Invasion ~ 5 Seconds of Summer, Little Mix Fanfiction~ M.G.C

Κεφάλαιο 26

Leigh Anne

Ιδρώτας τρέχει από το πρόσωπό μου. Η καρδιά μου έχει αυξήσει τους χτύπους της τόσο που νομίζω ότι θα σπάσει. Προσπαθώ να ηρεμίσω, μα δεν μπορώ. Το σώμα μου τρέμει. Οι σκηνές περνάνε σαν τρέιλερ ταινίας μπροστά από τα κλειστά μου μάτια. Δεν είναι αλήθεια. Δεν είναι αλήθεια. Γιατί δεν ακούω τον εαυτό μου; Αγκαλιάζω τα γόνατα μου και παίρνω βαθιές ανάσες. Προσπαθώ να βρω ξανά την ανάσα μου και να επαναφέρω την καρδιά μου στο κανονικό. Δάκρυα τρέχουν από τα μάτια μου αλλά δεν είμαι σίγουρη τι πονάει πιο πολύ. Δεν είναι αλήθεια. Λέω στον εαυτό μου. Ήταν ένα όνειρο. Ένας εφιάλτης.

Τι σήμαινε όμως; Ο Μάικλ... Και ο άντρας που δεν κατάφερα να δω το πρόσωπό του. Και ο Λουκ... Το μυαλό μου παίζει άσχημα παιχνίδια.

Η φωνή του άντρα πίσω από τα τηλεφωνήματα ήταν ίδια με εκείνου στο όνειρό μου. Θα ορκιζόμουν όμως ότι όποιος κρυβόταν πίσω από το τηλέφωνο μου έστελνε και τα μηνύματα. Αλλά ο Μάικλ ήταν εδώ. Και μετά μου έστειλε μήνυμα, σωστά;

Ίσως να μην είναι αυτός που τα έστειλε. Ίσως να μην είχε να κάνει με την αντίστροφη μέτρηση. Ίσως είναι συμπτώσεις και απλά χρησιμοποιούν και οι δύο απόρρητο. Σωστά;

Δεν θέλω να πιστέψω ότι ο Μάικλ μπορεί να κρύβει τόσο μόχθος μέσα του. Αλλά έχω δει την κακιά του πλευρά. Στην πραγματικότητα μόλις πριν λίγο ήταν εδώ έτοιμος να με βιάσει. Τις προηγούμενες μέρες όμως μου φερόταν τόσο καλά. Η σχέση μεταξύ μας είχε αρχίσει να ξαναχτίζεται, είχα αρχίσει να ξεχνάω τι μου είχε κάνει. Και τώρα έρχεται και τα καταστρέφει όλα. Αυτή την φορά όμως δεν θα τον συγχωρήσω, δεν θα προσπαθήσω καν. Ό,τι μου έκανε ήταν πολύ χειρότερο από την προηγούμενη φορά. Δεν θέλω καν να σκέφτομαι ότι ίσως υπάρξει και επόμενη.

Σηκώνομαι και κατευθύνομαι προς την κουζίνα. Είναι κιόλας 15:55. Σε κάτι περισσότερο από μια ώρα θα επιστρέψει η μητέρα μου.

«Έιμι;» φωνάζω όσο ανοίγω το ψυγείο και παίρνω ένα μπουκάλι νερό. Δεν ακούω τα αδέλφια μου αλλά πρέπει να έχουν γυρίσει. Η Έιμι σχόλαγε 14:30 και ο Ράιαν 14:00. Έχει περάσει σχεδόν μιάμιση ώρα. «Έιμι;» φωνάζω πιο δυνατά αυτή τη φορά. Ακούω απαλά βήματα πίσω μου και γυρνάω απότομα για να βρω τον Ράιαν να με κοιτάει μ' ένα ένοχο βλέμμα. Σηκώνω το δεξί μου φρύδι ερωτηματικά και αφήνω το μπουκάλι στον πάγκο.

«Ράιαν; Τι έγινε;» ρωτάω αλλά δεν παίρνω απάντηση. Απλά κάθεται εκεί και κοιτάει το πάτωμα. «Ράιαν πού είναι η Έιμι;" Ύστερα από τις τελευταίες μέρες το μυαλό μου πάει αμέσως στο χειρότερο. Αν ο μυστηριώδης άντρας που αδυνατώ να πιστέψω ότι είναι ο Μάικλ, έφτασε στην αδελφή μου; «Ράιαν!» του φωνάζω κάνοντάς τον να πεταχτεί και αναγκάζοντάς τον να με κοιτάξει. Οι παλάμες των χεριών μου είναι ιδρωμένες και τις σκουπίζω βιαστικά στο παντελόνι μου. «Πες μου πού είναι η Έιμι!»