Zagubiona

2

Naszą rozmowę przerwał Adam odpowiedziałyśmy mu z Julą praktycznie równocześnie.  Dziwiło mnie tylko , że osoba która mnie tak dobrze zna nie zrozumiała prawie po roku , że na prawdę nie lubię chłopaka.

-  A o czym to tak rozmawiacie , a może lepiej spytam kim? Mam nadzieję że nie o mnie . Zaśmiał się.

- Nie musisz się o to martwić słonko . Jula odwróciła się w moją stronę pytając co z naszym dzisiejszym nocowaniem jednak ja nie reagowałam ponieważ przed oczami ciągle widziałam tylko Maxa z Anią. Chyba to lekko zdenerwowało moją przyjaciółkę ponieważ nieco głośniej powiedziała moje imię  jednak to dało rezultat tego, że spojrzała się na nas  prawie cała sala obiadowa.

- Co .. co odpowiedziałam po chwili otrząsają się z myśli 

- Pytałam co z naszym dzisiejszym nocowaniem ?

Tak naprawdę praktycznie o tym zapomniałam i nie miałam nic przygotowane ale i tak obie wiedziałyśmy , że na pewno to się odbędzie ponieważ musiałam się tylko spakować.

- A może wszyscy razem wybierzemy się do kina przy okazji? Może Max i Ania też się wybiorą z nami powiedział Adam .

 Ten to nie ma nigdy dobrych pomysłów  chociaż ten jego plan nie wydawał mi się za dobry to decyzję zostawiałam mojej przyjaciółce bo to u niej w domu byśmy spali.  W sumie jedynym minusem była Anka. Ale na drugi dzień także mieliśmy marsz klasowy od którego zależała połowa oceny półrocznej. Kiedy Jula się zgodziła ja byłam po prostu wściekła i chciałam odpowiedzieć, że nie jednak widząc uśmiech Juli zgodziłam się.

- Dobra to ja lecę zapytam się Maxa i Ani czy idą. Adam ucałował Julę i szybko pobiegł do Maxa. Od razu  także zadzwonił dzwonek. Lekcje minęły bardzo szybko a ja kiedy  wróciłam do domu zjadłam obiad i się spakowałam , po chwili mój telefon zaczął wibrować.

Od Juli:  Hejka wpadniesz do mnie wcześniej i pomożesz mi wybrać jakiś fajny ciuch ?

Do Juli : No jasne będę za jakieś 15 lub 20 minut. Dobrze , że mam tak blisko.

 Wzięłam swoją  torbę  i zeszłam na dół. Zauważyłam karteczkę powieszoną na lodówce myślałam , że będzie ona od mamy która  jak zawsze po prostu chciała być pewna, że wszystko wezmę. Jednak zaszokowało mnie to co przeczytałam.

Jesteś moja !

Nie miałam bladego pojęcia o co chodzi z tą kartką, a tym bardziej od kogo ona może być. Przeszukałam dom po czym go zamknęłam i poszłam do Juli. Po dotarciu na miejsce   zrozumiałam , że zapomniałam wziąć w pośpiechu telefonu z blatu. Wróciłam do domu. Poszukałam w torbie klucza który okazała się nie potrzebny ponieważ drzwi były otwarte. Ale jak to możliwe przecież na 100% je zamknęłam. Weszłam do środka dość wolno rozejrzałam się ,nie było ani mamy a tym bardziej  śladu włamania. Wzięłam szybko telefon i wyszłam z domu, tym razem sprawdzając trzy razy czy jest zamknięty. Idąc do Juli czułam na swoich plecach czyjś wzrok jednak miałam tak często więc nie robiłam z tym nic.

- Hejka wparowałam do domu przyjaciółki nawet nie pukając. Opowiedziałam jej o tajemniczej karteczce w dom i o tym jak to drzwi które na pewno zamknęłam po powrocie były otwarte.

- Rozmawiałaś z rodzicami o tym , jeśli to nie oni powinnaś zgłosić to na policję, przecież nikt inny nie ma klucza.

- Nie, jak wrócą jutro to z nimi porozmawiam tata jest  na ważnym wyjeździe służbowym więc nawet nie od a mam pewnie jak zwykle ma rozładowany telefon, w sumie nie jest to nic takiego.

-   No tak , ale mam jeszcze lepszą wiadomość chytry uśmieszek wdarł się na buzie dziewczyny -Max i Adam Ty i Ja bez Ani bo się pokłócili wiem nie powinno mnie to cieszyć ale ona sama o to się prosiła. Po chwili usłyszałyśmy dźwięk dzwonka wiec poszłyśmy otworzyć. Byli to chłopcy. Samo kino nie było daleko , jednak czas który spędziliśmy na dojściu do celu był naprawdę długi. Moi znajomi poszli trochę szybciej bo ja musiał porozmawiać przez telefon z mamą która jednak wcześniej wróciła do domu i zauważyła karteczkę. Było już ostatnie przejście by ich dogonić , jednak zauważyłam małego pieska biegnącego przez ulicę strasznie kocham zwierzęta wiec nie mogłam pozwolić żeby mu coś się stało . Niby nic nie jechało więc postanowiłam zabrać go z jezdni. Jednak nie dał on się on złapać. Nawet nie wiem skąd wyjechał tir nie miałam szans uciec więc zamknęłam tylko ze strachu oczy jednak nie poczułam uderzenia.