Hell University (PUBLISHED)

Chapter 45

Chapter 45: If you are not the one

Zein's Point of View

Sapat ba na ikatwiran kong mahal ko sya kaya hanggang ngayon ay nakayakap pa rin ako sa kanya? Dapat bang ipaglaban ko ang isang pag-ibig kung saan lahat ng nakapaligid sa amin ay hindi sang-ayon? Is love really conquers all?

Isang tanong ang ngayon ay hindi ko pa rin masagot. Saan ba kami dadalhin ng pagmamahal na ito?

Narito kami ngayon ni Supremo sa library dahil gusto nya raw ako masolo. Hindi ako makatingin sa kanya ng diretso dahil nakangiting titig sya sa akin. Awkward.

"Come on... darling, look at me."

That darling is killing me. I used to hate endearment and I find it gross and oa but now--- I can't exactly define what am I feeling whenever I am hearing that one word from him. Yeah, that one word.

Nanatiling nakatungo ako dahil nahihiya talaga ako. Ano ba kasing gusto nya? Magtitigan kami hanggang mamaya?

"Zein?"

"Supremo naman e."

I heard him chuckled. Hindi ko maiwasang mamula at gustuhin ko mang takbuhan na lang sya ay parang hindi na kaya ng tuhod ko.... at ng aking puso.

"If you're not the one then why does my soul feel glad today?"

Nanindig ang balahibo ko kasabay ng pag-angat ng tingin ko. Napakalamig... sobrang lamig ng boses nya. OH MY GHAD!

Supremo is singing.

Ngumisi sya nang makitang naagaw nya ang atensyon ko. "If you're not the one then why does my hand fit yours this way?" Agad na ginapangan ako ng malakas na boltahe ng kuryente nang maramdaman ko ang paghawak nya sa kamay ko--- Pinagsalikop nya ang mga ito nang nakatingin sa aking mata.

OH MY GHAD!

"If you are not mine then why does your heart return my call"

Akala ko nahulog na ako pero sa mga sandaling ito, napagtanto ko na--- Patuloy pa rin pala akong nahuhulog. Malalim, sobrang lalim. Kaya ko pa bang makaahon kung sakali? Why are you making this so hard for me, Ace? Why?

"If you are not mine would I have the strength to stand at all"

Hindi ko alam na marunong palang kumanta si Supremo, hindi lang sya basta-basta kumakanta. Pinapasok nya rin ang bawat liriko ng kanta sa aking isipan, pababa sa aking puso.

Napasinghap ako nang hilain nya ang mono block na inuupuan ko at iniharap sa kanya.

"I'll never know what the future brings"

Mas lumamig ang boses nya na animo'y pinapahinto nya ang oras... unti-unting naglalaho sa aking pandinig ang tibok ng puso ko.

"We'll make it through, And I hope you are the one I share my life with"

Hinawakan nya ang pisngi ko at pinunasan ang luhang kanina pa pala tumutulo. Ang lamig ng kamay nya na nanginginig pa.

Inilapit nya ang kanyang mukha at pinaglapat ang aming noo. Ngayon, ramdam ko na ang init nya... ang paghinga nya. Malinaw na nakikita ko ang mga mata nyang nagsusumamo...lumalaban.

"I don't want to run away but I can't take it, I don't understand"

Muling nanindig ang balahibo ko nang kantahin nya ang linyang 'yon. Ang malamig na boses nya na parang ibinubulong na lang nya sa akin.