TDBS1: Darkest Touch - COMPLETED (PUBLISHED under Precious Pages: LIB Bare)

CHAPTER 16

CHAPTER 16

NANG MAGISING si Jan Irish ng umagang yon, kaagad na tiningnan niya ang kaniyang cellphone kung may mensahe bang pinadala si Tegan o kung tumawag ito. Disappointment hit her heart hard when she didn't receive any of the two from Tegan.

It has been four weeks since they last saw each other. Miss na miss na niya ito. Gusto na niya itong makita at makasama. Excited na siyang ipakilala ito sa kaniyang mga magulang na ngayon ay naiintindihan na ang sitwasyon ni ni Tegan.

She told her parents everything but his name. Now they understand, at araw-araw maghihintay siya sa pagdating nito pero bigo siya palagi. Walang Tegan na dumating sa bahay nila. Walang Tegan na nag message o tumawag sa kaniya. At walang Tegan na sumagot sa mga tawag niya.

Nabibiyak ang puso niya sa bawat araw na nagdaraan na hindi niya nakikita si Tegan. Natatakot siya na baka nagkabalikan na ito at si Stella. And loneliness and pain must stop! Hindi na niya kayang maghintay pa sa pagdating nito kaya siya na mismo ang pupunta sa bahay nito pagkatapos niyang mag-agahan.

Sana nga lang payagan siya ng mga magulang niya.

Lumabas siya sa kaniyang silid at nagtungo sa breakfast table kung saan naroon na ang mga magulang niya nag-aagahan.

"Good Morning, Ma, Pa." Bati niya sa mga ito.

"Good morning din sayo, anak." Sabay na bati sa kaniya ng mga magulang.

Ngumiti siya. "Ma, Pa, puwede na ho ba akong makalabas dito sa bahay? Kailangan ko na kasi talagang ipasa ng personal yong article na pinasulat sakin e."

Ang mapanuring mata ng kaniyang ama ay kaagad na tumuon sa kaniya. "Sigurado ka bang yon lang ang pakay mo sa labas?"

Napakagat-labi siya. "I want to see him too." Ayaw niyang magsinungaling sa mga ito. "Kailangan ko siyang makita para matanong ko kung kumusta na ang annulment niya at kung may balak pa ba siyang magpakita sa'kin."

Napailing-iling ang ama niya. "I hate seeing you sad, Jan Irish. Pero mapipigilan ba kita?"

Umiling siya at ngumiti. "Hindi po."

"Sige, basta bago magalas-sais ng gabi, nandito ka na sa bahay, maliwanag?"

"Yes, Pa." Bumaling siya sa kaniyang ina. "Salamat po, Ma."

Maganang nag-agahan si Jan Irish, pagkatapos ay masayang naligo at nagbihis saka umalis ng bahay gamit ang kotse na binili ng kaniyang ama sa kaniya nuong kaarawan niya.

Magaan ang pakiramdam niya habang nagmamaneho patungo sa bahay ni Tegan. May ngiti sa mga labi niya ng i-park ang kotse sa labas ng bahay nito at lumabas sa kaniyang sasakyan.

Humugot siya ng isang malalim na hininga at pinindot ang doorbell ng bahay nito.

Excitement seeped through her when the gate opened. Ang lapad ng ngiti niya ng makita si Tay Berto.

"Tay Berto!" Hindi niya mapigilang yakapin ang matanda. "Na miss ko ho kayo."

"Na miss ko din ho kayo, Miss Jan Irish." Magiliw na sabi ni Tay Berto ng pakawalan niya ito sa mahigpit na pagkakayakap.

Ipinalibot niya ang tingin. "Nasaan po si Tegan? Narito po ba siya ngayon o nasa opisina?"

Natigilan siya at napakunot ang nuo niya ng makitang bumukas ang lungkot sa mukha ni Tay Berto.

"Nasaan po si Tegan?" Kinakabahan na siya. "Narito po ba siya? Kasama ba si Stella?"

Parang pinupunit ang puso niya sa bawat paglipas ng segundo na hindi nagsasalita si Tay Berto.