GERÇEK

1.BÖLÜM

Eren'den ayrılalı iki gün oluyordu ve ben bitik bi halde devamlı çikolata yiyordum derken çikolatamda bitti.Lanet olsun.Neyse ki şimdi öğle arasına girecektik,evet evet şimdi 5-4-3-2-1-1-1-1 veee sonunda zil çaldı Yasemin'in kolundan tuttuğum gibi okuldan dışarı sürükledim herkesten önce dışarı çıkmak istiyordum ve Eren'i görmemek.Tek kalmak için ideal bir park olan Yunus Emre parkına gittik orayı seviyordum çünkü orda hiçbi zaman bizim okuldan birileri olmazdı sadece bi iki arka mahalle bebesi ve bi iki minnoş teyze.Zaten çok küçük bir yer bu park iki tane kamelyası vardı biz her zamankine geçip oturduk. Yasemin bana Eren konusu ile ilgili teselli verirken ben bi yerlere dalıp gitmiştim.Yasemin durdu ve benim baktığım yere baktı parkın diğer köşesindeki kamelyada 3 kişi vardı.Kim olduklarını bilmiyordum ama bizim okuldan olmadıklarından emindim çünkü kimse buraya gelmezdi.Bi anda Yasemin'le neşemiz yerine geldi beraber konuşmaya başladık başka konular açıldı bi yandan da ben banktaki yüzlerini bile göremediğim,çünkü ben körüm göremiyom amk, çocuğu kesiyordum.
-Beyza inşallah o bebe tanıdık çıkmaz
-Tabikide çıkmaz büyük ihtimalle bikaç sokak serserisidir bosversene,dedim.Bu arada çocuk da beni farketmiş ve bakmaya başlamıştı.Bi iki dakika sonra üçlü grup kalkıp ara sokaklara daldı.Yasemin'le göz göze geldik ve efsane bakışımızı birbirimize attık bu bi tür eğlenme vakti demekti.Onların hemen arkasından oturdukları kamelya ya gittik ve oturduk.Çocukların nerede olduğuna bakmak için kafamı sokağa doğru çevirmiştim ki onların kaldırıma oturduğunu ve bizi seyrettiğini gördüm kestiğim çocuğu farketmiştim bana bakıyordu daha sonra 3'üde kaltı ve bize doğru gelmeye başladı galiba yüzümüzü görmek istiyorlardı. Ayağa kalkan çocuklardan biri ceketini çıkardı ve biz şok.Giydiği şey bizim okulun formasıydı.
Yasemin'e korku dolu bi bakış attım bu sefer
-Beyza koş Beyza. Gidiyoruz Beyza uç çabuk.
Son hız okula doğru gitmeye başladık,bizi göremeyecekleri kadar uzaklaşınca koşmaya başladık. Okula yetişmiştik ve nefes nefeseydik,zar zor durup okula girdik şuan gülmekten karnımız agrıyodu ama bi türlü duramıyoduk bu şekilde neşeyle öğleden sonraki dersleride işledik.Okul çıkışı Yasemin erkenden aşağı indi çünkü servisi erken gidiyordu.Bizde Şeyma'yla yavaşça aşağı indik Şeymagilin servisi genelde geç giderdi bende eve yürüyerek gittiğim için çıkışta beraber olurduk 5-10 dk kadar.Çıkışta bu şekilde takılmayı seviyorum çünkü cidden eğlenceli oluyor üstelik bu servisin hemen hepsini tanıyorum okulun en zevkli servisi diyebilirim çıkışta görmek istediğiniz herkes oraya gelir ve beraber takılırsınız.
Bugünde biraz burada zaman geçirdikten sonra eve doğru gitmeye başlamıştım.Yolda bizim okuldan bi grup erkek yürüyordu kim olduklarına bakma zahmeti göstermeden yürümeye devam ediyordumki gruptan bi kişinin bana baktığını hissettim.Kafamı kaldırıp ona baktığım zaman göz göze geldik. Ben bu çocuğu tanıyordum.Okulda herkesin tanıdığı ve yavşadığı yada götü kalkmış egoistin teki gibi şeyler söylediği kişi.Herkes bu oğlanı tanır ama okulun popi çocuğu felan değildir.
Ben de bu çocuğu tanıyordum
senenin ilk başında herkes gibi yakışıklı arıyordum o günden tek hatırladığım bu çocuk.O gün beyaz bi yelek vardı üstünde ve altına da yırtık kot giymişti.Bu çocuk benim hep farketmeden incelediğim biriydi çok güzel bi tarzı vardı ve kolye koleksiyonu vardı sanırım.
5 yaşımdan beri 3 vazgeçilmezim olmuştur bu güne kadar birincisi kahverengi gözdür.Ben mavi gözlü bi insanım ama hep kahverengi gözü sevmişimdir.İkincisi Ali ismidir.Ali ismi benim için dünyanın en güzel ismi falan galiba ve üçüncüsü ise bu çocuktur. 5 yaşındayken büyüyünce erkek olacağımı düşünürdüm. Gelecekte kendimi hep erkek olarak görmüşümdür ve bu hayallerimde bir tip vardı işte tam olarak bu çocuk gibi.Gözlerinin rengini daha görmedim ama onun gibi kahverengi saçları olan böyle bi tarzı olan gelecekteki ben.Tıpkı Justin'in küçüklüğü gibi biriydi o ve hayalimdeki ben.Zamanla büyüdüm ve sonunda anladım onca zaman dualarımda,yeni yıllarda, doğum günümde dilediğim şey olamazmış.
O zamanlar resmen yıkılmıştım saatlerce ağlamıştım büyüyünce erkek olamayacagım için. Uzun süre bi çözüm yolu bulmaya çalışmıştım hatta bi keresinde sünnet olmaya bile kalkmıştım.Ama işte olmayınca olmuyomuş yavaş yavaş erkek olamayacağımı anladım ve o günden sonra yeni birşey istedim gelecekteki herifimin hayalimdeki gibi olmasını ve çocuklarımında tabi.En az 3 tane oğlumun olmasını istedim.Hemen hemen aynı yaşlarda 3küçük canavar.