိန္ကားမနက္၄နာရီ။ အခုထိကြ်န္မတစ္ေရးမွမအိပ္ရေသးပါ။ ေဘးနားတြင္ေတာ့ သူမဟုတ္သလိုအိပ္ေမာက်ေနသည့္သူ႔ကို ကြ်န္မရြံမုန္းစြာၾကည့္ေနမိသည္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေလ...ကြ်န္မသူ႔ကိုအေသသတ္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။ လည္ပင္းညစ္ျပီးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေခါင္းအံုးနဲ႔ဖိသတ္ျပီးေတာ့ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေဘးနားမွရွိတဲ့တစ္ခုခုနဲ႔ေကာက္ထိုးျပီးေတာ့ပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီလိုလုပ္ဖို႔ ကြ်န္မမွာအားမရွိ။ သူ႔ရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္က ကြ်န္မလမ္းေတာင္မေလွ်ာက္ႏိုင္ေအာင္နာက်င္ေနသည္ေလ။
ဘယ္တုန္းကမွထင္မထားခဲ့သည့္အေျခအေနတစ္ခု၊ တစ္ခါမွမသိသည့္သူနဲ႔၊ အဆိုးရြားဆံုးနာက်င္ခဲ့ရမႈကိုေတြးမိေတာ့ ကြ်န္မမ်က္ရည္က်ရျပန္သည္။ ကြ်န္မအရင္ဘဝက ဘာမ်ားမေကာင္းတာလုပ္ခဲ့လို႔ အခုလိုဝဋ္ခံရတာလည္းေနာ္။
"ႏိုးေနျပီလား"
ကြ်န္မလွည့္ပင္မၾကည့္ဆိတ္ဆိတ္သာေနမိသည္။ ကြ်န္မသူ႔ကိုအရမ္းရြံေနမိသည့္အတြက္ စကားေျပာခ်င္စိတ္ေတာင္မရွိဘူးေလ။
"အခုမွမနက္ေလးနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ပဲရွိေသးတယ္။ ျပန္အိပ္ခ်င္အိပ္ေလ။ ညကအိပ္ေရးပ်က္ထားတယ္မလား"
ကြ်န္မမၾကားသလိုပင္ ကုတင္ေအာက္ရွိအဝတ္အစားေတြကိုလွမ္းယူကာ ေစာင္ကိုခႏၶာကိုယ္မွာေသခ်ာစြာပတ္ျပီး မတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္။
"အ..."
ေအာက္ဖက္ဆီမွစူးခနဲနာက်င္မႈက ကြ်န္မကိုျပိဳလဲက်သြားေစသည္။ ေနာက္ဘက္မွသူကြ်န္မကိုလွမ္းေပြ႔ထားလိုက္ရင္း ေအာက္ကိုမ်က္စပစ္ျပကာ...
"နာေနတာလား။ sorry ပါ။ ကိုယ္အဲ့ေလာက္ျဖစ္မယ္မထင္လို႔ပါ"
မထင္လို႔ဟုတ္လား။ အဲ့ဒါဘယ္သူလုပ္ခဲ့တာလဲ။ ေတာင္းပန္ခဲ့တာေတာင္မွ၊ ျငင္းဆန္ခဲ့တာေတာင္မွ ဘယ္သူကအတင္း......။ ကြ်န္မသူ႔ကို ရြံရွာမုန္းတီးစြာၾကည့္ျပီး သူ႔လက္ထဲမွ ရုန္းထြက္လိုက္သည္။
"ေရခ်ိဳးခ်င္ခ်ိဳးလိုက္ေလ။ ကိုယ္သြားေတာ့မယ္"
ၾကမ္းျပင္ေပၚရွိသူ႔အဝတ္အစားေတြကိုယူျပီး သူဝတ္လိုက္သည့္တိုင္ ကြ်န္မထိုင္ေနဆဲပင္...။
YOU ARE READING
You Are Mine...
Storie d'amoreYes, this is my new fic as well as my first 18++ fic. If your age is not over 18, do not read this fic. I am warning.
