SERÇE

10. BÖLÜM

Mültimedia Ali Efe ve Yaman

kitap okuma almıyor vote ve yorumdan bahsetmiyorum bile. istediğim sayıya ulaşamazsam kitabı sileceğim...

************************************

Gülümseyerek Yaman'a yaklaştım kollarımı boynuna sardım iri kolları belime sararken mutlu olduğumu hissettim çocukluğum onunla geçmişti babamın işleri için İstanbul'a gitmemiz çocuk aklımızla çok sarsmıştı ilk okulu ve orta okul 2 ye kadar burada okumuş sonra İstanbul'da devam etmiştim buradan ayrıldıktan sonra da Selim'le tanışmıştım zaten.

"Birileri beni özlemiş sanırım" kıkırdayıp kollarından çıktım onun mavi gözleri ile benim mavi irislerim birbirlerine kenetlenmiş durumdaydı "Hoş geldin uşağum" Nazende sultanın sesiyle bizimkilere döndük Yaman dedemin ve babaannemin elini öperken kızlar bana kaçamak bakışlar atıyordu.

"Nasılsın dede?" Yaman'la beraber büyüdüğümüz için oda dedeme benim gibi seslenirdi "İyiyim evlat hayırsız baban nerede?" herkes yerlerine otururken Tunç ile göz göze geldim bana kaşlarıyla Aral'ı işaret etti gözlerim istemsizce Aral'a kaydığında çenesi kasılmış gözlerini kısmış Yaman'a baktığını gördüm Yaman bana döndü "Neler yapıyorsun" gülümsedim ayakta kaldığı için yana kaydım yanıma oturup bana döndü 

"Hiç bir şey bu arada dedecim Babam ve Gece telaştan unutmuş olmalılar büyük dede oluyorsun" Dedem ve babaannem şaşkınca bana baktılar gülümseyince transtan çıkmış gibi hemen eve girdiler Gece'yi arayacaklarına eminim Yaman'a döndüm "Hey Efe nerede? fotoğraf hariç göremedim" dudaklarımı büzünce kahkaha atıp dudağımdan makas aldı bunu hep yapardı "Hemen döneceğim" 

Yaman gittikten sonra kızlar bana bakıyordu "Hey şu yürüyen gözde kim?" Sâre sorusuyla ilgi çekince derin bir nefes aldım "İstanbul'a yerleşmeden önce burada yaşıyor okuyordum gözümü açtığımdan beri yanımdaydı ben gidince araya mesafe girse de her yaz yan yanaydık" kızlar onaylayınca Arda bana döndü kaşlarını çattı "Ne yani sadece arkadaş mı? şahsen pek arkadaşça bakışma ya da sarılma değildi" kaşları çatılınca cevap vermem gerektiğini hissettim ağzımı araladım tekrar kapattım ne cevap verecektim ki? kapı açılıp küçücük boyuyla koşan Ali Efe'yi görünce kollarımı açarak yere eğildim "Güneşşşş" kahkaha atıp boynuma atlayan Efe'yi kucağıma alıp kalktım ardından gülümseyerek Yaman gelmişti kızlar 

'ay çok tatlı'

'of ben seni yerim'

'ne şeker şeysin sen' gibi yorumları sıraladı 

"Oha üç yürüyen göz dışarıdan görsem gıpta ederdim aileye bak diye" Eda ağzına sahip olamayınca Yaman kahkaha attı "Bizim çocuğumuzun adı Okyanus olacaktı Ali Efe değil" sessizlik olunca yutkunma sesim yankılandı, yutkunma sesini duyan bana döndü tedirgince gülümsedim "Aman çocuk aklı işte evcilik oynarken" daha uzatmadan ve batmadan konuyu kapattım az önceki yere Efe kucağım oturdum Yaman'da yanımıza oturunca Efe'ye döndüm "Sen beni tanıyor musun?" kafasını hızla olumlu anlamda salladı "Yaman abimin odasında yesimleyin vardı hem seni hep anlatıyoydu bana sen beni tanıyoy musun?" 

Kafamı olumlu anlamda salladım "Evet Yaman abin hep fotoğraflarını atıyordu bana ama sen çok daha yakışıklıymışsın" yanaklarını boynunu öperken tek odak noktası bizdik Yaman'da bir yandan beni gıdıklıyordu öksürük sesi gelince toparlandım "Yaman bunlar benim arkadaşlarım Yiğit ve Armağan'ı tanıyorsun" baş selamı veriyordu baştan tanıştırmaya başladım öncelik bayanların

"Eda ve Esra kuzenler" ikisi de el sallayıp gülümsedi Yaman'da kafasını sallayıp gülümsedi çok tatlı olmuştu pislik. 

"Sâre" Sâre gülümseyip kafasıyla selam verdi tanıştırmaya devam ettim "Arda" işaret parmağımla gösteriyordum Yaman ise kafasıyla selamlıyordu "Anıl" Anıl kıroluk yapıp elini göğsüne getirip kafasını eydi burnunu çekti kahkaha atıp "Tunç"u gösterdim "Aral, Sâre'nin abisi Arda'nın kuzeni" Aral hiç bir tepki vermeden Yaman'ın yüzüne bakıyordu derin bir nefes aldım Yaman bana döndü