Invasion ~ 5 Seconds of Summer, Little Mix Fanfiction~ M.G.C

Κεφάλαιο 7

Leigh Anne

Το ίδιο ξαφνικά που με κόλλησε στο δέντρο, απομακρύνεται και φεύγει μόνος του μέσα στο δάσος.

Η καρδιά μου αρχίζει να ηρεμεί και οι χτύποι επιστρέφουν στο κανονικό με το πέρασμα των δευτερολέπτων. Μένω να κοιτάζω το κενό προς τη μεριά που έφυγε ο Μάικλ. Εξαφανίστηκε χωρίς να πει λέξη. Τόσο πολύ τον νευρίασα; Τι έκανα που ήταν τόσο λάθος;

Τα αγόρια, το ίδιο σοκαρισμένα όσο εγώ, δεν λένε λέξη παρά μόνο αποφεύγουν τη ματιά μου.

«Καλύτερα να την επιστρέψουμε σπίτι της.» σπάει την αμήχανη σιωπή ο Λουκ, βγάζοντάς μας από τις βαθιές μας σκέψεις. Μπαίνουμε στο ακριβό αμάξι του Λουκ και κάθομαι στο πίσω κάθισμα, ενώ ο Λουκ παίρνει για άλλη μια φορά τη θέση του οδηγού. Καθ' όλη τη διαδρομή δεν σταματάω τις ερωτήσεις. Η περιέργειά μου επισκιάζει τον τρόμο που έτρεφα αρχικά. Ο Κάμερον είναι πολύ δεκτικός και έτοιμος να μου λύσει τις απορίες, ενώ ο Λουκ είναι λίγο πιο διστακτικός και μαζεμένος στις απαντήσεις του, κρατώντας την προσοχή του στον δρόμο που εκτείνεται μπροστά μας.

Οι «Διαφορετικοί», σύμφωνα με αυτά που μου είπαν, δυσκολεύονται πολύ να ελέγξουν τον θυμό τους. Υπάρχουν στιγμές που ακόμα και η πιο ανούσια κίνηση θα μπορούσε να τους εξοργίσει. Αυτό πιθανόν έπαθε και ο Μάικλ για λόγους άγνωστους σε όλους μας. Με τον καιρό μαθαίνουν να το καταπολεμάνε, αλλά χρειάζεται χρόνια προσπάθεια. Τα εφηβικά χρόνια κυρίως είναι τα χειρότερα όσο αναφορά το κεφάλαιο «νεύρα».

Ο κόσμος του αποτελείται από μόλις τριανταπέντε οικογένειες. Οι τέσσερις βρίσκονταν εδώ, στο Σύδνεϋ, ενώ οι υπόλοιπες έχουν βρει κατοικία σε μεγαλουπόλεις σε όλο τον κόσμο, Αμερική, Ευρώπη, Ασία κ' Αφρική. Όλες τους ζουν και πράττουν αυτόνομα, αλλά υπάρχουν συμβάντα όπου όλοι μαζεύονται σε ένα μέρος και γιορτάζουν τα ιστορικά του γεγονότα. Η τοποθεσία και η ημερομηνία της συγκέντρωσης συνήθως ορίζεται από τους γηραιότερους του είδους τους . Υπάρχουν ειδικές ομάδες που φροντίζουν να μένουν καλά κρυμμένοι από τα μάτια των ανθρώπων, ζώντας ωστόσο ανάμεσά τους.

"Είστε αθάνατοι όπως οι βρικόλακες από το Twilight?" εισπράττω μερικά βροντερά γέλια από την βλακώδες, παρορμητική ερώτησή μου. Με το που αφήνει τα χείλη μου απορώ τι μου πέρασε από το μυαλό και ξεστόμισα αυτή την πρόταση.

"Δεν είμαστε αθάνατοι. Απλά ζούμε περισσότερο από τον μέσο όρο των ανθρώπων. Ζούμε τουλάχιστον μέχρι τα εκατό, χωρίς να φαινόμαστε γερασμένοι, σε αντίθεση με εσάς.» Η λέξη εσάς χτυπάει περίεργα σε εμένα.