Invasion ~ 5 Seconds of Summer, Little Mix Fanfiction~ M.G.C

Κεφάλαιο 66

Michael

Τα πουλιά κελαηδούν με διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι χτες, προχτές και κάθε άλλη μέρα. Κελαηδούν χαρούμενα, όχι μονότονα. Γελούν όπως γελάω κι εγώ. Λίγα λεπτά έχουν περάσει μόνο από την τελική θετική απόφαση και ήδη κατευθύνομαι προς το σπίτι της Λι Αν. Σε κάθε στροφή ανοίγεται ένας παλιός καινούριος δρόμος που με κάνει να σκέφτομαι τις ευκαιρίες που θα έχουμε από εδώ και πέρα. Παρκάρω ανυπόμονα έξω από το σπίτι της, ελέγχω την ώρα και αφού βεβαιώνομαι ότι έχει γυρίσει από το σχολείο, κατευθύνομαι προς την πόρτα της. Χτυπάω μια φορά πριν μου ανοίξει η μητέρα της.

«Καλησπέρα κυρία Ντεμπόρα.» τη χαιρετάω.

«Γεια σου Μάικλ.» Ακολουθεί μια άβολη σιωπή, αφού ακόμα δεν νιώθω άνετα να την αντικρίζω. Έχει κάθε δίκιο να είναι θυμωμένη μαζί μου και με την οικογένειά μου που της πήραμε την κόρη.

«Ήρθα να δω τη Λι Αν.» δηλώνω.

«Πέρασε, είναι στο δωμάτιο της.» Την ευχαριστώ και κατευθύνομαι με γρήγορα βήματα προς το δωμάτιό της.

«Μάικλ!» φωνάζει ενθουσιασμένα η Λι Αν και έρχεται προς το μέρος μου για να με αγκαλιάσει. Τα μαλλιά της συγκροτούνται πίσω με μια χαλαρή αλογοουρά. Τη στιγμή που τα χέρια της τυλίγονται γύρω από τη μέση μου, το άρωμά της με κατακλύζει, κάνοντας την καρδιά μου να πεταρίσει στο στήθος μου.

«Καλημέρα.» της λέω χαμογελώντας, αφήνοντας ένα φιλί στον κρόταφό της. Με φιλάει και μου ανταποδίδει το χαιρετισμό.

«Εγκρίθηκε η αίτησή μας.» Τα μάτια της μονομιάς φωτίζονται, ενώ η χαρά της διαφαίνεται στο πρόσωπό της.

«Άρα θα μείνεις εδώ!» συνειδητοποιεί χαρούμενη.

«Θα μείνω εδώ.» χαμογελάω και πέφτει ξανά στην αγκαλιά μου.

Περνάμε αρκετές ώρες της ημέρας μαζί, αγκαλιά στο κρεβάτι της, συζητώντας για τα πάντα, με τα χείλη μας να δημιουργούν όμορφα ποιήματα και παραμύθια και τα χέρια μας να χαράζουν ξένα μονοπάτια. Ονειρεύομαι μια σύντομη πραγματικότητα που κάθε μας βδομάδα θα είναι έτσι, θα είμαστε μαζί, και επιτέλους, μετά το σκότος, ελπίζω στην ημέρα.

Leigh Anne

Ξαπλώνω στο κρεβάτι μου ύστερα από μια όμορφη, πάραυτα κουραστική, μέρα και διαλέγω να κάνω μια ανασκόπηση των τελευταίων ημερών, όπου τα πράγματα δείχνουν να λαμβάνουν μια θετική πορεία. Τα μαθήματα ελέγχου πάνε καλά, αν και ακόμα απεχθάνομαι την ιδέα ότι δεν είμαι φυσιολογική και έχω δυνάμεις. Έχω βρει ξανά τους φίλους μου και στο σχολείο δίνω το μέγιστο που μπορώ, έχοντας τον Κάλουμ, την Ντέμι και τον Μάικλ να με στηρίζουν. Ο Μάικλ θα μείνει εδώ για κάμποσο καιρό ακόμα και θα μπορούμε να περνάμε ήρεμες πλέον στιγμές, τις στιγμές που ονειρευόμουν μαζί του.